«Άρχισε να τους αποστέλλει δύο δύο» (Μαρκ. 6:7)

Ένας τυφλός κι ένας παράλυτος σκόνταψαν ο ένας πάνω στον άλλο μέσα στο δάσος. Ο τυφλός είπε: «Χάθηκα και δεν μπορώ να βρω το δρόμο μου, γιατί δε βλέπω». Ο παράλυτος είπε: «Δεν μπορώ να πάω πουθενά, γιατί δεν μπορώ αν περπατήσω». Καθώς συνέχισαν να μιλούν απελπισμένοι, ο παράλυτος αναφώνησε ξαφνικά: «Το βρήκα! Το βρήκα! Εσύ θα με σηκώσεις στους ώμους σου, κι εγώ θα σου λέω που να πηγαίνουμε». Έτσι, οι δύο μαζί κατάφεραν να βγουν από το δάσος.
Είμαστε όλοι μας σαν τους δύο ανθρώπους που είχαν χαθεί στο δάσος. Χρειαζόμαστε ο ένας τη βοήθεια του άλλου. Οι πιέσεις του κόσμου, οι απογοητεύσεις της ζωής και η αμαρτία που εμπλέκεται σ’ αυτήν συχνά μας καταβάλλουν. Χρειαζόμαστε βοήθεια! Γι’ αυτό, ο Θεός δε μας άφησε μόνους, αλλά μας έκανε μέλη μιας μεγάλης οικογένειας, της εκκλησίας Του. Ο καθένας μας έχει κάποιο χάρισμα, ένα ταλέντο να χρησιμοποιήσει για την οικοδομή του σώματος του Χριστού και για τη διάδοση του ευαγγελίου Του. Κανένας δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του. Μαζί όμως μπορούμε να κάνουμε πολλά, και ο Κύριος να δώσει τη δική Του καρποφορία!

«Η σοφία ζωοποιεί όσους την κατέχουν. Αυτή είναι η ωφέλεια για εκείνους που τη γνωρίζουν» (Εκκλησιαστής 7:12)

- Για τον κόσμο είσαι απλά ένα άτομο. Αλλά για ένα άτομο μπορείς να γίνεις ο κόσμος ολόκληρος.
- Είμαι μια πένα στο χέρι του Θεού με το οποίο γράφει ένα γράμμα στον κόσμο.
- Ευτυχέστεροι άνθρωποι δεν είναι κατ’ ανάγκη εκείνοι που έχουν τα καλύτερα απ’ όλα τα πράγματα, αλλά εκείνοι που κάνουν καλύτερη χρήση όλων των πραγμάτων που διαθέτουν,
- Αν θέλεις πραγματικά να κάνεις κάτι, θα βρεις τον τρόπο να το κάνεις, Αν δε θέλεις να το κάνεις, θα βρεις πολύ εύκολα μια δικαιολογία για να μην το κάνεις.
- Τα δύο δυσκολότερα πράγματα που μπορείς να διαχειριστείς σωστά στη ζωή σου είναι η αποτυχία και η επιτυχία.
- Η ευγενική ομιλία δεν τραυματίζει τη γλώσσα σου.

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)

532. Αντί του δένδρού της ζωής υπάρχει ο «Άρτος ο Ζων». Αντί του καρπού του δένδρου της γνώσεως, υπάρχει ο ζωοποιός αυτός Άρτος. Τότε, είχε λεχθή: «Οὐ φάγεσθε ἀπ' αὐτοῦ οὐδὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε» (Γεν. γ’ 3). Τώρα λέγεται: «ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα» (Ιω. στ’ 51-58). Τότε, ο Αδάμ και η Εύα πίστευσαν στον Πειραστή και βρήκαν τον θάνατο. Τώρα, αντίθετα, ποιστεύουμε στα λόγια του Κυρίου: «τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου… τοῦτο ἐστι τὸ αἷμά μου» (Ματθ. κστ’ 26, 28) και παίρνουμε νέα ζωή. Σηκωνόμαστε από την ίδια κατεύθυνσι που πέσαμε. Πέσαμε με την απιστία του Θεού, ενωθήκαμε με τον πατέρα του ψεύδους και του θανάτου. Τώρα, συνδεθήκαμε με τον Θεό και Σωτήρα μας, με την Αυτοαλήθεια, και βρήκαμε τη ζωή την αληθινή.

