127-     ΕΠΙΘΥΜΙΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥ. «Θα ήθελα να φθάσω μέχρι τα πέρατα της γης, για να σώσω μια ψυχή…Όταν σκέπτωμαι χίλια χρόνια, χίλιες χιλιάδες χρόνια, τόσα εκατομμύρια χρόνια, όσα είναι τα φύλλα των δένδρων, οι κόκκοι της άμμου όλων των θαλασσών, βρίσκομαι ακόμη μακρυά από τη λέξι: αιωνιότης!            Αιωνιότης που με θαμπώνεις! Και στις Ινδίες να πρέπει να φθάσω για να κερδίσω μια ψυχή στο Χριστό, θα έφευγα αμέσως, κι ας έβρισκα εκεί το μαρτύριο!»132-     ΔΟΚΙΜΗ. Ένα παιδί συζητούσε με τους φίλους του για τις τιμωρίες της κολάσεως, και ένας απ’ αυτούς συμπέρανε: «το παν είναι να μην πάμε στην Κόλασι, αν…

Το ότι πάλι βαρύνεσαι πολύ από την πορνεία, αυτό γίνεται επειδή σκέφτεσαι εναντίον του πλησίον και τον κρίνεις και ακόμη σου συμβαίνει αυτό επειδή συμπεριφέρεσαι με παρρησία προς εκείνους που σου είπα να μη συμπεριφέρεσαι με παρρησία. ......Και εγώ πολλές φορές, αδελφέ, στα νειάτα μου πειράχθηκα σφοδρώς από τον δαίμονα της πορνείας και κοπίαζα παλεύοντας προς τους λογισμούς και αντιλέγοντας και αρνούμενος να συγκατατεθώ σ’ αυτούς, αλλά θέτοντας μπροστά στα μάτια μου τις αιώνιες κολάσεις και κάνοντας το ίδιο πράγμα κάθε μέρα επί πέντε χρόνια, με ανακούφισε ο Θεός από αυτούς. Το πράγμα αυτό το καταργεί η αδιάλειπτη προσευχή μαζί…

15. Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητο, ανερμήνευτο δύναμι στο ζωοποιό ξύλο του Σταυρού. Την ίδια δύναμι παρέχει και στο Μυστήριο της αναιμάκτου θυσίας, στη Θεία Ευχαριστία. «Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου!» Χωρίς όρια είναι η παντοδυναμία σου. Ό,τι αγγίζει η δύναμίς σου και η χάρις σου, γίνεται ζωοποιό. 16. Αν ποθής να διορθώσης κάποιον από τα πταίσματά του, μη νομίσης ότι τον διορθώνεις με τη δική σου δύναμι. Προσευχήσου στον Θεό, τον «ετάζοντα καρδίας και νεφρούς» με όλη σου την ψυχή, να φωτίσει ο Ίδιος την καρδιά εκείνου του ανθρώπου. Αν ο Κύριος δη ότι πράγματι προσεύχεσαι…

Οι άνθρωποι συνέχεια βιάζονται, τρέχουν. Αυτήν την ώρα πρέπει να βρίσκωνται εδώ, την άλλη εκεί, την άλλη πιο πέρα, αφού, για να μην ξεχνούν τι έχουν να κάνουν, χρειάζεται να τα γράφουν. Μέσα σε τόσο τρέξιμο πάλι καλά που θυμούνται τα ονόματά τους!... Ούτε τον εαυτό τους γνωρίζουν. Αλλά πώς να τον γνωρίσουν; Γίνεται να καθρεφτισθής σε θολά νερά; Ο Θεός να με συγχωρέση, αλλά ο κόσμος κατήντησε σωστό τρελλοκομείο. Δεν σκέφτονται οι άνθρωποι την άλλη ζωή, μόνο ζητάνε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Γι' αυτό και δεν βρίσκουν ησυχία και τρέχουν συνέχεια. Ευτυχώς που υπάρχει η άλλη ζωή. Αν…

Εκεί στην άλλη ζωή, δεν συμβαίνει όπως εδώ, όπου άλλοι μεν με χρήματα, άλλοι με τρόφιμα και άλλοι με παρηγορητικά λόγια μάς παρηγορούν, αλλά όλα είναι ασυγχώρητα.Ακόμη και αν είναι ο Νώε ή ο Ιώβ ή ο Δανιήλ και βλέπουν τους οικείους τους να τιμωρούνται, δεν τολμούν να συμπαρασταθούν και να απλώσουν χέρι βοηθείας. Διότι συμβαίνει τότε να μην ισχύει η εκ φύσεως συμπάθεια. Διότι βρίσκονται δίκαιοι πατέρες αμαρτωλών παιδιών και αγαθά παιδιά πονηρών γονέων (διότι τα κακά δεν εξαρτώνται από την εκ φύσεως συγγένεια, αλλά από τη διάθεσή μας), ώστε η ευφροσύνη σε αυτούς να είναι καθαρή και να…

