«Η υπομονή μιας πιστής γυναίκας». Αγίου Κασσιανού"Θα ήθελα να σας δώσω γι’ αυτή την υπομονή δύο ακόμα παραδείγματα.Το πρώτο είναι το παράδειγμα μιάς αφιερωμένης στον Θεό γυναίκας. Αυτή εργαζόταν με τόση συνέπεια την αρετή της υπομονής,ώστε όχι μόνο δεν απέφευγε τις επιθέσεις των πειρασμών, αλλά φρόντιζε η ίδια να προκαλεί τον πειρασμό, ώστε έτσι να ασκείται και να υπομένει, όσο συχνά κι αν οι πειρασμοί της επετίθεντο. Αυτή η γυναίκα ήταν απόγονος επιφανούς οικογένειας,κατοικούσε στην Αλεξάνδρεια και υπηρετούσε ευλαβικά τον Κύριο, παραμένοντας στο σπίτι που της είχαν αφήσει κληρονομιά οι γονείς της. Πήγε λοιπόν αυτή κάποτε και βρήκε τον μακαριστό…
Εἶναι λίγες οἱ λέξεις γιά νά περιγράψεις μιά γυναὶκα πού θύμιζε τήν Παναγία. Δυό λόγια θά πῶ γιά μνημόσυνο. Ὁ πρῶτος γιός της γενήθηκε ἀνάπηρος, μέ πόδια ἀτροφικά. Ὅλη της τήν ζωή τήν ξόδεψε νά τόν ὑπηρετεῖ, γιατί ἐκεῖνος δέν μποροῦσε νά περπατήσει. Ἡ κ. Δέσποινα διακονοῦσε τόν γιό της μόνη της. Δέν ἤθελε νά τόν ἀφήσει σέ ἵδρυμα. Ἑξήντα πέντε χρόνια δέν βγῆκε ἀπό τό φτωχικό της. Τό ἀπέριτο σπιτάκι της ἤτανε ὁ παράδεισος ὁλόκληρης τῆς γειτονιᾶς. Κάποτε καί ἡ κ. Δέσποινα ἀνήμπορη κι ἐκείνη ἔβαλε τό κρεββάτι της δίπλα στόν γιό της. Ὅταν κοιμότανε, τά κεφάλια τους…
O Leo Buscaglia γράφει για το θετικό παράδειγμα του δικού του πατερά: «Ο πατέρας είχε πάντα αρκετά κολοκυθάκια για να θρέψει ένα ολόκληρο μικρό έθνος. Τα καθάριζε, τα χώριζε κατά μέγεθος και ετοιμαζόταν για τη βόλτα του στη γειτονιά.Τα τρυφερότερα της σοδειάς ήταν προορισμένα να δοθούν. Αυτά που είχαν καταφέρει να κρυφθούν κάτω από τους θάμνους και είχαν μεγαλώσει σε μέγεθος Γαργαντούα προορίζονταν για το τραπέζι μας…Ο πατέρας είχε κανονικό δρομολόγιο διανομής κολοκυθιών. Χώριζε σε μερίδες τα πολύτιμα λαχανικά, αναλόγως με τις ανάγκες των γειτόνων μας, το μέγεθος της οικογενείας τους και τις γευστικές τους προτιμήσεις. Έξι γι’ αυτή την…
Σημειώνει ο Μητροπ. Νικοπόλεως Μελέτιος: «Ένας πλούσιος μπαμπάς βρίσκεται μαζί με το νεαρό γιό του-παλληκαράκι- στο γκαράζ. Έχει μπροστά του ένα πολυτελές αυτοκίνητο. Και το ψάχνει απ’ όλες τις μεριές. Σφίγγει βίδες. Σκουπίζει. Ξεσκονίζει….. Σκύβει. Ξανασκάβει. Ιδρώνει. Φυσάει. Ξεφυσάει. Και συνεχίζει. Απτόητος. Και χωρίς τέλος…… Ρωτά ξαφνικά ο νεαρός: - Μπαμπά, γιατί όλες αυτές τις δουλειές, δεν τις αφήνεις να τις κάνει κάποιος άλλος; Απαντά με απορία, σαν να είχε ακούσει μια μεγάλη ανοησία: - Τι λες, παιδί μου! Το αυτοκίνητο αντιπροσωπεύει ένα κεφάλαιο! Ξέρεις, τι έδωσα γι’ αυτό; Ο ξένος δεν το πονάει! Ο καλός νοικοκύρης έχει χρέος να…
«Στην άκρη ενός μεγάλου δάσους ζούσε κάποτε ένα μικρό αγόρι με τη μητέρα του.Μια μέρα αυτή το τιμώρησε αυστηρά για κάποια αταξία του. Το παιδί, θυμωμένο και επαναστατημένο άρχισε να φωνάζει:«Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ» κι έτρεξε μακριά μέσα στο δάσος φωνάζοντας: «Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ».Όταν πλησίασε σε μια μεγάλη χαράδρα σταμάτησε το τρέξιμο, αλλά τρέμοντας απ’ τη παιδική του λύσσα, φώναξε πάλι: «Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ», και η ηχώ απάντησε:«Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ!».Κατατρομαγμένο το παιδί έτρεξε πίσω στη μητέρα του και με λυγμούς της είπε για τον κακό άνθρωπο του δάσους, που…
