181. Ποια είναι τα είδωλά μας; Είναι ωρισμένα πρόσωπα και η πρόσκαιρος ζωή μας εδώ κάτω. Το θνητό, γεμάτο πάθη σώμα και όσα σχετίζονται μ’ αυτό: υλικές τροφές, ενδύματα, στολίδια, διακρίσεις, χρήμα, πολυτελή σπίτια κλπ. Ο Πειραστής στρέφει την προσοχή μας προς αυτά, για να μας κάμη να ξεχάσουμε τα αόρατα αγαθά: τον αιώνιο Θεό, την ανέσπερο ζωή στον Παράδεισο, την άνω μακαριότητα. Πώς θα αντιμετωπίσης την προσπάθειά του; Όταν σε ελκύη με τη θέα του σώματος, να θυμάσαι την ομορφιά και την αξία της ψυχής, της εικόνος του Θεού. Να ξέρης ότι ο Διάβολος θέλει να παρασύρη ολόκληρο την καρδιά σου, γιατί δεν της είναι δυνατόν να διχασθή. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. στ’ 24). Κάνοντας λοιπόν ο Διάβολος ό,τι διχάζει την καρδιά μας, συμβιβάζοντας τα ασυμβίβαστα, στην πραγματικότητα θέλει να κυριεύση ολόκληρο την καρδιά μας. Γιατί η καρδιά του ανθρώπου είναι μοναδική και ακέραια.
182. Θεό αποκαλούμε τον Κύριο. Αλλά, στην πραγματικότητα, έχουμε άλλους, δικούς μας θεούς. Γιατί δεν κάνουμε το θέλημα του θεού, αλλά το θέλημα της σαρκός μας, της καρδιάς μας, των παθών μας, Θεοί μας είναι η σάρκα, οι διασκεδάσεις, το χρήμα, η επίδειξις.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 90)