"Με την κατάκριση σπρώχνουμε τον αδελφό μας πιο χαμηλά"

Αμφέβαλλα αν είχα τηρήσει σωστή στάση σ' ένα περιστατικό και του το ανέφερα.
Του είπα: Γέροντα, μιά Κυριακή πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία,
βρισκόμουν προσκεκλημένος σε σπίτι πνευματικού αδελφού.
Είχαν στήσει ψησταριά στην αυλή και έψηναν κρέας.
Κάποια στιγμή, ανέλαβα κι εγώ να βοηθήσω κι ενώ τακτοποιούσα
τα αναμμένα κάρβουνα, ο γιός τους, μαθητής Λυκείου, που την ώρα εκείνη
πότιζε λουλούδια, έστρεψε το λάστιχο πάνω στη φωτιά.
Δεν ξέρω γιατί το έκανε: Από λάθος, από φιλοπαίγμονα διάθεση,
από επίδειξη προκλητικής επαναστατικότητας; Άγνωστο. Πάντως πετάχθηκαν
στάχτες και νερά επάνω στο κουστούμι μου. Μετά την πρώτη έκπληξή μου,
αποφάσισα να μη δώσω διαστάσεις στο περιστατικό, καθάρισα πρόχειρα
τα ρούχα μου και χωρίς να μιλήσω, σαν να μη συνέβη τίποτε, ξανάρχισα να τακτοποιώ
τη φωτιά, ενώ οι γονείς επέπλητταν το γιο τους. Δεν ξέρω, αν ενήργησα σωστά,
σωπαίνοντας ή αν έπρεπε κι εγώ να μαλώσω το παιδί. Ο Γέροντας μου απάντησε:
"Πολύ σωστά έπραξες. Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε
τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον.
Όπως ο Χριστός, όταν το σταύρωναν, παρακαλούσε στον ουράνιο Πατέρα Του
να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του, διότι δεν ήξεραν τί κάνουν.
Χωρίς θυσία, με την κατάκρισή μας, σπρώχνουμε τον αδελφό μας που αμάρτησε
να πέσει πιό χαμηλά, ενώ με τη σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και
τη μυστική προσευχή μας για εκείνον, ξυπνάμε τη συνείδησή του,
που σηκώνεται και τον κατηγορεί κι έτσι μετανοεί και διορθώνεται.
Με τη σιωπή σου βοήθησες το παιδί". Θαύμασα, για μιά ακόμη φορά
τη διακριτικότητατης αγάπης του Γέροντα.[Γ 332π.]

"Να μην κατακρίνουμε, διότι ο Θεός θα επιτρέψει να πέσουμε
κι εμείς στις ίδιες αμαρτίες"

Ο Γέροντας συμβούλευε να μην κατακρίνουμε τους άλλους για τις αμαρτίες τους,
διότι ο Θεός θα επιτρέψει να πέσουμε κι εμείς στις ίδιες
αμαρτίες. Μου έλεγε : "Έτσι, μιά νοικοκυρά σ' ένα χωριό,
την ώρα που άναβε φωτιά στο φούρνο της για να ψήσει ψωμί,
ευχήθηκε να μπορούσε να σουβλίσει και να κάψει ζωντανή
στο φούρνο της μιά κοπέλα από γειτονικό χωριό, που έμεινε έγκυος
με κάποιον άγνωστο. Σε λίγα χρόνια, όταν ο άνδρας της ξενιτεύτηκε,
έμεινε κι εκείνη έγκυος με κάποιον συγχωριανό της". Και κατέληξε:
"Γι' αυτό ο Θεός μας συμβουλεύει να μην καταρώμεθα κανένα,
ούτε τον εχθρό μας, και να ευλογούμε όλους, ακόμη και τους εχθρούς μας".
[Γ 288]

(Ανθολόγιο Συμβουλών, ΆγιοςΠορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.233-234)