533. Τώρα, ακόμη, στεκόμαστε και πέφτουμε. Αλλά ελπίζουμε ότι κάποτε δεν θα πέφτουμε πλέον, θα είμαστε φθασμένοι σε σημείο που η πτώσις θα είναι αδύνατο να συμβή. Οι Άγγελοι το έχουν επιτύχει αυτό. Είναι πλέον άτρωτοι από το κακό. Και ο πιστός λοιπόν μπορεί να φθάση σ’ αυτό το σημείο. Στο μεταξύ, μάχεται την αμαρτία και ελπίζει ότι θα έλθη η ημέρα της τελικής νίκης κατεπάνω στην αμαρτία και τον θάνατο, τον υιό της αμαρτίας, όπως τον ονομάζει ο ιερός Χρυσόστομος. «Ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος» (Α’ Κορ. ιε’ 26).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 221-222)

529. Σε τι συνίσταται η ζωή του αληθινού χριστιανού; Στο να μην έχη τίποτε πιο ακριβό και αγαπημένο η καρδιά του από τον Χριστό, στο να είναι στραμμένη εξ ολοκλήρου προς τον Κύριο, αδιαφορώντας για τα γήινα θέλγητρα.

530. Παρά το ότι ο Θεός γνωρίζει όλες τις ανάγκες μας, η προσευχή μας είναι αναγκαία για την εξάγνισι και τον φωτισμό της ψυχής μας. Το να βρίσκεται κανείς στη λιακάδα, κάνει καλό: απολαμβάνει φως και ζεστασιά. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν προσευχώμαστε ενώπιον του Θεού, του πνευματικού μας Ηλίου, θερμαινόμαστε και φωτιζόμαστε.

531. Δεν παίρνει κάποιος από τον Θεό ό,τι του ζητεί, αν δεν απαλλάχθηκε από τη βδελυρά ειδωλολατρία: την προσκόλλησι στα υλικά. Προσεύχεται στον αληθινό Θεό, αλλά υπηρετεί τα είδωλα, τα γήινα αγαθά. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. στ’ 24). Πρέπει να παύση ο άνθρωπος εκείνος να λατρεύη αυτά τα αγαθά. Κατόπιν, ας είναι βέβαιος ότι η προσευχή του θα εισακούεται από τον Κύριο. Δεν συμβιβάζεται η προσευχή στον αληθινό Θεό με την υποταγή σε κιβδήλους θεούς. «Εμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ιερεμ. β’ 13). Ζήτησαν νερό σε στέρνες που τα τοιχώματα τους είχαν ρωγμές και δεν ήταν δυνατόν να το συγκρατήσουν. Πώς θα εύρισκαν εκεί νερό; Η πηγή του ζώντος ύδατος είναι μόνο ο Κύριος.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 220-221)

