ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.
π. Νικόλαος (ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ)
Δευτέρα: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.30-2 μ. & 8.40 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.30 -2 μ. & 7-10 μ.μ.
Σάββατο: 12.30-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 8.20-9.30 βράδυ

 

154.«Ελισάβετ η συγγενής σου» (Λουκ. α’ 36).   Συγγενής της Θεοτόκου ήταν και η Ελισάβετ, γυναίκα του ιερέα Ζαχαρίου και μητέρα του προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η Ελισάβετ δέχθηκε την επίσκεψι της Θεοτόκου στην «ορεινή», όταν «κυοφορούσε την άσπορον κυοφορίαν» και την ενίσχυσε στην τιμητική της αποστολή, όπως είδαμε. Ο ιερεύς Ζαχαρίας εξάλλου υποδέχθηκε την μικρή Θεοτόκο στο Ναό του Θεού. Η Θεοτόκος δεν ήταν μόνη και ούτε αφέθηκε μόνη, όταν εκλήθηκε και ανέλαβε το μεγάλο της έργο. Την περιστοίχιζε ένας κύκλος συγγενών και ευσεβών ανθρώπων, ένας μικρός πυρήνας πίστεως και ευσεβείας. Η Θεοτόκος γεννήθηκε, ανατράφηκε και έζησε μέσα σ’…
153.«Μαρία η του Ιακώβου και Ιωσή μήτηρ» (Ματθ. κζ' 56).   Η Μαρία αυτή ήταν σύζυγος του Κλωπά (Ιω. ιθ' 25) , αδελφού του μνήστορος Ιωσήφ και επομένως συνυφάδα της Θεοτόκου. Και αυτή η συγγενής της Θεοτόκου ήταν κοντά της στις ώρες της μεγάλης δοκιμασίας της, επάνω στον Γολγοθά. Η Θεοτόκος, όπως φαίνεται, διατηρούσε στενές σχέσεις με τους συγγενείς της. Η υπερφυσική και μοναδική κλήσις της να γίνη μητέρα του Θεού δεν την απεμάκρυνε από τους συγγενείς της ούτε την κλήσι της αυτή τη χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα για να διακόψη τους συγγενικούς της δεσμούς. Από τη στάσι της μάλιστα αυτή…
151.«Η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ειστήκεισαν έξω» (Ματθ. ιβ' 46 εξ.)   Οι «αδελφοί» του Ιησού, επειδή δεν είχαν ακόμη πιστεύσει στον Κύριο (Ιω. ζ' 5) , ήταν φυσικό να μη είδαν με καλό μάτι την έναρξι της δημοσίας δράσεως του Ιησού. Όταν μάλιστα τα κακόγουστα σχόλια «ότι ο Ιησούς εξέστη» έφθασαν στ’ αυτιά τους, τότε βρήκαν αφορμή για μια άμεση και ριζική λύσι του οικογενειακού αυτού προβλήματος. Πήραν μαζί τους τη Θεοτόκο, για να έχουν έτσι μεγαλύτερη επίδρασι και επιβολή στον Ιησού, και πήγαν στο σπίτι όπου εκύρυττε. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι παρέμειναν «έξω». Δεν είχαν δηλαδή ενδιαφέρον…
148. «Ιησούς ιδών την μητέρα... λέγει... Γύναι, ίδε ο υιός σου» (Ιω. ιθ' 26).   Η Θεοτόκος για τον Ιησού, από την Κανά ως το Γολγοθά, όσο δηλαδή κράτησε το επίγειο έργο του, δεν ήταν μόνο η μητέρα Του, αλλά ένα ολοκληρωμένο γυναικείο πρόσωπο, μια «Κυρία». Έτσι, τόσο στο δείπνο της Κανά όσο και στο Γολγοθά, ο Ιησούς την προσφωνεί με τον ευγενικό και τιμητικό αυτό τίτλο «Γύναι», Κυρία! Η Θεοτόκος υπήρξε μητέρα του Ιησού. Αξιώθηκε να συνεργήση στο μυστήριο της Ενσαρκώσεως του Θεού. Όμως η γέννησις και η ανατροφή του Ιησού ήταν η αρχή μόνο της κλήσεως της. Η…
457. Η εικών είναι απαίτησις της φύσεώς μας. Η φύσις μας δεν μπορεί να κάνη χωρίς εικόνες. Φέρουμε στο νου ένα πρόσωπο που απουσιάζει, βλέποντας την απεικόνισί του. Ο ίδιος ο Θεός μας έδωσε την ικανότητα της αναπαραστάσεως. Οι εικόνες λοιπόν είναι η ανταπόκρισις της Εκκλησίας σε μία μεγάλη ανάγκη της φύσεώς μας. 458. Οι εικόνες στις εκκλησίες και στα σπίτια είναι αναγκαίες, εκτός των άλλων, γιατί μας θυμίζουν την αθανασία των Αγίων. «Πάντες γάρ αυτώ ζώσιν» (Λουκ. κ’ 38), όπως ο Χριστός το είπε. Ζώντας εν Θεώ, μας βλέπουν, μας ακούουν και μας βοηθούν. 459. Τι σημαίνει το όνομα…
