190. «Ὁ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια’ 30). Οι εντολές λοιιπόν του Χριστού είναι εύκολες, ελαφρές. Ενώ ο ζυγός του Διαβόλου είναι βαρύς και καταπιεστικός. Αλλά τι γίνεται; Παραβαίνουμε τις εντολές του Κυρίου και κάνουμε το θέλημα του Πονηρού. Ποια δικαιολογία μπορούμε να βρούμε γι’ αυτή τη συμπεριφορά μας; 191. Τι σε εμποδίζει από το να εφαρμόζης τις εντολές του Χριστού; Η σάρκα και ο κόσμος. Δηλαδή, τα υλικά αγαθά και οι υλικές απολαύσεις, που κάνουν τον άνθρωπο αδιάφορο απέναντι της θρησκείας. Κυττάς τότε πώς να αρέσης στον κόσμο και όχι στον Θεό. Ζης…

185. Είμαστε ένα σώμα αγάπης. Όλα τα υλικά αγαθά είναι ένα τίποτε, ενώ ο άνθρωπος είναι το παν. Τίποτε το πιο πολύτιμο από τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο. Ο άνθρωπος, χάρις στην ψυχή του, είναι αθάνατος. Ενώ όλα τα υλικά πράγματα είναι φθαρτά και εφήμερα, σκιά που φεύγει. Όλα είναι του Θεού, τίποτε δικό μας. Άνθρωπε! Εκτίμα την αξία του ανθρώπου, εικόνος του Θεού. Και στον καιρό της ανάγκης του, μην του στερήσης κάθε υλική βοήθεια. 186. Κύριε, αξίωνέ με να βλέπω τις αμαρτίες μου και να παραβλέπω τα αγνοήματα των αδελφών μου, περιφρονώντας τον εαυτό μου, παραδεχόμενος ότι είμαι…

183. Γιατί σε όλη την κτίσι και στο κάθε κομμάτι της όλα είναι τόσο σοφά τακτοποιημένα και κινούνται με τόσο θαυμάσια αρμονία; Αυτό συμβαίνει γιατί ο ίδιος ο Δημιουργός τα διευθύνει και τα κυβερνά. Και γιατί στον άνθρωπο –την κορωνίδα της κτίσεως- υπάρχει τόση αταξία και δυσαρμονία; Γιατί η ζωή του είναι έτσι ακανόνιστος και παραμορφωμένη; Γιατί ο άνθρωπος εννοεί να διευθύνη και να κυβερνά ο ίδιος τον εαυτό του, εναντίον της θελήσεως και της σοφίας του Δημιουργού του. Ώ αμαρτωλέ άνθρωπε! Πρόσφερε όλο τον εαυτό σου στον Κύριο και Θεό σου. Και τότε όλη σου η ζωή θα γίνη…

181. Ποια είναι τα είδωλά μας; Είναι ωρισμένα πρόσωπα και η πρόσκαιρος ζωή μας εδώ κάτω. Το θνητό, γεμάτο πάθη σώμα και όσα σχετίζονται μ’ αυτό: υλικές τροφές, ενδύματα, στολίδια, διακρίσεις, χρήμα, πολυτελή σπίτια κλπ. Ο Πειραστής στρέφει την προσοχή μας προς αυτά, για να μας κάμη να ξεχάσουμε τα αόρατα αγαθά: τον αιώνιο Θεό, την ανέσπερο ζωή στον Παράδεισο, την άνω μακαριότητα. Πώς θα αντιμετωπίσης την προσπάθειά του; Όταν σε ελκύη με τη θέα του σώματος, να θυμάσαι την ομορφιά και την αξία της ψυχής, της εικόνος του Θεού. Να ξέρης ότι ο Διάβολος θέλει να παρασύρη ολόκληρο την…

Ο κιθαρωδός ΙβάνΜε την ευλογία του π. Ιωάννου της Κρονστάνδης ο περίφημος μουσικός Αγρένεφ Σλαβιάνσκυ και η χορωδία του θα έδιναν ένα κοντσέρτο στην Κρονστάνδη, υπέρ των οικογενειών του πληρώματος του πολεμικού « Ρουσάλκα», που είχε καταστραφή.Ο π. Ιωάννης, με την ευκαιρία αυτή, εξέφρασε την επιθυμία να ψάλη η φημισμένη χορωδία και στην θεία λειτουργία. Έψαλαν τόσο ωραία, που τους ξανακάλεσε. Τότε, την δεύτερη φορά, έγινε η θαυματουργική θεραπεία του τυφλού κιθαρωδού Ιβάν.«Μετά την θεία λειτουργία», διηγείται ο Αγρένεφ, «παρεκάλεσα τον πρωθιερέα να ευλογήση την οικογένεια μου και τους χορωδούς. Μετά την ακολουθία της παρακλήσεως και του αγιασμού, πλησιάσαμε όλοι…