   Δεν θυμάμαι μέρα να μην έχη παρηγοριά θεϊκή. Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα, και έτσι μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι απαρηγόρητοι, γιατί είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό. Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μπορεί να μην έχη κανείς τίποτα, άμα έχη τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχη όλα, άμα δεν έχη τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. Γι' αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάση τον Θεό, Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε,…

Ένας Γέροντας Ασκητής που δεν κατέβαινε ποτέ στον κόσμο, είχε διακονητή ένα καλό χριστιανό. Αυτός πουλούσε τα πανέρια του Γέροντος και του έφερνε το ψωμί του.Στην πόλη που κατοικούσε ο διακονητής έμενε και κάποιος πολύ πλούσιος, που ήταν όμως κακότροπος και ασεβής άνθρωπος. Ξαφνικά μια μέρα πέθανε ο πλούσιος. Οι συγγενείς του για επίδειξι του έκαναν μεγαλοπρεπέστατη κηδεία. Όλη η πόλις και πρώτος ο Επίσκοπος μ’ ολόκληρο τον κλήρο, συνώδευσαν το νεκρό στο κοιμητήριο. Τον έθαψαν σε καλλιμάρμαρο μνημείο, για το οποίο σπαταλήθηκε ασυλλόγιστα πολύ χρήμα. Ύστερα από την κηδεία του πλουσίου, ξεκίνησε ο καλός χριστιανός να πάει στον Ασκητή…

Κόλασις. (Χρυσοστομικό λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη)μοναξιά αφόρητη  (Ε.Π.Ε. 8α,294)Ο Αβραάμ δεν έστειλε με το Λάζαρο στον πλούσιο της κολάσεως τη δροσιά που ζήτησε, όχι διότι μια σταγόνα θα στοίχιζε σε τίποτε την αστείρευτη πηγή του παραδείσου, αλλά διότι η σταγόνα της ελεημοσύνης δεν ανακατεύεται με τη σκληρότητα. Επειδή, λοιπόν, ο Λάζαρος στον καιρό των αγώνων καταφρονήθηκε, γι’ αυτό κατά τον καιρό της αμοιβής κρίθηκε άξιος αιώνιας παρηγοριάς. μετάνοια εκεί ανενέργητη (Ε.Π.Ε. 8α,294) Τότε, τον καιρό της κολάσεως, θα θυμηθής τα λόγια μου (περί ελεημοσύνης) . Αλλά ποιό θα είναι το όφελος για σένα; Κανένα. Και εκείνος, ο πλούσιος της παραβολής,…

(Παναγιώτου Τρεμπέλα, Από την Ορθόδοξη Λατρεία μας).  «Μεγίστην όνησιν πιστεύοντες έσεσθαι…».  Το λέει γενικά ο θείος Κύριλλος Ιεροσολύμων. Βεβαιώνει δηλαδή ότι προσφέρουμε τη θυσία της Θείας Ευχαριστίας για όλους τους προκεκοιμημένους, πιστεύοντας ότι πάρα πολύ μεγάλη ωφέλεια κερδίζουν οι ψυχές υπέρ των οποίων «η δέησις αναφέρεται της αγίας και φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας». Λοιπόν και των Αγίων και των Προφητών και των Αποστόλων και των Μαρτύρων οι ψυχές αποκομίζουν ωφέλεια από τη θυσία της Ευχαριστίας, αφού και υπέρ αυτών αυτή προσφέρεται; Των αδελφών μου και των συγγενών μου και των φίλων μου οι ψυχές, με τους οποίους έζησα μαζί και οι…

Στο βίο του αγίου Μαρτίνου, Επισκόπου Φραγκιάς, ευρίσκομε την έξης παράξενη διήγησι:Ο άγιος Μαρτίνος ήταν πολύ ελεήμων. Τόσο, ώστε στρατιώτης ακόμα είχε δώσει τη μοναδική του χλαίνη σ' ένα φτωχό. Παρά ταύτα, κάθε φορά που τον έβλεπαν μερικοί ζητιάνοι κουτσοί και μισοπαράλυτοι, το έβαζαν στα πόδια. Και ξέρετε γιατί; Επειδή έβλεπαν, πως ο άγιος Μαρτίνος έκανε εκτός από ελεημοσύνες και πολλά θαύματα. Ναι, βλέποντας τα θαύματα του οι άνθρωποι εκείνοι, εφοβήθηκαν μήπως τους κάνη κάποια στιγμή και αυτούς καλά! Ήταν κουτσοί και παράλυτοι. Όμως με τις ελεημοσύνες που έπαιρναν, εζούσαν καλά. Χωρίς δουλειά και χωρίς κόπο. Ενώ σαν υγιείς θα…