ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ανέβηκε στην σκήτη η μητέρα του Οσίου να δει τα πέντε της παιδιά που ασκήτευσαν εκεί. Δεν την δέχτηκαν όμως και η γριούλα κάθισε έξω από την καλύβα τους και έκλαιγε απαρηγόρητη.
-Γιατί κλαις; την ρώτησε από μέσα ο Αββάς Ποιμήν.
-Αφήστε με να σας δω για λίγο, παιδιά μου, για να σβήσει η φλόγα της καρδιάς μου, έλεγε εκείνη χύνοντας πιο πολλά δάκρυα.
-Εδώ προτιμάς να μας δεις ή στον ουρανό; την ρώτησε πάλι.
-Αν δεν σας δω εδώ, είναι βέβαιο πώς θα σας δω εκεί;
-Αν φανείς γενναία και υπομείνεις αγόγγυστα τον χωρισμό μας, απάντησε ο Όσιος, θα μας συναντήσεις, δίχως άλλο, στην άλλη ζωή.
-Αν είναι έτσι, παιδί μου, προτιμώ να σας απολαύσω εκεί για πάντα, είπε παρηγορημένη η γριούλα και γύρισε ήσυχη στο σπιτικό της.
(Γεροντικό Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.234)