Εορτή
ασχημοσύνες ή ελεημοσύνες
Είναι καιρός για εντονώτερες προσευχές, όχι για μέθη. Φυσικά πάντοτε, αλλά περισσότερο στις γιορτές. Γι’ αυτό θεσπίστηκε η γιορτή, όχι για να ακολασταίνουμε, όχι για να συσσωρεύουμε αμαρτήματα, αλλά για να εξαλείφουμε και όσα ήδη έχουμε... Να καλέσης σε γεύμα το Χριστό. Να Του δώσης από τα δικά σου, ή μάλλον από τα δικά Του. Κάτι τέτοιο παρέχει απέραντη χαρά και ευχαρίστησι μόνιμη.
Ε.Π.Ε. 18α, 208
όλη η ζωή
Όλη η ζωή είναι καιρός γιορτής για τους χριστιανούς. Και ποιο αγαθό δεν μας χάρισε! Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για σένα. Σε απάλλαξε από το θάνατο. Σε κάλεσε στη βασιλεία Του. Κανένας ας μην είναι κατηφής, λόγω αρρώστιας, λόγω φτώχειας ή λόγω εχθρικής επιθέσεως. Όλος ο καιρός της παρούσης ζωής είναι ο καιρός της γιορτής μας.
Ε.Π.Ε. 18α,214
και θ. Κοινωνία
Δεν επιδιώκουμε να προσέλθουμε, αφού προετοιμαστούμε και καθαρίσουμε τα κακά από τους εαυτούς μας και αφού γεμίσουμε από κατάνυξι, αλλ’ όταν είναι γιορτή, οπότε προσέρχονται όλοι!
Ε.Π.Ε. 18α,214
όχι από ημερομηνίες· από καρδιά
Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζη σύμφωνα με τους μήνες ή τις νουμηνίες ή τις Κυριακές, αλλά σ’ όλη τη ζωή του πρέπει να ζη με πρέπουσα γιορτή. Αν έχης καθαρή συνείδησι, έχεις πάντοτε γιορτή.
Ε.Π.Ε. 31,472
βδελυκτή στο Θεό
Ο Θεός μισεί τις βρώμικες θυσίες, και συ παίρνεις μέρος σ’ αύτες; Και δεν είπε με το στόμα του προφήτου, ότι μισεί την τάδε ή την τάδε, αλλά όλες μαζί τις υποκριτικές θυσίες.
Ε.Π.Ε. 34,130
κατά Θεόν, τότε σεμνή
Ήταν κάποτε σεμνή αυτή η εορτή, τότε που γινόταν σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Τώρα δεν είναι. Όλη η αξία της χάθηκε, επειδή συμβαίνουν πράγματα παρά το θέλημα του Θεού.
Ε.Π.Ε. 34,330
όχι από συνήθεια
Γνωρίζω, ότι πολλοί από εδώ μέσα τρέχουν προς το Μυστικό Δείπνο από συνήθεια, λόγω της εορτής (του Πάσχα ή των Χριστουγέννων). θα έπρεπε, όπως πολλές φορές έχω τονίσει, να μη παρατηρούν τις εορτές, για να δουν πότε πρέπει να κοινωνούν, αλλά να καθαρίζουν τη συνείδησί τους, και τότε να πλησιάζουν στη θεία Κοινωνία. Αυτός, που είναι βρωμερός και ακάθαρτος ούτε την περίοδο της εορτής καθίσταται άξιος του φρικτού Μυστηρίου. Αυτός, που είναι καθαρός και έχει αποπλύνει τα αμαρτήματά του με τη μετάνοια και την εξομολόγησι, και κατά την εορτή και πάντοτε είναι άξιος να μετέχη των θείων Μυστηρίων και ν’ απολαμβάνη τις δωρεές του Θεού.
Ε.Π.Ε. 35,512

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 218-220)