141. «ήν υποτασσόμενος αυτοίς» (Λουκ. β' 51). Η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ αξιώθηκαν να γνωρίσουν την εκούσια, συνεχή και απόλυτη υποταγή του Ιησού. «Δεν ηξιώθησαν ούτε οι άγγελοι τοιαύτης τιμής, οποίας ηξιώθησαν οι γονείς του Ιησού» (ΥΛ, 121).Από την πρώτη άνοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα (δωδεκάχρονος) και μέχρι την έξοδο του στη δημόσια δράσι (τριάντα χρόνων) μεσολάβησαν δέκα οχτώ χρόνια. Το βασικό χαρακτηριστικό της ζωής του Χριστού στα χρόνια αυτά ήταν η υποταγή στους γονείς του. Η υποταγή αυτή σαν βασική της εκδήλωσι φαίνεται ότι είχε την προσωπική, καθημερινή εργασία του νέου Ιησού μέσα στο ξυλουργικό εργαστήριο του Ιωσήφ «του…
454. Προσευχή είναι η διαρκής συναίσθησις της πνευματικής μας ανέχειας και αδυναμίας, η ενατένισις, -μέσα μας, στους άλλους και στην κτίσι-, των έργων της σοφίας, του ελέους και της παντοδυναμίας του Θεού. Προσευχή είναι μία συνεχής ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο. 455. Μερικές φορές ονομάζουμε προσευχή ό,τι δεν είναι καθόλου προσευχή. Παράδειγμα: Μπαίνει κάποιος στην εκκλησία, στέκεται εκεί λίγη ώρα, βλέπει τις εικόνες ή τους άλλους χριστιανούς, παρατηρώντας τα πρόσωπά τους και το ντύσιμό τους, και λέγει ότι προσευχήθηκε στον Θεό. Ή στέκεται μπροστά σε μία εικόνα, στο σπίτι του, σκύβει το κεφάλι, λέγει μερικά λόγια αποστηθισμένα, χωρίς να τα καταλαβαίνη…
Προτροπή για μετάνοια (Κατά Λουκάν κεφ.13, στιχ. 31-35)ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο- Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του ΛουκάΤο ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας Στίχ. 31-35. Απειλές του Ηρώδη. Θρήνος για την Ιερουσαλήμ.13.31 ᾽Εν αὐτῇ τῇ ημέρα(1) προσῆλθον τινες Φαρισαῖοι(2) λέγοντες αὐτῷ, ῎Εξελθε καὶ πορεύου ἐντεῦθεν(3), ὅτι ῾Ηρῴδης θέλει σε ἀποκτεῖναι(4).31 Εκείνη την ημέρα πλησίασαν μερικοί Φαρισαίοι και του έλεγαν: «Απομακρύνσου απ’ αυτή την περιοχή, γιατί ο Ηρώδης θέλει να σε σκοτώσει».(1) Διαφορετική γραφή: ᾽Εν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ.(2) Όχι από ειλικρινές ενδιαφέρον για την ασφάλεια της ζωής του, λένε αυτά σε…
«Μα σαν ενωθής με το Θεό και βασιλιά, δεν είσαι μόνος, αλλά στον αριθμό μετριέσαι των αγίων, αγγέλων ομοδίαιτος, συγκάτοικος δικαίων κι όλων στον ουρανό όσοι ζουν συγκληρονόμος γνήσιος. Πώς είναι μοναχός λοιπόν αυτός που ζει εκεί πάνω, όπου των οσίων ο χορός είναι και των μαρτύρων, όπου ο χορός των προφητών, των θείων αποστόλων, όπου είναι το αναρίθμητο το πλήθος των δικαίων, των ιεραρχών, των πατριαρχών, και των λοιπών αγίων; Μα όποιος φτάσει το Χριστό να ’χει ένοικό του μέσα, πέστε, πώς είναι δυνατόν να πούμε ότι είναι μόνος; Με το Χριστό μου είναι μαζί, ο Πατέρας και το…
"Γέροντα, θυμώνω"Κάποια μέρα είπα στο Γέροντα:Γέροντα, θυμώνω. Τώρα τελευταία θυμώνω εύκολα. -Καλό πράγμα ο θυμός. (Νόμιζα ότι αστειεύεται και τον διέκοψα).-Καλό πράγμα; -Βέβαια. Το θυμό μας τον έβαλε ο Θεός μέσα μας. Είναι το νεύρο της ψυχής. Είναι δύναμη. Μας τον έδωσε για να θυμώνουμε και να αποκρούομε τα πάθη μας, το διάβολο. Αυτή είναι η σωστή θέση του θυμού. Έτσι, αυτή τη δύναμη την παίρνουμε από το διάβολο και τη δίνουμε στο Χριστό. Δίνεσαι στο Χριστό με δύναμη, με νεύρο.[Ά 65π.] "Ο εξαγριωμένος αδελφός"Άλλη φορά, ενώ του μιλούσα για άλλο θέμα, μου λέει:-Βλέπω έναν αδελφό πολύ εξαγριωμένο εναντίον σου.…

katafigioti

lifecoaching