ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.
π. Νικόλαος (ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ)
Δευτέρα: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.30-2 μ. & 8.40 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.30 -2 μ. & 7-10 μ.μ.
Σάββατο: 12.30-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 8.20-9.30 βράδυ

 

     Αυτό που λείπει πάρα πολύ στις μέρες μας είναι άνθρωποι φωτεινοί, χαρούμενοι, ελπιδοφόροι. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να έχουμε γύρω μας τέτοιους ανθρώπους. Είναι για μας στήριγμα και πηγή δύναμης και αισιοδοξίας. Αντίθετα όμως περιτριγυριζόμαστε συνήθως από ανθρώπους θαμπούς, μουντούς, θυμωμένους, αγχωμένους και απελπισμένους. Κι όμως, ο Χριστός άλλα μας κάλεσε να κάνουμε! « Χαίρετε» είπε ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες μόλις βγήκε από τον Τάφο. « Μη φοβείσθε, αλλά χαίρετε» ( Ματθ. κη΄,9-10) Άρα λοιπόν η Ανάσταση του Χριστού γίνεται για τον άνθρωπο η πηγή της χαράς του και κάθε ευλογίας.    Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως δε γίνεται…
" Έκλαιε απελπισμένη όλο το βράδυ "Αντιμετώπιζε η Θ.Σ. μιά φορά ένα σοβαρό πρόβλημα, για το οποίο συνεχώς και για καιρό μιλούσε με το Γέροντα Πορφύριο. Εκείνος πάντοτε την καθησύχαζε και την διαβεβαίωνε ότι, τελικά, το πρόβλημά της θα είχε αίσια λύση - αυτή, που επιθυμούσε η ίδια - ενώ τα γεγονότα έδειχναν, ακριβώς το αντίθετο.Η Θ.Σ., όμως έβλεπε ότι, όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα χειροτέρευαν, αντί να βελτιώνονται. Κι ένα βράδυ, όταν πλέον πληροφορήθηκε ότι τις επόμενες ημέρες θα συνέβαινε αυτό ακριβώς που φοβόταν, ενώ ο Γέρων Πορφύριος δε σταματούσε να τη διαβεβαιώνει ότι δε θα συνέβαινε, ένιωσε…
68. «Προς Παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ» (Λουκά 27) Η Παρθένος Μαρία, λοιπόν, τη στιγμή του Ευαγγελισμού ήταν μνηστευμένη με τον Ιωσήφ. Μεταξύ μνηστείας και γάμου μεσολαβούσε συνήθως ένα έτος. Στο χρονικό αυτό διάστημα η μνηστευμένη κόρη έμεινε σπίτι της ή σε συγγενικό ή φιλικό σπίτι (ΓΛ, 50). Ο Ευαγγελισμός επομένως έγινε στο διάστημα αυτό μεταξύ μνηστείας και γάμου. Εφ’ όσον δε ο Ιωσήφ παρέλαβε την Θεοτόκο από τους ιερείς σε ηλικία 15 περίπου ετών και την εμνηστεύθη, άρα η Θεοτόκος κατά τη στιγμή του Ευαγγελισμού θα ήταν 15-16 ετών. Η μνηστεία με τον Ιωσήφ άνοιξε στην Παρθένο Μαρία…
ΈΝΑΣ αρχάριος αδελφός πήγε να συμβουλευτεί τον Αββά Πιστάμωνα. - Όταν φτάσει η ώρα να πουλήσω το εργόχειρό μου, Αββά, με πιάνει στενοχώρια. - Γιατί, παιδί μου; του είπε ο Γέροντας. Μήπως όλοι οι Πατέρες, κι ο Αββάς Σισώης ακόμη, δεν ήταν αναγκασμένοι να πουλούν τα εργόχειρά τους για να βγάλουν την διατροφή τους; - Αν μπορώ να εξασφαλίσω διαφορετικά το ψωμί μου, δεν είναι καλύτερα να μην φροντίζω για εργόχειρο; ρώτησε πάλι ο αδελφός. - Όχι, του αποκρίθηκε ο σοφός Γέροντας. Κι όταν ακόμη έχεις περισσότερα από όσα σου χρειάζονται για να ζήσεις, μην περιφρονείς την εργασία, που είναι…
Άθλιοιόσοι περιφρονούν τα αιώνια Είμαστε άθλιοι και ταλαίπωροι. Ήρθαν στα χέρια μας τόσα αγαθά απ’ τους ουρανούς, κι εμείς τα απωθήσαμε και τα πετάξαμε με μανία. Ε.Π.Ε. 34,102 Αθυμίαχειρότερη από το θάνατο«Χαλεπώτερον αθυμία θανάτου».Ε.Π.Ε. 7,460 υπέρμετρηΒλέπεις πόσο σατανικό είναι το να θρηνείς παραπάνω από όσο πρέπει! Είναι κατόρθωμα της σατανικής παγίδας. Μετατρέπουμε, λοιπόν, το φάρμακο της σωτηρίας με την αμετρία μας σε δηλητήριο; Ε.Π.Ε. 37,452 βασανιστήριοΗ αθυμία είναι βασανιστήριο της ψυχής σκληρό. Είναι μια απερίγραπτη οδύνη. Είναι καταδίκη πικρότερη από κάθε άλλη καταδίκη τιμωρία.Διότι μοιάζει με σκουλήκι θανατηφόρο. Ε.Π.Ε. 37,452 τυραννείΜην αφήσεις την τυραννία της λύπης να σε ρίξει στη…
