Επιστολή του π. Ευμενίου σταλείσα την 15 Οκτωβρίου του 1973 από το Άγιον Όρος προς τον αγαπητόν εν Χριστώ αδελφόν, πρωτοξάδελφον και πρώτο βιογράφο του Αντώνιο Χαρ. Σαριδάκη. Άγιον Όρος 15-10-1973 …Αφού χάριτι Θεού εκλέξαμε την στενήν και τεθλιμένην οδόν πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι εις το να υπομένομε πειρασμούς εκ του διαβόλου και εκ των οργάνων του. Γι’ αυτό είναι καλά να μην αμελούμε ούτε να αδιαφορούμε δια να μην μας καταβροχθήση ο οριώμενος λέων Διάβολος. Αλλά και αν ως άνθρωποι παρεκλίνουμε λίγο έχουμε φιλάνθρωπο Δεσπότη, που θέλει πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, και αμέσως μας δίνει…

Επίδειξιςγι' αυτήν τέλεσις των αρετών!Η σκληρή κενοδοξία διατάσσει: Και αν κάνης κάποιο καλό, να το κάνης όχι για να αρέσης στο Θεό, αλλά για να επιδειχτής στους ανθρώπους, και έτσι να χάσης το βραβείο. Και όταν ελεής, και όταν νηστεύης, να φροντίζης να έχης κόπο γι’ αυτά, αλλά να χάνης το κέρδος!Ε.Π.Ε. 17,340ακόμα και τα χαρίσματα Επειδή χρησιμοποιούσαν το χάρισμα της γλωσσολαλίας για επίδειξι και για να δοξαστούν, περισσότερο τους απομακρύνει από αυτό, τονίζοντας, ότι η κενοδοξία τους καθιστά μανιακούς.Ε.Π.Ε. 18α,498γυμνότητα και κουφότητα Όταν λέη «εν προσώπω», εννοεί εκείνους, που ενεργούν για τα μάτια του κόσμου, προς επίδειξι. Κάνουν τα…

534. «Επτάκις πεσεῖται δίκαιος» (Παροιμ. κδ’ 16) και πέφτοντας στενάζει κάθε φορά και λέγει: «Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου; Συνήδομαι τω νόμω του Θεού κατά τον έσω άνθρωπον, βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μελεσι μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της αμαρτίας», αλλά θα έλθη η ημέρα που θα «καταργηθή το σώμα της αμαρτίας» (Ρωμ. στ’ 6, ζ’ 23-25) και το θέλημα του Θεού μόνο θα κατοική στην ψυχή μας. 535. Ο άνθρωπος λαχταρά μία μόνιμο, αληθινή χαρά, αλλά δεν τη βρίσκει. Οι χαρές που…

«Πολλά σας έχω ειπεί, αδελφές αλλά δεν έχω αρετήν δεν έχει ο λόγος μου δύναμιν δεν βλέπετε πάνω μου κανένα καλό και δια τούτο δεν μπορείτε να βάλετε πίστιν και να εφαρμόσετε τα λεγόμενά μου. Δεν πρέπει όμως να γίνεται έτσι∙ δεν σας συμφέρει να μην έχετε πίστιν εις τους λόγους μου∙ ό,τι σας ειπώ ευθύς με τον πρώτον λόγον να το εφαρμόζετε. Εάν πας ως ασθενής εις τον ιατρόν και σου ειπή: « δια να σε θεραπεύσω πρέπει να σε σχίσω, να σε καύσω, να σε καυτηριάσω, να σου κάμω τούτο, ή εκείνο»· μήπως εξετάζης το πράγμα ή μήπως…

Η προσευχή είναι «κριτήριον προ κριτηρίου»Γέροντα, ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει ότι η προσευχή είναι «κριτήριον προ κριτηρίου».Έτσι είναι. Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται σωστά, τότε η προσευχή είναι «κριτήριον προ κριτηρίου». Όποιος έχει υγεία πνευματική, όταν πάει να προσευχηθεί και αισθανθεί την καρδιά του σκληρή, θα εξετάσει από που προέρχεται αυτό, για να το διορθώσει. «Γιατί αισθάνομαι έτσι; θα πει. Μήπως πλήγωσα κάποιον με την συμπεριφορά μου; Μήπως κατέκρινα ή μου πέρασε λογισμός κατακρίσεως και δεν το κατάλαβα; Μήπως μου πέρασε κανένας υπερήφανος λογισμός ή υπάρχει μέσα μου κάποιο θέλημα και δεν με αφήνει να επικοινωνήσω με τον Θεό;».Κι…