Εορτή
ασχημοσύνες ή ελεημοσύνες
Είναι καιρός για εντονώτερες προσευχές, όχι για μέθη. Φυσικά πάντοτε, αλλά περισσότερο στις γιορτές. Γι’ αυτό θεσπίστηκε η γιορτή, όχι για να ακολασταίνουμε, όχι για να συσσωρεύουμε αμαρτήματα, αλλά για να εξαλείφουμε και όσα ήδη έχουμε... Να καλέσης σε γεύμα το Χριστό. Να Του δώσης από τα δικά σου, ή μάλλον από τα δικά Του. Κάτι τέτοιο παρέχει απέραντη χαρά και ευχαρίστησι μόνιμη.
Ε.Π.Ε. 18α, 208
όλη η ζωή
Όλη η ζωή είναι καιρός γιορτής για τους χριστιανούς. Και ποιο αγαθό δεν μας χάρισε! Ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για σένα. Σε απάλλαξε από το θάνατο. Σε κάλεσε στη βασιλεία Του. Κανένας ας μην είναι κατηφής, λόγω αρρώστιας, λόγω φτώχειας ή λόγω εχθρικής επιθέσεως. Όλος ο καιρός της παρούσης ζωής είναι ο καιρός της γιορτής μας.
Ε.Π.Ε. 18α,214
και θ. Κοινωνία
Δεν επιδιώκουμε να προσέλθουμε, αφού προετοιμαστούμε και καθαρίσουμε τα κακά από τους εαυτούς μας και αφού γεμίσουμε από κατάνυξι, αλλ’ όταν είναι γιορτή, οπότε προσέρχονται όλοι!
Ε.Π.Ε. 18α,214
όχι από ημερομηνίες· από καρδιά
Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζη σύμφωνα με τους μήνες ή τις νουμηνίες ή τις Κυριακές, αλλά σ’ όλη τη ζωή του πρέπει να ζη με πρέπουσα γιορτή. Αν έχης καθαρή συνείδησι, έχεις πάντοτε γιορτή.
Ε.Π.Ε. 31,472
βδελυκτή στο Θεό
Ο Θεός μισεί τις βρώμικες θυσίες, και συ παίρνεις μέρος σ’ αύτες; Και δεν είπε με το στόμα του προφήτου, ότι μισεί την τάδε ή την τάδε, αλλά όλες μαζί τις υποκριτικές θυσίες.
Ε.Π.Ε. 34,130
κατά Θεόν, τότε σεμνή
Ήταν κάποτε σεμνή αυτή η εορτή, τότε που γινόταν σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Τώρα δεν είναι. Όλη η αξία της χάθηκε, επειδή συμβαίνουν πράγματα παρά το θέλημα του Θεού.
Ε.Π.Ε. 34,330
όχι από συνήθεια
Γνωρίζω, ότι πολλοί από εδώ μέσα τρέχουν προς το Μυστικό Δείπνο από συνήθεια, λόγω της εορτής (του Πάσχα ή των Χριστουγέννων). θα έπρεπε, όπως πολλές φορές έχω τονίσει, να μη παρατηρούν τις εορτές, για να δουν πότε πρέπει να κοινωνούν, αλλά να καθαρίζουν τη συνείδησί τους, και τότε να πλησιάζουν στη θεία Κοινωνία. Αυτός, που είναι βρωμερός και ακάθαρτος ούτε την περίοδο της εορτής καθίσταται άξιος του φρικτού Μυστηρίου. Αυτός, που είναι καθαρός και έχει αποπλύνει τα αμαρτήματά του με τη μετάνοια και την εξομολόγησι, και κατά την εορτή και πάντοτε είναι άξιος να μετέχη των θείων Μυστηρίων και ν’ απολαμβάνη τις δωρεές του Θεού.
Ε.Π.Ε. 35,512

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 218-220)

"Μην πηγαίνετε στα μέντιουμ"

Σε έναν άλλο αδελφό έλεγε: "Να μην πηγαίνετε σε μέντιουμ
και σε μάγους και μάγισσες, για να σας λύνουν τα προβλήματά σας.
Αυτοί, παιδί μου, μπορεί να σε τρελάνουν τελείως
και να σου φάνε και όλα τα λεφτά. Μην μπλέκεσαι μ' αυτούς. Μακριά.
Στο Χριστό μόνο κοντά, και στην Εκκλησία".
[Κ 154]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, ΆγιοςΠορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως,
Μήλεσι, σελ.252)