Η φυματίωσις του λάρυγγοςΟ π. Ιωάννης της Κρονστάνδης θεράπευε πολλούς με την χάρι της θείας κοινωνίας.Σε μια περίπτωσι βαρειάς ασθενείας ο καθηγητής Σιμανόφσκυ διέγνωσε φυματίωσι του λάρυγγος. Πληγές κάλυψαν τον λάρυγγα του αρρώστου και η φωνή του χάθηκε. Ο καθηγητής δήλωσε ότι ο ασθενής έχει ζωή μόλις δέκα ημερών.Οι συγγενείς έστειλαν αμέσως τηλεγράφημα στον π. Ιωάννη. Σε πέντε μέρες έφθασε.-Γιατί δεν με ειδοποιήσατε ότι είναι τόσο βαρειά ο άρρωστος; Θα έφερνα μαζί μου τη θεία κοινωνία, αν το ήξερα.Ο ασθενής, καθώς ψυχορραγούσε, κοίταζε ικετευτικά τον μπάτουσκα. Εκείνος, αφού βυθίσθηκε για λίγο στον εαυτό του, γύρισε προς το μέρος του και…

Η μόλυνσις του αίματος Το 1884 η πριγκίπισσα Ζ. Ν. Γιουσούποβα έπαθε μόλυνσι αίματος μετά από έναν πρόωρο τοκετό. Την νοσήλευε ο καθηγητής Σ. Π. Μπότκιν. Σε μια από τις νύχτες που περνούσε άυπνη, επέμενε να κυριαρχή στην μνήμη της η μορφή του π. Ιωάννου της Κρονστάνδης. Το πρωί εξέφρασε την επιθυμία να τον δη. Ο πατέρας της είπε:-Κι εγώ όλη νύχτα έβλεπα στον ύπνο μου τον π. Ιωάννη και θέλω να τον προσκαλέσω να έρθη εδώ να προσευχηθή…Όταν ο μπάτουσκα έβαλε το χέρι στο κεφάλι της, η πριγκίπισσα ένιωσε αμέσως ένα ασυνήθιστο ελάφρωμα. Εκείνος τότε γονάτισε μπροστά σε μια…

179. Να θεωρής τον εαυτό σου χειρότερο και ευτελέστερο όλων των ανθρώπων, από την άποψι της ψυχικής σου καταστάσεως. Είναι ορθό και ευσεβές να περιφρονής τον εαυτό σου για τις αμαρτίες σου και να είσαι επιεικής προς τους άλλους. Να τους σέβεσαι και να τους αγαπάς, παρά τις αμαρτίες που τους βαραίνουν. Αυτό θέλει από σένα ο Κύριος, που μας έδωσε εντολή να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, γιατί είναι κτισμένοι «κατ’ εικόνα» δική του, γιατί είναι μέλη του Ιησού Χριστού. 180. Ο Κύριος επέτρεψε να του πάρουν τα ενδύματα και να τον καθηλώσουν στον Σταυρό. Μ’ αυτό, μας δίδαξε να…

177. Μην αφήνεις, Κύριε, να κάνω ούτε για μία στιγμή το θέλημα του εχθρού μου, του Διαβόλου. Αξίωνέ με, Κύριε, να υπακούω μονάχα εσένα, να ακολουθώ σταθερά και αποκλειστικά μόνο τον δικό σου δρόμο. «Δευ̃τε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτω̨̃ καὶ κλαύσωμεν ἐναντίον κυρίου του̃ ποιήσαντος ἡμα̃ς. Δουλεύσατε τω̨̃ κυρίω̨ ἐν φόβω̨ καὶ ἀγαλλια̃σθε αὐτω̨̃ ἐν τρόμω̨» (Ψαλμ. δ’ 6, β’ 11). 178. Όλοι οι Άγιοι στον ουρανό και όλοι οι αληθινοί χριστιανοί στη γη είναι «έν σώμά και έν πνεύμα» (Εφες. δ’ 4). Γι’ αυτόν τον λόγο, οι προσευχές των πιστών ακούονται τόσο εύκολα και γρήγορα στον ουρανό. Γι’ αυτό…

175. Στα γήινα θέλγητρα, δεν υπάρχει ζωή αληθινή, αλλά θλίψις και θάνατος πνευματικός. Έχει λοιπόν δίκιο ο Κύριος να παραπονήται με το στόμα του Προφήτου, λέγοντας για τους άπιστους ανθρώπους: «ἐμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ιερεμ. β’ 13). Μάταια προσπαθούμε να αντλήσουμε αληθινή χαρά από εκεί. Όλα τα γήινα αγαθά είναι φθαρτά, διαβατικά, καταλήγουν σε θάνατο. Ο Διάβολος, ο κάτοχος της δυνάμεως του θανάτου, επιδιώκει, αιχμαλωτίζοντάς μας στη λατρεία αυτών των αγαθών, να απεργασθή τον αιώνιο θάνατό μας. «Στώμεν καλώς», λοιπόν. Ας είμαστε άγρυπνοι προς όλες τις κατευθύνσεις, ώστε τίποτε…