"Να μην καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε" Ο Γέροντας αποδεικνυόταν ανατόμος και θεραπευτής τόσο της ανθρώπινης ψυχής όσο και των ανθρώπινων ψυχικών σχέσεων. Μου έλεγε σχετικά: "Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και τη βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρίζουμε με αγάπη και με σεβασμό στην ελευθερία του. Όταν ένα οικογενειακό μας πρόσωπο ρίχνει ένα βάζο από το τραπέζι και το σπάει, συνήθως οργιζόμαστε. Αν εκείνη τη στιγμή, την κρίσιμη, με μια κίνηση ψυχικής ανύψωσής μας, δείξουμε…

"Ο Γέροντας δεν κατέκρινε κανέναν για την ιδεολογία του" Βασικό χαρακτηριστικό του ήταν το ότι δεχόταν τους πάντες. Δεχόταν και τους αρνητές και τους άθεους. Και γκουρού ακόμη δεχόταν, χωρίς να κατακρίνει κανέναν για την ιδεολογία του. Σ' όλους, όμως, τόνιζε ότι η αλήθεια βρίσκεται στο Χριστό και στην Ορθόδοξη πίστη. Η αποδοχή αυτή, που ήταν από τα μεγάλα χαρακτηριστικά του Γέροντος Πορφυρίου - το να δέχεται, δηλαδή, τους πάντες και τα πάντα- ήταν απλούστατα αντιγραφή του τρόπου του Θεού απέναντί μας, προκειμένου να γίνουμε καλύτεροι, να καθαρισθούμε και να προχωρήσουμε στη σωτηρία. Αυτή ήταν η πρακτική του Γέροντος Πορφυρίου.…

"Με την κατάκριση σπρώχνουμε τον αδελφό μας πιο χαμηλά" Αμφέβαλλα αν είχα τηρήσει σωστή στάση σ' ένα περιστατικό και του το ανέφερα. Του είπα: Γέροντα, μιά Κυριακή πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία, βρισκόμουν προσκεκλημένος σε σπίτι πνευματικού αδελφού. Είχαν στήσει ψησταριά στην αυλή και έψηναν κρέας. Κάποια στιγμή, ανέλαβα κι εγώ να βοηθήσω κι ενώ τακτοποιούσα τα αναμμένα κάρβουνα, ο γιός τους, μαθητής Λυκείου, που την ώρα εκείνη πότιζε λουλούδια, έστρεψε το λάστιχο πάνω στη φωτιά. Δεν ξέρω γιατί το έκανε: Από λάθος, από φιλοπαίγμονα διάθεση, από επίδειξη προκλητικής επαναστατικότητας; Άγνωστο. Πάντως πετάχθηκαν στάχτες και νερά επάνω στο κουστούμι μου.…

"Μην κατακρίνεις ακόμη κι αν βλέπεις" Να προσέχεις την κατάκριση, μου λέει μια άλλη μέρα ο Γέροντας, και μου είπε το εξής περιστατικό για να αποφεύγω κάθε συζήτηση γι' αυτή, όσο δίκαιο κι αν νομίζω πώς έχω. "Είχε πάει μια μέρα μια γυναίκα σε έναν Παπά για να εξομολογηθεί. Ήταν από κάποιο χωριό που φορούν και μεσοφόρια. Τα ξέρεις; Τα ξέρω, του λέω. Λοιπόν, αφού εξομολογήθηκε, σηκώθηκε να φύγει. Όμως δεν έκανε πέρα, αν δεν του άφηνε κάτι για να τον ευχαριστήσει και επειδή έτσι αισθανόταν καλύτερα. Προσπάθησε λοιπόν να σηκώσει το πάνω φόρεμα για να βγάλει από το μεσοφόρεμα…

"Ο Γέροντας δεν κατασκεύαζε γύρω του ενόχους"Ο σύγχρονος φαρισαίος - ηθικιστής ή αμοραλιστής - τέρπεται με το να κατασκευάζει γύρω του ενόχους, νομίζοντας πώς έτσι υπηρετεί την αλήθεια. Υπερήφανος και ένοχος ο ίδιος,δεν αποδέχεται την ενοχή του, αλλά την απωθεί, προβάλλοντάς την επιθετικά στους άλλους. Ο Γέροντας, με τη ζωή του, δίδαξε ότι ο χριστιανός οφείλει να κινείται στον αντίθετο άξονα: Χωρίς να προκαλεί εκείνος τις εναντίον του επικρίσεις, να τις αποδέχεται ήρεμα, να μην ενοχοποιεί προσωπικά κανέναν και με την προσευχή "δώρησαί μοι, Κύριε, του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου", να μετανοεί και να…