Να δίνουμε στην ψυχή την τροφή που επιθυμεί

Γέροντα, όταν δεν έχω όρεξη για πνευματικά, πώς να βάλω αρχή;
Να κάνεις κάτι πνευματικό που σε ευχαριστεί, και θα έρθη
η όρεξη και για τα αλλά. Να απλώσεις μπροστά σου την πνευματική
τράπεζα και να βρείς τι τραβά η όρεξη σου. Θέλεις να διαβάσεις λίγο;
Θέλεις να κάνεις ένα κομποσκοίνι; Θέλεις να κάνεις μια Παράκληση;
Θέλεις να διαβάσεις Ψαλτήρι ή να κάνεις λίγες μετάνοιες
αν δεν έχεις όρεξη για τίποτε, έ, τότε θέλεις βρεγμένη σανίδα.
Από εργόχειρο, Γέροντα, μπορώ να αρχίσω;
Μπορείς, αλλά να λες συγχρόνως και την ευχή.
Μήπως όμως Γέροντα, κάνοντας ό,τι με ευχαριστεί, κάνω το θέλημά μου;
Κοίταξε, στα πνευματικά πρέπει να δίνουμε στην ψυχή την τροφή που
επιθυμεί και ζητάει μόνη της. Έτσι γλυκαίνεται, τρέφεται
και παρακινείται για περισσότερα πνευματικά. Βλέπεις,
και όταν αρρωσταίνουμε και ζητά κάτι ο οργανισμός μας,
του το δίνουμε, για να γίνουμε καλά. Μικρός, είχα αρρωστήσει
από αναιμία, και ζητούσα να φάω λεμόνι. Οι δικοί μου όμως,
επειδή δεν ήξεραν αν έπρεπε να φάω λεμόνι, δεν μού έδιναν
και περίμεναν τον γιατρό. Και τελικά, όταν ήρθε ο γιατρός,
συνέστησε να τρώω λεμόνια, γιατί ο οργανισμός μου είχε ανάγκη
από βιταμίνες που περιέχονται στα λεμόνια.
Γέροντα, για να αντιμετωπίσω αυτόν τον καιρό την αμέλεια,
έκανα μια προσπάθεια να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα.
Το πρόγραμμα καλό είναι, αλλά πρέπει πρώτα να μπει
η καρδιά και μετά το πρόγραμμα. Μήπως, Γέροντα, να μου βάζατε
εσείς ένα πρόγραμμα; -Το πρόγραμμα που θα σου βάλω, είναι να κάνεις
ό,τι πνευματικό σε ευχαριστεί. Να μη στριμώχνεις με άγχος τον εαυτό σου,
αλλά να εξετάζεις από τι είδους πνευματική τροφή έχει ανάγκη η ψυχή σου
και να της το δίνης. Όταν νιώθεις την ανάγκη να ψάλεις,
να ψάλεις όταν σε τραβά η μελέτη, να μελετάς, όταν σε τραβάει η ευχή,
να λες την ευχή. Να κάνεις και ό,τι άλλο πνευματικό επιθυμείς,
αρκεί να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου. Νομίζω ότι κατάλαβες.
Αυτό θα γίνει τώρα στις αρχές, μέχρι να γλυκαθεί η ψυχή σου,
και μετά θα μπεις σε μια πνευματική σειρά πού θα σε τραβάει από μόνη της.
Μην ανησυχείς λοιπόν, με την Χάρη του Θεού θα πάρει μπρος η μηχανή
σου και θα τρέχεις.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.54-55)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 14

