Ο ολόφωτος λειτουργόςΟ νεομάρτυρας άγιος Ιάκωβος ο αγιορείτης (1η Νοεμβρίου) διηγήθηκε κάποτε στο μαθητή του Μαρκιανό όσα θαυμαστά είδε στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας: ‘‘ Καθώς φορούσε ο ιερέας την ιερατική του στολή, έφεξε μπροστά του το φως των αγγέλων, όπως φέγγει ο ήλιος την αυγή, πριν ανατείλει. Όταν άρχισε να προσκομίζει, τέσσερα αγγελικά τάγματα πήγαν και στάθηκαν στα τέσσερα σημεία του ναού. Τελειώνοντας την προσκομιδή, σκέπασε με τα ιερά καλύμματα τα τίμια Δώρα, που συνάμα καλύφθηκαν από μια λάμψη. Την ώρα της μεγάλης εισόδου, όταν βγήκαν τα Άγια, προπορευόταν ένα φως, που σκέπαζε το λαό. Το ίδιο φως περικύκλωσε…

Ο όσιος Θεόδωρος και ο άγιος ΆρτοςΤην ημέρα της μνήμης του αγίου μάρτυρος Αντιόχου, ο όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης ( 6ος -7ος αι. ) λειτουργούσε στον ομώνυμο ναό. Την ώρα που εκφωνούσε « Τα άγια τοις αγίοις», σήκωσε, σύμφωνα με την τοπική συνήθεια, το δισκάριο ψηλά, για να υψώσει τον άγιο Άρτο. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό:O άγιος Άρτος, σαν να σκιρτούσε από χαρά, υψωνόταν για πολλή ώρα πάνω από το δισκάριο, κι ύστερα κατέβαινε χτυπώντας πάνω του. Όλοι το έβλεπαν και το άκουγαν. Με τον τρόπο αυτό ο άγιος Άρτος φανέρωνε πως η θυσία του ιερουργού ήταν ευπρόσδεκτη. Οι πιστοί…

Ένα πρωτότυπο θυμιατό Ο άγιος επίσκοπος του Άργους Πέτρος ήθελε να εξορίση τον όσιο Θεοδόσιο τον Νέο από την επαρχία του! Είχε πιστέψει ορισμένες συκοφαντίες εναντίον του. Μια νύχτα, όμως του παρουσιάσθηκε σε όραμα ο όσιος Θεοδόσιος και υποστήριξε την αθωότητα του. Ο άγιος Πέτρος, μετανοημένος, ξεκίνησε να τον συναντήση. Ήθελε να ζητήση συγγνώμη γιατί είχε εξαπατηθή και σχεδίαζε την εξορία. Ο όσιος Θεοδόσιος προγνώρισε τον ερχομό του! Έβαλε λοιπόν αναμμένα κάρβουνα στο μοναχικό πάνινο κουκούλι του, πήρε στο χέρι λιβάνι και βγήκε να προϋπαντήση τον αρχιερέα. Όταν εκείνος πλησίασε, έβαλε το λιβάνι πάνω στα κάρβουνα. Το κουκούλι, θαυματουργικά, δεν…

Στο βίο του αγίου Ευθυμίου του μεγάλου (4ος αι.) αναφέρεται μια εντυπωσιακή εμφάνιση θεϊκής φωτιάς σε ώρα θείας λειτουργίας. Μια Κυριακή λειτουργούσε ο όσιος με το μαθητή του Δομετιανό. Κάποια στιγμή ο Τερέβωνας, που ήταν πριν Σαρακηνός και στεκόταν εκεί κοντά, βλέπει να κατεβαίνει φωτιά από τον ουρανό, ν’ απλώνεται πάνω στο θυσιαστήριο σαν ένα μεγάλο λευκό ύφασμα και να σκεπάζει το μεγάλο Ευθύμιο και το Δομετιανό. Βλέποντας το εξαίσιο θαύμα ο Τερέβωνας φοβήθηκε κι έκανε πίσω. Η θεϊκή φωτιά διατηρήθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος του τρισαγίου ύμνου. Εκτός από τον μεγάλο Ευθύμιο και το Δομετιανό, που βρέθηκαν…

Το υδρόμελο  Ο ευσεβής πρίγκιψ Ιζιασλάβος έτρεφε πολλή αγάπη και σεβασμό προς τον όσιο Θεοδόσιο του Κιέβου (ΙΑ΄ αιών) και συχνά ερχόταν για να ευφρανθή από τα γλυκά σαν το μέλι λόγια του. Κάποια φορά παρέτεινε τη συνομιλία μαζί του ως το απόγευμα. Έπειτα παρακολούθησε και την εσπερινή ακολουθία, οπότε σε λίγο – αυτό ήταν το θέλημα του Θεού – πιάνει μια καταρρακτώδης βροχή. Τότε ο όσιος δίνει εντολή στον κελλάρη να ετοιμάση στον πρίγκιπα βραδινό φαγητό. Εκείνος όμως του ανήγγειλε πως τους τελείωσε το απαραίτητο για την τράπεζα υδρόμελο (μείγμα από μέλι και νερό) και έτσι δεν θα μπορούσαν…