«Η θύελλα λυσσομανούσε και το πλοίο φερόμενο σαν κομμάτι άχυρο, πήγαινε να κομματιασθεί σ’ ένα βράχο κοντά στην ακτή. Έριξαν φωτοβολίδες απελπισίας, και αμέσως θαρραλέοι άνδρες έβαλαν στη θάλασσα μια σωστική λέμβο. Επιβιβάστηκαν πρώτα οι γυναίκες και τα παιδιά. Η λέμβος έκανε δεύτερο ταξίδι, αλλά το πλοίο βυθιζόταν αβοήθητο μέσα στα κύματα και το τρίτο ταξίδι θα ήταν σίγουρα και το τελευταίο. «Κατάλαβα», λέει ένας επιβάτης, ότι ήμουν από τον αριθμό εκείνων που δεν θα σωζόντουσαν. Σε μια στιγμή οι αμαρτίες της ζωής μου παρουσιάστηκαν μπροστά μου και επρόκειτο μ’ αυτές να συναντήσω τον Θεό. Είχα ένα συνάδελφο ονομαζόμενο Jacques…
Επί Θεοφίλου του μακάριου πάπα Αλεξανδρείας χρημάτισε επίσκοπος στην Κυρήνη ο Συνέσιος ο φιλόσοφος. Aυτός ,όταν ήρθε στην Κυρήνη, βρήκε εκεί κάποιο φιλόσοφο στο όνομα Ευάγριο, ο οποίος υπήρξε σύντροφος του στα μαθήματα και φίλος του γνήσιος , λάτρευε όμως, με μανία τα είδωλα. Αυτόν ο επίσκοπος Συνέσιος ήθελε να μετατρέψει και όχι μόνο ήθελε και πάσχιζε, αλλά και είχε και πολύ αγώνα και φροντίδα εξαιτίας της φιλίας την όποια είχε εξαρχής προς αυτόν. Αυτός όμως, δεν δεχόταν ούτε παραδεχόταν με κανένα τρόπο τη διδασκαλία του. Όμως ο επίσκοπος, από την πολλή φιλία προς αυτόν, ούτε δείλιασε ούτε σταμάτησε να…
“Βασίλισσα των Φράγκωνήταν η Αγ. Κλοτίλδη. Τότε, (450-600 μ.Χ.), οι Φράγκοι ήταν Ορθόδοξοι. Ο σύζυγος της, βασιλιάς Κλοδοβίκος (481-511), ήταν ένα αληθινό αγρίμι, και πνευματικά νεκρός. Και όποτε νευρίαζε, ξεσπούσε στη γυναίκα του με τόσο βάρβαρο τρόπο, που ακόμη και οι αξιωματούχοι του, που τον έτρεμαν, αγανακτούσαν!Και μια ημέρα τόλμησαν και της το είπαν:-Δεν κάνεις καλά, που τον ανέχεσαι! Δεν έχεις γνώμη; Δεν έχεις θέλησι; Βασίλισσα είσαι! Μίλα, κακομοίρα! Θα σε φάη το θηρίο! Δεν έχεις γνώμη; Δεν έχεις θέλησι;Απάντησε εκείνη με απλότητα:-Προσπαθώ να μην έχω δικό μου θέλημα! Τη ρώτησαν:-Και πώς τα καταφέρνεις; Εμείς, δούλοι του, σε τέτοιες βάρβαρες…
Ο Charles Lever σημειώνει: “Ο Τσάρλς Άλεν στο βιβλίο του Φωτιές στο Σπίτι διηγείται την ιστορία ενός άνδρα που λέει στη σύζηγό του ένα πρωϊνό ότι εκείνη την ημέρα θα ζητήση αύξησι απ'το αφεντικό του. Ο άνδρας αποφεύγει νευρικά το αφεντικό όλη την ημέρα, αλλά τελικά, λίγο πριν σχολάσουν απ'τη δουλειά, καταφέρνει να συγκεντρώση το κουράγιο του και να ζητήση απ'το αφεντικό του την αύξησι.Προς μεγάλη του έκπληξι, το αφεντικό συμφωνεί όχι μόνο να του δώση μεγαλύτερη αύξησι απ'αυτή την οποία ζήτησε αλλά και τον επαινεί κιόλας! Όταν ο άνδρας επιστρέφη στο σπίτι εκείνο το απόγευμα εκπλήσσεται και πάλι, γιατί…
Σημειώνει ο Gary Chapman: “Ένας άνδρας είπε κάποτε: Όταν πέθανε η μητέρα μου, ο προϊστάμενος της γυναίκας μου της είπε ότι μπορούσε να λείψη δύο ώρες για την κηδεία, αλλά μετά έπρεπε να γυρίση στο γραφείο της. Η γυναίκα μου του είπε ότι αισθανόταν πως ο άνδρας της χρειαζόταν την υποστήριξί της εκείνη την μέρα και ότι θα έπρεπε να λείπη ολόκληρη τη μέρα.Ο προϊστάμενος απάντησε:- Αν λείψης όλη μέρα, μπορεί και να χάσης τη δουλειά σου.Η γυναίκα μου είπε:- Ο άνδρας μου είναι πιο σημαντικός απ'τη δουλειά μου.Πέρασε όλη τη μέρα μαζί μου. Κατά κάποιο τρόπο εκείνη τη μέρα…