Στίχ. 15-24. Η παραβολή του μεγάλου δείπνου.
14.22 καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος, Κύριε, γέγονεν ως ἐπέταξας(1),
καὶ ἔτι τόπος ἐστίν(2).
22. Όταν γύρισε ο δούλος τού είπε: “κύριε, αυτό που πρόσταξες
έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος”.
(1) Τα αγαθά της βασιλείας δεν ετοιμάστηκαν μάταια. Διότι αν μερικοί
απορρίπτουν αυτά, βρίσκονται όμως και πολλοί, οι οποίοι με ευγνωμοσύνη
υποδέχονται αυτά. Ο Θεός θέλει να έχει εκκλησία και στη γη.
Τι εάν κάποιοι προτιμούν να αγνοούν ή και να περιφρονούν αυτήν;
Μήπως η απιστία αυτών θα καταργήσει την πίστη του Θεού; Οι επίσημοι
του ιουδαϊσμού αρνήθηκαν να γίνουν μέλη της. Μπήκαν όμως σε αυτήν
πολλοί από εκείνους, οι οποίοι ανήκαν στον όχλο «που αγνοούσε το νόμο»
και οι οποίοι σύμφωνα με τους φαρισαίους και τους γραμματείς
«είναι καταραμένοι». Έτσι ούτε για εκείνους, οι οποίοι φαίνονται
να διακρίνονται στη γνώση και να προοδεύουν στην εκκλησιαστική
και θρησκευτική ζωή μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, ότι θα παραμείνουν
αμετακίνητοι και στερεοί στην κλήση, ούτε για αυτούς που έχουν απορριφθεί
και περιφρονούνται ενδείκνυται να απελπιζόμαστε φρονώντας ότι αποξενώθηκαν
οριστικά από την κλήση.
(2) «Είναι φιλάνθρωπος ο λόγος και θυμίζει τα έθνη» (Ζ).
Με αυτό θέλει να προκαλέσει την εντολή, που παραγγέλλει και την πρόσκληση
των εθνών, για την οποία γίνεται λόγος στον επόμενο σ. (δ).
Και ακόμη υπάρχει τόπος. Διότι τα πλούτη του Χριστού και οι θησαυροί του
είναι ανεξερεύνητοι ανυπολόγιστοι και ανεξάντλητοι. Έχει ο Λυτρωτής
μας αρκετά για όλους και αρκετά για τον καθένα από μας.

Η κ.Αθηνά Σιδέρη ήταν προσκεκλημένη στην εκπομπή της Σοφίας Χατζή «Καινά και Παλαιά» με θέμα της πνευματικές εμπειρίες που έζησε κοντά στον νέο Άγιο της Εκκλησίας μας Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.

«Ο γέροντας Πορφύριος», τόνισε η κ. Σιδέρη, «μιλούσε πάντα με δέος για την αγάπη του Θεού. Μου έλεγε το εξής: ότι θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία από την αγάπη του Κυρίου μας. Δεν θα μπορέσει ανθρώπινος νους, όλα τα μυαλά του κόσμου να συγκεντρωθούν, δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν το πλάτος, το βάθος, το μήκος και το εύρος της αγάπης του Θεού. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη Του, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι άνθρωποι την αξία αυτής της αγάπης. Και κάνουμε ένα τεράστιο λάθος, να ζητούμε πάντα να γίνεται το θέλημά μας.

Ενώ ο ίδιος ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μας λέει να ζητάμε να γίνει το θέλημά Του. Αυτό κρύβει το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου μας. Ενώ εμείς βιώνουμε το κατά παραχώρησιν θέλημά Του. Για αυτό και πονάμε. Ενώ αν αφήσουμε τον Θεό να εκφρασθεί με την αγάπη Του, θα ζούσαμε τον παράδεισο. Αλλά δυστυχώς η αμαρτία μας κάνει να χάνουμε τον παράδεισο. Διότι δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου για τη ζωή μας, αλλά προτρέχουμε και ανυπομονούμε να γίνεται το δικό μας».

Οι άνθρωποι, που δεν πιστεύουν, όπως προείπε πριν δύο χιλιάδες χρόνια ο Κύριος, ακόμη κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πιστεύσουν. Για αυτό τους παρακαλούμε, εάν τύχει να το διαβάσουν, απλά να το προσπεράσουν και να αποφύγουν να το χλευάσουν ή να το αμφισβητήσουν.