Η θεία Κοινωνία που βλάστησε στάχυαΣτην πόλη Σελεύκεια της Συρίας, όταν επίσκοπος ήταν ο Διονύσιος ( 6ος αι.), ζούσε ένας πραματευτής πολύ πλούσιος και ευλαβής. Ήταν όμως αιρετικός και πίστευε στα δόγματα του Σεβήρου. Αυτός είχε έναν υπάλληλο, που ήταν ορθόδοξος κι ακολουθούσε την αγία και αποστολική Εκκλησία. Ο ορθόδοξος, σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, πήρε τη Μεγάλη Πέμπτη τη θεία Κοινωνία, την τοποθέτησε σε μια μικρή θήκη και την ασφάλισε σ’ ένα ντουλάπι. Μετά το Πάσχα έφυγε για εμπόριο στην Κωνσταντινούπολη, ξεχνώντας στο ντουλάπι, τις άγιες μερίδες. Είχε όμως αφήσει το κλειδί στο αφεντικό του.Κάποια μέρα ο αιρετικός…

Η ανάβλυσις του αγιάσματος  Όταν ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης άρχισε να κτίζη στο Άγιο Όρος τη Μεγίστη Λαύρα, είδε να εξαντλούνται τα απαραίτητα χρήματα, τρόφιμα και λοιπά υλικά. Δεν είχε χρήματα να πληρώση τους τεχνίτες και τους εργάτες. Δεν είχε τι να τους μαγειρέψη. Τότε απελπισμένος εγκατέλειψε το έργο και ξεκίνησε για τις Καρυές, την πρωτεύουσα, για να δη τι μπορεί να κάνη. Μετά από δυο ώρες πορεία, φανερώθηκε στο δρόμο του μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, η οποία με αυστηρό ύφος τον ρώτησε: - Αββά Αθανάσιε, που πηγαίνεις; Γιατί άφησες το έργο που άρχισες; Γύρισε πίσω να συνεχίσης το ιερό…

Οι εκπλήξεις της πρεσβυτέραςΟ ουρανοφάντωρ αρχιεπίσκοπος της Καισαρείας Μ. Βασίλειος ( 330-378) υπήρξε, κατά τον άγιο αδελφό του επίσκοπο Νύσσης Γρηγόριο, το στόμα της Εκκλησίας και το χρυσόλαλο αηδόνι των θείων δογμάτων.Από το θησαυροφυλάκιο των χαρισμάτων του θα προβάλουμε εδώ το διορατικό και το ιαματικό του χάρισμα.Σε μια πόλι της Καππαδοκίας υπήρχε ένας ενάρετος ιερεύς ονομαζόμενος Αναστάσιος. Ήταν έγγαμος, αλλά διατηρούσε με τη σύζυγό του πρεσβυτέρα Θεογνωσία την παρθενία. Επιπλέον περιέθαλπε στο σπίτι του ένα λεπρό, χωρίς κανένας να το γνωρίζη.Κάποτε ο Μ. Βασίλειος ήρθε στο σπίτι τους και συνήντησε την άγνωστή του πρεσβυτέρα. Την χαιρέτησε με το όνομα της!…

Ο άρρωστος καραβοκύρηςΈνας καραβοκύρης που καταγόταν από την Χαλκηδόνα, στα περίχωρα της οποίας είχε το στύλο του ο όσιος Λουκάς, έπαθε μια πολύ φοβερή και εξαιρετικά οδυνηρή νόσο: Ο λάρυγγας του άρχισε να βγάζη κάποιο υγρό και να του προξενή σφοδρούς πόνους. Ένιωθε να πνίγεται!Αναγκάσθηκε να ζητήση την βοήθεια των γιατρών, αλλά αυτοί δεν μπόρεσαν καθόλου να τον βοηθήσουν. Του απαγόρευσαν μόνο να πίνη κρύα υγρά. Η εντολή όμως αυτή δεν του έφερε καμμιά βελτίωσι. Αντίθετα μάλιστα, όσο περνούσαν οι μέρες, η κατάστασις χειροτέρευε και ο θάνατος από πνιγμό πλησίαζε.Αναστατωμένος και γεμάτος αγωνία, σκέφθηκε να καταφύγη στον όσιο Λουκά τον…

Η τυφλή μουσουλμάνα Κάποτε είχαν φέρει στον όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη μια τυφλή μουσουλμάνα, την Φάτμα. Την έφεραν όμως ημέρα Τετάρτη, που ήταν έγκλειστος. Αφού χτύπησαν πολύ την πόρτα του κελλιού του, την άφησαν κοντά στο κατώφλι και απομακρύνθηκαν.Σε λίγη ώρα ήρθε μια φαρασιώτισσα με αγκύλωσι στο χέρι και, γνωρίζοντας ότι την Τετάρτη και την Παρασκευή ο όσιος δεν δέχεται, πήρε χώμα από το κατώφλι της πόρτας του. Το έβαλε στο αρρωστημένο χέρι της και έγινε καλά!Όταν είδε την τυφλή μουσουλμάνα, την ρώτησε, τι περίμενε. Η Φάτμα της φανέρωσε την αιτία της αναμονής. -Τι κάθεσαι και χασομεράς; της είπε τότε…