Ο μελαγχολικός αδελφόςΚάποιος μοναχός της μονής του Σάρωφ κυριεύθηκε από μελαγχολία. Μια φορά μάλιστα που ένιωσε να φτάνη στην απόγνωσι, ζήτησε την συμπαράστασι ενός αδελφού.Βγήκαν και οι δύο έξω από την μονή μετά τον εσπερινό και άρχισαν να περπατούν στον κήπο και να παρηγορούνται με την συζήτησι. Πλησίασαν στον σταύλο της μονής. Εκεί κοντά άρχιζε το δρομάκι που ωδηγούσε στην πηγή του οσίου Σεραφείμ.Ο άρρωστος αδελφός θέλησε ν’ αλλάξη κατεύθυνσι, για να μη συναντηθή με τον στάρετς σ’ αυτή την ψυχική κατάστασι. Πριν όμως προφθάσουν ν’ απομακρυνθούν, τον βλέπουν να έρχεται προς το μέρος τους. Οι δύο μοναχοί έπεσαν με…
ΜΙΑ χειμωνιάτικη νύχτα αναγκάστηκαν ν' αγρυπνήσουν οι αδελφοί ενός μοναστηριού για να τελειώσουν μια βιαστική δουλειά. Ένας απ’ αυτούς, πολύ ασθενικός στο σώμα, τόσο υπέφερε από το κρύο που τον έπιασαν δυνατά ρίγη. Άφησε τότε την δουλειά και γύρισε στο κελλί του. Κάποιος άλλος όμως αγανάκτησε γι’ αυτό, άρχισε να γογγύζει, ώσπου εξανάγκασε τους υπόλοιπους να στείλουν να φωνάξουν πίσω τον άρρωστο.Ο αδελφός, που πήγε γι’ αυτή την δουλειά, τον βρήκε σε κακή κατάσταση και τον λυπήθηκε.- Μ’ έστειλαν οι αδελφοί να δώ πως είσαι, του είπε με καλοσύνη. Όσο για την δουλειά μην στενοχωριέσαι, εμείς θα την τελειώσουμε.- Ο…
Η ταλαιπωρία των παιδιών εξ' αιτίας των γονέων -Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τί να κάνη που η κόρη της βρίζει την Παναγία.-Να εξετάση από που ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς.Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρωνται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια.Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά. Μπαίνει και ο εγωισμός και τους μιλούν με αγανάκτηση, ενώ πρέπει να τους φέρωνται πάντα με το καλό.Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα.…
"Ήμουν πολύ άρρωστος, ήταν πολύ ωραία! "Ο Γέροντας μας απεκάλυπτε μυστήρια του Θεού, όχι μόνο με τη διδασκαλία του, αλλά και με τα βιώματά του. Είναι γεγονός ότι, μέσα στις σωματικές ασθένειές του, "ετελειώθη η δύναμις" του Κυρίου, φανερώθηκαν τα θαυμαστά έργα Του και δοξάσθηκε το όνομά Του. Είναι επίσης αλήθεια ότι, με την ανεξάντλητη καρτερία του, μέσα στην οδύνη των ασθενειών αυτών, καταισχύνθηκε ο διάβολος και αποδείχθηκε, ότι ο Γέροντας έγινε "πιστός άχρι θανάτου" στο Θεό, όχι από ωφελιμιστική υστεροβουλία, αλλά μόνο από αγάπη, όπως ο "αληθινός, άμεμπτος,δίκαιος, θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος" Ιώβ που, με την ομώνυμη…
Ο Θεός θα μας σώσει μέσα από τη συμφορά "Βαθιά ήταν η λαχτάρα του Γέροντα να σμιλέψει την άμορφη μάζα του λίθινου εαυτού μας και να μορφώσει το Χριστό μέσα μας κι έτσι να μας μεταμορφώσει. Όλο αυτό γινόταν με ωδίνες τοκετού εκ μέρους του και με ενίσχυση της ελπίδας μας, ώστε ποτέ να μην απελπιστούμε και νατα παρατήσουμε.Τόσο στην προσωπική μας ζωή, όσο και στη ζωή του τόπου μας και της ανθρωπότητος, έβλεπε σημάδια ελπίδας. Ένα βράδυ που του είχαμε εμπιστευθεί τη θλίψη μας και τη στενοχώρια μας για τα όσα συνέβαιναν γύρω μας, μας εκμυστηρεύθηκε: "Η εποχή μας…

katafigioti

lifecoaching