Μία κοπέλα, η Άννα, όχι πριν πολλές δεκαετίες, πνίγηκε στην προσπάθειά της να σώσει μία φίλη της από πνιγμό, καθώς κολυμπούσαν στην θάλασσα.
Τελικά οι δύο κοπέλες πνίγηκαν μαζί.

Μετά τον θάνατό της, η Άννα εμφανίστηκε σε μία μαθήτρια του αγίου Πορφυρίου, που βοήθησε τη μητέρα της να αντιμετωπίσει με πνευματικό τρόπο τον θάνατό της, και εκεί της αποκάλυψε τα εξής συγκλονιστικά:

«Ήταν μεσημέρι», αφηγήθηκε η μαθήτρια του αγίου, «δεν κοιμόμουν, ήμουν σε τελείως φυσική κατάσταση, οπότε ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου και μπαίνει ολόφωτη, θεϊκά όμορφη, με ένα γλυκύτατο χαμόγελο η Άννα! Στην αρχή ταράχθηκα, αμέσως όμως θεία χαρά και αγαλλίαση με πλημμύρισε. Έμεινα άφωνη να την κοιτάζω. Τότε ακούστηκε η φωνή της ειρηνική και γλυκειά. Μου είπε:

-Πήρα άδεια απ’ τον Κύριο να έλθω να σ’ ευχαριστήσω που βοήθησες τη μητέρα μου.
Σε παρακαλώ να της πεις πως εγώ θα μπορούσα να σωθώ. Γνώριζα τον τρόπο να απελευθερωθώ από τα χέρια της φίλης μου, αλλά δε θα είχα τη δύναμη να βγω μόνο εγώ στην ακτή και να αντικρύσω τη μητέρα της(!!). Επίσης, πες της πως δεν υποφέραμε.

Σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μας παρουσιάστηκε ο Κύριός μας, ο Χριστός μας.
Χαμογελώντας θεϊκά, μας είπε:
-Εάν θέλετε εγώ θα σας στείλω πίσω, στην επίγεια ζωή. Τι θέλετε να γυρίσετε πίσω ή να έρθετε μαζί μου;
Κι εμείς διαλέξαμε να πάμε μαζί Του! Κανείς δεν μπορεί να δει τη θεϊκή Του ομορφιά κι αγάπη και να προτιμήσει κάτι άλλο, αδελφή μου.

Μετά η Άννα πρόσθεσε με περισσότερη αγάπη:
–Για το καλό που μου έκανες, θα σου πω κι εγώ ένα μυστικό του Ουρανού.
Έρχονται πολλοί άνθρωποι πάνω, καλοί κι ενάρετοι. Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, οικογενειάρχες, και πιστεύουν ότι θα πάρουν την πρώτη θέση στον Ουρανό. Η πρώτη θέση όμως ανήκει σε αυτούς που θυσιάζουν τη ζωή τους για τους άλλους!

Σ’ αυτούς που μιμούνται το Χριστό στη θυσία!

Αυτά είπε κι έγινε άφαντη».

(βιβλίο «Μηνύματα από τον Ουρανό», έκδ. Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας, Δωρίδα 2005, σελ. 60-61)

«Πολλά σας έχω ειπεί, αδελφές αλλά δεν έχω αρετήν δεν έχει ο λόγος μου δύναμιν δεν βλέπετε πάνω μου κανένα καλό και δια τούτο δεν μπορείτε να βάλετε πίστιν και να εφαρμόσετε τα λεγόμενά μου.

Δεν πρέπει όμως να γίνεται έτσι∙ δεν σας συμφέρει να μην έχετε πίστιν εις τους λόγους μου∙ ό,τι σας ειπώ ευθύς με τον πρώτον λόγον να το εφαρμόζετε.

