ΑΛΛΟΣ καλόγερος είχε αδελφό στον κόσμο φτωχό οικογενειάρχη Τον λυπόταν και τον βοηθούσε από τα λίγα που κέρδιζε από το εργόχειρό του. Μα όσο πιο πολύ του έδινε, τόσο εκείνος και τα παιδιά του υπέφεραν από πείνα και στέρηση. Στενοχωρημένος ο μοναχός, συμβουλεύτηκε έναν άγιο Γέροντα. - Αν θέλεις να μ’ ακούσεις, του είπε εκείνος, πάε να τον ελεείς. Όταν ξαναέρθει να σου ζητήσει, πες του: Εγώ, αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα, τώρα όμως βρέθηκα σε ανάγκη. Βοήθησέ με κι εσύ από την δουλειά σου. Αν σου φέρει τίποτε, δώσε το έλεημοσύνη σε φτωχό ή άρρωστο και ζήτησέ του…

ΈΝΑΣ ΝΕΟΣ μοναχός κυριεύτηκε γρήγορα από την επιθυμία να δει τους γονείς του. Ζήτησε άδεια από τον Γέροντά του να πάει για μερικές ημέρες στην πατρίδα του. Εκείνος, βλέποντας την αδυναμία του υποτακτικού του, αναστέναξε βαθιά και του είπε: -Εγώ σ’ αφήνω να πας, παιδί μου, αλλά βάλε καλά στο νου σου αυτό που θα σου πώ: Όταν ξεκινούσες από την πατρίδα σου για δω, είχες μαζί σου συνοδοιπόρο τον Θεό. Ξεκινώντας από δώ για την πατρίδα σου, θα είσαι τελείως μόνος.       Σ’ ΑΛΛΟΝ αρχάριο αδελφό, που πρόθυμα ξεκινούσε για την πόλη, ο ίδιος Γέροντας έλεγε: -…

ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΟΙ, διηγείται ένας Άγιος Ερημίτης που είχε από τον Θεό διορατικό χάρισμα, ήρθαν κάποτε να μείνουν σε δυό παλιά κελλιά, όχι πολύ μακριά από την καλύβα του. Ο ένας ήταν από ξένη χώρα, ο άλλος εντόπιος. Ο εντόπιος προόδευσε γρήγορα στα πνευματικά. Ο ξένος φαινόταν μάλλον αμελής. 'Ύστερα από μερικά χρόνια αρρώστησε ξαφνικά ο ξένος και πέθανε. Είδα τότε πλήθος αγγέλων να οδηγούν την ψυχή του στον Παράδεισο. Προτού όμως μπει μέσα έγινε εξέταση, αν θα τον άφηναν ή όχι. Άκουσα τότε φωνή να λέει: -Ήταν πραγματικά λίγο αμελής, αλλά ανοίξτε του γιατί υπέμεινε την ξενιτεία. Μετά από καιρό…

ΤΟΣΟ πολύ είχε εξασκηθεί στην νηστεία ο Όσιος Μάρκος ο αναχωρητής, έλεγαν οι Γέροντες, ώστε κατόρθωνε να μένει άσιτος επί ολόκληρες εβδομάδες συνεχώς, χωρίς ν' ατονεί το σώμα του.Εξήντα τρία χρόνια που έμεινε στην έρημο, ημέρα και νύχτα εργοχειρούσε, για να ελεεί τους φτωχούς Ερημίτες. Δώρο δεν δέχτηκε ποτέ του από κανένα. Αν κάποιος, περαστικός από την καλύβα του, του έδινε κάτι, ο Αββάς τον ευχαριστούσε για την καλή του πρόθεση, μα δεν έπαιρνε το δώρο. -Δεν μου χρειάζεται, αδελφέ, του έλεγε. Ας έχει δόξα ο Κύριός μου, που μου δίνει ακόμη δύναμη να εργάζομαι για να τρέφω τον εαυτό…

Σ αυτό η ζωή του μοναχού μοιάζει με των αγγέλων, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος: κι εκείνοι βλέπουν διαρκώς το πρόσωπο του Ουρανίου Πατρός.     Ποιος μπορεί να βλάψει τον ευνοούμενο του βασιλιά; Κανείς βέβαια. Ούτε ο διάβολος μπορεί να βλάψει ψυχή ενωμένη με τον Θεό, έλεγε κάποιος Αββάς. Μας προσκαλεί ο Θεός δια των θείων Γραφών να Τον πλησιάσουμε,για να μας πλησιάσει περισσότερο κι Εκείνος. Δυστυχώς όμως, ο ανθρώπινος νους σκορπίζεται διαρκώς σ' εγκόσμιες σκέψεις, γι' αυτό εύκολα παρασύρεται από τον διάβολο στην αμαρτία.     Είναι ν' απορεί κανείς με τις παραδοξότητες του ανθρώπου, λέει κάποιος Γέροντας. Προσεύχεται,…

