"Με τέτοια πίστη δεν χρειάζεσαι τους γιατρούς"
Ρωτήσαμε τον πατέρα Πορφύριο πώς συμβαίνει, πολλές φορές, άνθρωποι να γίνονται καλά από αθεράπευτες ασθένειες,
κι εκείνος απάντησε: "Δια της πίστεως". Τον ρωτήσαμε τί εννοούσε "δια της πίστεως"
και μας εξήγησε ότι, αν ο ασθενής εγκαταλείψει τη φυσική γνώση των γιατρών και τα αφήσει στο Θεό,
τότε κάνει την πρόνοια του Θεού να αναλάβει να τον κάνει καλά. Και γίνεται έτσι καλά!
Να, ήλθε, μας είπε, μία κυρία με καρκίνο στο μαστό και μου λέει: Εγώ δεν θα πάω πουθενά, ούτε σε γιατρούς
ούτε σε κανένα και ό,τι θέλει ο Θεός ας γίνει.
Κι εγώ της είπα: Αφού έχεις τόση πίστη στο Θεό, τους γιατρούς δεν τους χρειάζεσαι.
[Πορ. 31]
"Ο καρκίνος του Γέροντα και η αγία υπομονή του"
Όταν μου το είπαν οι γιατροί ότι έχω καρκίνο, μετά από τις εξετάσεις που έκαναν,
το χάρηκα και είπα: Δόξα σοι ο Θεός. Μετά από τόσα χρόνια με ξέχασες το αίτημά μου.
Έχω καρκίνο εδώ, στην υπόφυση. Αυτή έχει κάνει όγκο που μεγαλώνει και πιέζει το οπτικό χίασμα.
Γι' αυτό άρχισα να μη βλέπω.Με αυτό το μάτι βλέπω λίγο φως • με το άλλο βλέπω τους ανθρώπους σαν σιλουέτες,
αλλά δε βλέπω με αυτά τα μάτια τα χαρακτηριστικά τους. Η γλώσσα μου έχει γίνει χονδρή και μακριά.
Με δυσκολεύει μέσα στο στόμα μου και η φωνή μου έχει αλλάξει. Έχω πόνους φοβερούς.
Όταν πονώ, κάνω υπομονή και προσεύχομαι. Στον πολύ πόνο δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Όμως δεν γογγύζω ούτε παραπονούμαι. -Γέροντα, να παίρνετε κανένα παυσίπονο. Να ανακουφίζεσθε. -Δεν παίρνω.
Λέω αυτό που σου είπα: Δεν ξέρει ο Χριστός ότι πονάω; Το ξέρει. Λοιπόν σηκώνω το Σταυρό του Χριστού υπομονετικά.
Πώς σου φαίνεται αυτό; Σου είπα. Μπορεί να με πουν τρελό. Όμως μ' αρέσει αυτή η τρέλα.
Δε σε υποχρεώνω να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Εσύ, όπως το καταλαβαίνεις, όσο μπορείς. Εγώ έτσι το καταλαβαίνω.
Σε αγαπώ, μωρέ, το ξέρεις; -Το ξέρω, Γέροντα. Κι εγώ σας αγαπώ και παρακαλώ δι' ευχών σας να με ελεήσει ο Θεός.
-Μέσα στους πόνους μου παρακαλώ το Θεό να με ελεήσει και να συγχωρήσει τις αμαρτίες μου.
Όταν ο άνθρωπος φτάσει στην προπτωτική κατάσταση, δεν επιτρέπει ο Θεός αρρώστια.
Κι όταν Εκείνος θελήσει, μπορούμε αμέσως να γίνουμε υγιείς. Αυτά είναι δύσκολα.
Τα καταλαβαίνουν εκείνοι "οις δέδοται".
[Ά 67-9]
"Δε ζητώ από το Θεό να με κάνει καλά"
Τώρα πλέον μουδιάζουν τα πόδια μου, και δε με κρατούν να περπατώ.
Μόνο λίγο επί τόπου κάνω βήματα. Και ξεχνώ εύκολα. Δε ζητώ από το Θεό να με κάνει καλά.
Μόνο να μου συγχωρέσει τις αμαρτίες μου.
Συχνά σε σκέπτομαι και προσεύχομαι για σένα λέγοντας την ευχή για σένα: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με" .
Να παίρνεις συχνά τηλέφωνο.
[Ά 95]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.102-104)