Εάν πας ως ασθενής εις τον ιατρόν και σου ειπή: « δια να σε θεραπεύσω πρέπει να σε σχίσω, να σε καύσω, να σε καυτηριάσω, να σου κάμω τούτο, ή εκείνο»· μήπως εξετάζης το πράγμα ή μήπως το παραμελής;
Εις τον σωματικόν ιατρόν δεν παραμελείς ούτε το ελάχιστον εις τον πνευματικόν ιατρόν διατί παραμελείς; τώρα, θέλω να ειπώ και εγώ πως είμαι ιατρός!

Θέλω να κάμω και εγώ ο ελεεινός τον πνευματικόν ιατρόν και να θεραπεύσω άλλους! Αλλά τι να κάμω; αν σιωπήσω, έλεγχος∙ αν ομιλήσω πάλι έλεγχος. Ο Χριστός ας το λογισθή ωσάν εκείνο που έλεγε για τους φαρισαίους.

Μη βλέπετε τα έργα τους, αλλά ακούτε τα λόγια τους. Αυτό να κάμετε και σεις τα λόγια μου αν θέλετε, να τα ακούτε∙ και μην τα εξετάζετε. »

Εάν εξετάζης το τι κάμνω εγώ και το τι λέγω και τα μελετάς και τα μεταλές, αλλοίμονον! σε επήραν οι ποταμοί∙ φουρτούνες και ανησυχίες θα εύρης.
Πώς; διότι δεν έχομεν την ανάλογον ευλάβειαν, δεν έχει ο λογισμός μας την απαιτουμένην πίστιν, και όλο ανάποδα τα παίρνομεν. Και όταν τα παίρνεις ανάποδα, ο Σατανάς έρχεται μέσα σου. Οφείλετε, ό,τι λόγος έβγη από το στόμα μου, δεξιά να τον παίρνετε και κακό να είναι, εσείς εις το καλόν να τον στρέφετε.

Εάν μέσα σε ενα αλώνι πέση θύελλα, θα ταράξη και θα ανεμοσκορπίση τα πάντα δεν θα αφήση τίποτα. Και ο μοναχός όταν εξετάζη και κρίνη τους λόγους και τα έργα του πνευματικού του πατρός, αυτό θα απολαύση θα εισέλθη ο Σατανάς μέσα του, θα καταταράξη το εσωτερικόν του και θα ανεμοσκορπίση τας αρετάς του. Και όχι μόνον τον εαυτόν του θα ανησυχήση, αλλά θα τα ειπή και παρακεί να βλάψη και άλλους.

Αυτή είναι η θύελλα∙ εάν μόνον πιστεύης εις τα λόγια του και δεν τον αγαπάς, δεν θα είναι τέλειον το πράγμα. Και πάλιν εάν μόνον τον αγαπάς και δεν έχης πίστιν εις τα λεγόμενά του, δεν μπορείς να κάμης τελείαν υπακοήν εις ό,τι σου ειπή. Και τα δύο πρέπει να υπάρχουν εις τον υποτασσόμενον η πίστις και η αγάπη, διά να μπορέση να γίνη η υποταγή τυφλή και χωρίς καμμίαν διάκρισι.

Εάν λοιπόν με πίστι και αγάπη πάρης τον πρώτον λόγον που σου είπα και με γαλήνη, με ειρήνη, με το χαμόγελο στο στόμα, πηγαίνεις στο κελλάκι σου, η καρδία σου είναι γεμάτη από ευλάβεια προς τον πνευματικόν σου πατέρα.
Ο υποτασσόμενος οφείλει με τον πρώτον λόγον που θα του ειπή ο πνευματικός του πατήρ να υπακούη ό,τι του λέγη να κάμη.

(Αγίου Ανθίμου της Χίου, Διδαχές Πνευματικές – Άρτος Ζωής, Επιμέλεια: Αντωνίου Ν. Χαροκόπου, τόμος Β΄, Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου, Αθήναι 2001)