1,29. «εις ο και κοπιώ αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί εν δυνάμει».  …Αυτός είναι ο Θεανθρώπινος κανόνας, της Θεανθρώπινης συνεργίας, στο Θεανθρώπινο σώμα της Eκκλησίας. Ο άγιος Απόστολος, με όλο του το «είναι», αγωνίζεται, αλλά και η ισχύς του Χριστού, από την άλλη πλευρά, ενεργεί κατά τρόπο κραταιό και εντυπωσιακά δυνατό. Έτσι μόνο επιτελείται ο αγώνας της ευαγγελικής Θεανθρώπινης τελειοποιήσεως του ανθρώπου. Στον άνθρωπο «εναπόκειται» να αγωνίζεται (για την σωτηρία), και στον Χριστό να δίνει, για τον σκοπό αυτό, την απαραίτητη δύναμη. Αυτό πάντα γίνεται σε δίκαιη αναλογία, έτσι ώστε: ούτε ο άνθρωπος να γίνεται αυτόματο,…

Το υδρόμελο  Ο ευσεβής πρίγκιψ Ιζιασλάβος έτρεφε πολλή αγάπη και σεβασμό προς τον όσιο Θεοδόσιο του Κιέβου (ΙΑ΄ αιών) και συχνά ερχόταν για να ευφρανθή από τα γλυκά σαν το μέλι λόγια του. Κάποια φορά παρέτεινε τη συνομιλία μαζί του ως το απόγευμα. Έπειτα παρακολούθησε και την εσπερινή ακολουθία, οπότε σε λίγο – αυτό ήταν το θέλημα του Θεού – πιάνει μια καταρρακτώδης βροχή. Τότε ο όσιος δίνει εντολή στον κελλάρη να ετοιμάση στον πρίγκιπα βραδινό φαγητό. Εκείνος όμως του ανήγγειλε πως τους τελείωσε το απαραίτητο για την τράπεζα υδρόμελο (μείγμα από μέλι και νερό) και έτσι δεν θα μπορούσαν…

Ένα από τα αγαπημένα μου αθλήματα από τον κλασικό αθλητισμό ήταν πάντα το άλμα επί κοντώ. Σ’ αυτό το άθλημα ο αθλητής πρέπει να περάσει από ένα πήχη που υψώνεται περίπου στα έξι μέτρα, με τη βοήθεια ενός ελαστικού κονταριού μήκους τεσσεράμισι μέτρων. Πρόσφατα, καθώς έβλεπα τους αγωνιζόμενους σκεφτόμουν πόσο πολύ μοιάζει αυτό το άθλημα με την πνευματική ζωή των χριστιανών! Και σε μας ο πήχης είναι πολύ ψηλά! Αποκλείεται να τηρήσουμε τις εντολές του Χριστού και να αγιάσουμε χωρίς τη συνδρομή και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Αλίμονο αν μπορούσανε να τα καταφέρναμε μόνοι μας! Πόση έπαρση θα είχαμε!…

Πόσο πολύ ποθούν οι ψυχές μας τον Κύριο! Πόσο θα ωφελούμαστε, αν ακούγαμε τί έχουν να μας πουν… όμως δεν τις ακούμε παρ’ ότι μας κραυγάζουν. Τη φωνή της ψυχής μας την πνίγουν οι καθημερινές μας δραστηριότητες, τα άγχη, η συνήθεια, η ρουτίνα… Κάθε μέρα ακούμε δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους να μιλούν, να λένε την άποψη τους, να φωνάζουν, να μαλώνουν, να νουθετούν… όμως την ψυχή τους ποιος την ακούει; Ακόμα κι αυτοί που εργάζονται πνευματικά, που εκκλησιάζονται, μελετούν, ακούνε τα κηρύγματα, προσεύχονται, ακόμα κι αυτοί πολλές φορές δεν την ακούνε την ψυχή τους, επειδή κι αν εργάζονται, λειτουργούν…

Ο άνθρωπος όταν μένει μόνος του αγριεύει. Γίνεται σαν το θηρίο, τους βλέπει όλους με φόβο και καχυποψία. Νιώθει πως απειλείται, μοιάζει με αγρίμι. Τί κρίμα! Κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να είναι μόνος του. Σε έναν τόσο πολυπληθή πλανήτη υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν το σκληρό πρόσωπο της μοναξιάς. Δεν έχουν έναν άνθρωπο να μιλήσουν, να μοιραστούν τον πόνο ή τη χαρά, να συμβιώσουν την καθημερινότητα, να αισθανθούν μια ακόμη παρουσία στο δωμάτιο, να μυρίσουν ένα άλλο άρωμα. Άνθρωποι που κάποτε δεν ήταν μόνοι τους βρέθηκαν τώρα όμως να ζουν μέσα στο κενό και την παγωνιά της μοναξιάς. Και η…

ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ οι βιογράφοι του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου πως ανάμεσα στ’ άλλα χαρίσματα που του είχε δώσει ο Θεός, ήταν και τούτο: Όταν ιερουργούσε -γιατί είχε το αξίωμα της ιεροσύνης- έβλεπαν οι μαθητές του, όσοι τουλάχιστον ήταν άξιοι, Άγιο Άγγελο να τον εξυπηρετεί μέσα στο Άγιο Βήμα.Όταν οι μοναχοί του πλησίαζαν να κοινωνήσουν, έβλεπε στα πρόσωπά τους ο Όσιος ποιοι ήταν προετοιμασμένοι και ποιοι απροετοίμαστοι ή και ανάξιοι να προσέλθουν, κι αμέσως τους εμπόδιζε. Ύστερα τους καλούσε σε εξομολόγηση για να καθαρίσουν την ψυχή τους.
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ Άγιο Επίσκοπο λένε ακόμη οι Πατέρες πώς όταν έβγαινε να κοινωνήσει τον λαό, έβλεπε…

…Τι ήταν εκείνο όμως που “είχαν” οι ποιμένες της Βηθλεέμ και δεν το είχαν ίσως άλλοι της εποχής τους, για να γίνουν οι πρώτοι θεατές του υπέρ φύσιν γεγονότος της ενανθρώπησης του Θεού; Όχι βέβαια κάποια αναμαρτησία - διότι “πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού ” - αλλά την απλότητα της καρδιάς τους. Οι ποιμένες προφανώς δεν είχαν πωρωθεί και σκληρυνθεί εσωτερικά με την πονηριά. Μπορεί να ήσαν υπό το καθεστώς της αμαρτίας, αλλά διατηρούσαν κάποια καλά αποθέματα από το κατ’ εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Είχαν δηλαδή καλή διάθεση. Κι αυτό τελικώς φαίνεται να είναι εκείνο που…

    Όλοι γνωρίζουμε πως η αιτία της εξόδου των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο ήταν η ανυπακοή τους στην εντολή του Θεού! Αυτή όμως δεν ήταν το μόνο λάθος τους. Αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν αναγνωρίσει το λάθος τους με συντριβή και ζητούσαν συγνώμη, τότε δεν ξέρουμε αν ο Θεός θα έπαιρνε την ίδια απόφαση. Οι περισσότεροι μεταξύ σοβαρού και αστείου κατηγορούν την Εύα ότι ξεγελάστηκε από το διάβολο. Ποια ήταν όμως η αντίδραση του Αδάμ; Είπε στο Θεό ‘δε φταίω εγώ… η γυναίκα που μου έδωσες!’ Πού ήταν η αγάπη του Αδάμ στο Θεό; Έφτασε στο σημείο…

166. Δόξα στη δύναμι της χάριτός σου, Κύριε! Τίποτε, καμμία αντίστασις της αμαρτίας, δεν μπορεί να σε νικήση, αν σε επικαλούμαι με πίστι. Έτσι, όταν οι πειρασμοί απειλούν την ψυχή μου, κάνω το σημείο του Σταυρού και λέγω μέσα μου: «Τίποτε δεν μπορεί να αντισταθή στη χάρι σου, Κύριε». Τότε η ταραχή παύει, οι επιθέσεις του κακού εξανεμίζονται και η ειρήνη σου βασιλεύει στην καρδιά μου. Δόξα στη δύναμί σου, Κύριε! 167. Αξίωσέ με, Κύριε, να απαρνηθώ τον εαυτό μου, να βγάλω από πάνω μου την κατάρα που κληρονόμησα από τον Αδάμ. Κύριε Ιησού, νέε Αδάμ, μετάβαλέ με. Κάμε με…

Φωτεινά και κατάμαυρα πρόσωπαΣχετικά με την προετοιμασία για την προσέλευση στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας διαβάζουμε στο Γεροντικό το εξής:Ένας άγιος επίσκοπος, όταν έβγαινε στην ωραία πύλη για να κοινωνήσει το λαό, έβλεπε να πλησιάζουν μερικοί με κατάμαυρο πρόσωπο, ή μ’ εξογκωμένα μάτια. Αυτοί, μόλις έπαιρναν τα άχραντα Μυστήρια, καίγονταν.Άλλοι όμως πλησίαζαν με ολόλευκα φορέματα και φωτεινό πρόσωπο, κι έπαιρναν το Σώμα του Κυρίου με προσοχή κι ευλάβεια. Αυτούς η θεία Κοινωνία τούς λάμπρυνε περισσότερο.Ο επίσκοπος παρακάλεσε το Θεό να του εξηγήσει αυτό το μυστήριο. Τότε άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε και του είπε:-Όσοι κοινωνούν με λαμπρό πρόσωπο και λευκή στολή, είναι…