ΑΥΤΗ την απόκριση έδωσε ο Όσιος Αρσένιος σ’ ένα μοναχό, που του ζήτησε μια ωφέλιμη συμβουλή: - Αν κατορθώσει ο νους σου να βλέπει διαρκώς τον Θεό και μ’ αυτήν την ενόραση να γίνεται όλη η εσωτερική σου εργασία, τότε μόνο θα βγεις νικητής στον αγώνα του κακού.       Σ ΑΥΤΟ η ζωή του μοναχού μοιάζει με των αγγέλων, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος: κι εκείνοι βλέπουν διαρκώς το πρόσωπο του Ουρανίου Πατρός.       ΠΟΙΟΣ μπορεί να βλάψει τον ευνοούμενο του βασιλιά; Κανείς βέβαια. Ούτε ο διάβολος μπορεί να βλάψει ψυχή ενωμένη με τον Θεό, έλεγε κάποιος…

Η αυτενέργητη ευχή-Γέροντα, να μας λέγατε κάτι για την αυτενέργητη ευχή;-Ο άνθρωπος που έχει την αυτενέργητη ευχή, δεν προσπαθεί να πει την ευχή, αλλά, χωρίς να καταβάλλει καμμιά προσπάθεια, η ευχή λέγεται μέσα του από μόνη της. Ακόμη και στον ύπνο λέει την ευχή και, όταν ξυπνάει, συνεχίζει η ευχή. Γι’ αυτό στην Αγία Γραφή στο Άσμα Ασμάτων λέει: «Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί».Στο Άγιον Όρος ήταν ένας εργάτης που δούλευε πολύ, δούλευε για τρεις εργάτες, και γι’ αυτό οι Πατέρες του έδιναν διπλό μισθό. Ερχόταν καμμιά φορά και εκεί στο Καλύβι,στον «Τίμιο Σταυρό». Μια φορά που ήρθε…

ΑΥΤΗ την απόκριση έδωσε ο Όσιος Αρσένιος σ' ένα μοναχό, που του ζήτησε μια ωφέλιμη συμβουλή: - Αν κατορθώσει ο νους σου να βλέπει διαρκώς τον Θεό και μ' αυτήν την ενόραση να γίνεται όλη η εσωτερική σου εργασία, τότε μόνο θα βγεις νικητής στον αγώνα του κακού. (Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.216)

ΟΤΑΝ αισθάνθηκε πώς έφτανε το τέλος του, παρήγγειλε ο Όσιος Αρσένιος στον μαθητή του να μην φροντίσουν να τον θάψουν. Εκείνοι τον άκουσαν ταραγμένοι. -Δεν ήρθε ακόμη η στιγμή, τους καθησύχασε. Όταν φτάσει, θα σάς το φανερώσω. Πλήν όμως θα ζητήσω ευθύνες από σάς μπροστά στο βήμα του Κριτού, αν τολμήσετε και δώσετε σε άνθρωπο το λείψανό μου. -Τί να το κανουμε, Αββά; ρώτησαν εκείνοι. -Δέστε το μ’ ένα σχοινί και σύρτε το ως την κορυφή του βουνού. Από κεί ρίξτε το στην χαράδρα να το φάνε τα όρνια. Τα έλεγε αυτά ο Άγιος γιατί φοβόταν και την μετά θάνατον…

ΕΝΩ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ κάποτε με τους μαθητές του ο Αββάς Σιλουανός, έπεσε σε έκσταση κι έμεινε πολλή ώρα γονατισμένος, ακουμπώντας το κεφάλι του στην γη. Όταν σηκώθηκε, τον είδαν κλαμένο. - Γιατί θλίβεσαι, Αββά; τον ρώτησαν οι αδελφοί. Ο Όσιος τότε αναγκάστηκε να τους φανερώσει πως ο νους του την ώρα της προσευχής ξεπέρασε τον γήινο κόσμο κι έφτασε στην μερική κρίση και είδε πολλούς μοναχούς να καταδικάζονται και να οδηγούνται στην κόλαση, ενώ πολλοί κοσμικοί ανέβαιναν στην αιώνιο Βασιλεία. Η καταδίκη εκείνων που άφησαν τον κόσμο για ν' αφιερώσουν τον εαυτό τους ολοκληρωτικά στην λατρεία του Θεού, τόσο έθλιβε τον…