145. Αν έχης τον Χριστό μέσα σου, με τη συχνή θεία κοινωνία, είναι επόμενο να του μοιάζης σε όλα. Θα είσαι ταπεινός, πράος, μακρόθυμος, πλημμυρισμένος από αγάπη, ελεύθερος από τα γήϊνα θέλγητρα, με την καρδιά στραμμένη προς τα άνω, υπάκουος, συνετός. Το Πνεύμα του θα σε ηνιοχή. Θα είσαι μακριά από την υπερηφάνεια, την αδημονία, τη φιλαργυρία, την υλοφροσύνη.
146. Κατά την προσευχή, πρέπει να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι κάθε τι που λέμε ή σκεπτόμαστε θα εκπληρωθή. Είναι τόσο εύκολο στον Κύριο να πραγματοποιήση τα αιτήματά μας, να κάμη το κάθε τι σύμφωνα με τα λόγια μας. Αυτή η πεποίθησις είναι κάτι το ομαλό και το αβίαστο για τον αληθινό πιστό, όπως και η ίδια του η αναπνοή, η ίδια του η όρασις, η ίδια του η ακοή. Άπειρες φορές το έχει διαπιστώσει αυτό από την πείρα του. Έχει διαπιστώσει, ότι, συχνά, δεν μεσολαβεί χρονικό διάστημα ανάμεσα στα ρήματα του ψαλμικού στίχου: «Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα και επήκουσέ μου» (Ψαλμ. γ’ 5). Δέξου αυτή τη βεβαιότητα με την ίδια ευκολία που αναπνέεις.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 79-80)