Αυτό που λείπει πάρα πολύ στις μέρες μας είναι άνθρωποι φωτεινοί, χαρούμενοι, ελπιδοφόροι. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να έχουμε γύρω μας τέτοιους ανθρώπους. Είναι για μας στήριγμα και πηγή δύναμης και αισιοδοξίας. Αντίθετα όμως περιτριγυριζόμαστε συνήθως από ανθρώπους θαμπούς, μουντούς, θυμωμένους, αγχωμένους και απελπισμένους. Κι όμως, ο Χριστός άλλα μας κάλεσε να κάνουμε! « Χαίρετε» είπε ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες μόλις βγήκε από τον Τάφο. « Μη φοβείσθε, αλλά χαίρετε» ( Ματθ. κη΄,9-10) Άρα λοιπόν η Ανάσταση του Χριστού γίνεται για τον άνθρωπο η πηγή της χαράς του και κάθε ευλογίας.
    Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως δε γίνεται να είμαστε αληθινά χαρούμενοι όταν έχουμε απομακρυνθεί ή αποκοπεί από το Χριστό! Αυτός είναι η Πηγή όλων των αγαθών! Αν θέλουμε να διώξουμε το σκοτάδι από μέσα μας, τη λύπη, το φόβο, την απόγνωση και ό,τι άλλο μας βαραίνει και μας φθείρει ας τρέξουμε στο Ζωοδότη και Ψυχοσώστη Χριστό! Η ψυχή μας δεν φτιάχτηκε για να είναι κοινωνός της λύπης αλλά για να είναι κοινωνός της χαράς… δηλαδή του Χριστού! Και όταν δεν υπάρχει αυτή η κοινωνία τότε επέρχονται όλα τα δεινά πάνω της και μαραζώνει και φοβάται και θλίβεται γιατί την αποσυνδέσαμε από τον τροφοδότη της, από το Δημιουργό της! Όταν ο Χριστός αποχαιρετούσε τους μαθητές Του τους είπε πως τώρα νιώθουν λύπη αλλά σύντομα, όταν εμφανισθεί σ’ αυτούς ξανά, όχι μόνο μετά την Ανάσταση αλλά κυρίως όταν δια της νέας ζωής και κοινωνίας μαζί Του θα τον αισθάνονται ενωμένο μαζί τους, θα χαρεί η καρδιά τους και αυτή τη χαρά δεν θα μπορεί κανείς να την πάρει αλλά θα είναι παντοτινή και διαρκής! ( Ιω. ιστ΄22)
     «Εγώ ειμί ο Ων» δηλαδή « Εγώ είμαι εκείνος που είμαι» είπε ο Θεός στον Μωυσή. ( Έξοδος 3,14) Μας φανέρωσε έτσι ότι δεν είναι μια δύναμη αόριστη που κατευθύνει τον κόσμο από μακριά αλλά ότι είναι πρόσωπο, είναι Πατέρας γεμάτος στοργή και αγάπη για τα παιδιά του. Είναι παντού και πάντα κοντά μας. Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν, ας αναλογιστούμε λίγο τη ζωή μας και ας επαναπροσδιόρισουμε τη σχέση μας με το Θεό. Αν δούμε ότι απουσιάζει εντελώς τότε θα καταλάβουμε γιατί τόσο καιρό ζούμε μέσα στη θλίψη, το φόβο και την αγωνία. Αν διαπιστώσουμε ότι οι σχέσεις μας μαζί Του είναι τυπικές, είναι καιρός να γίνουν ουσιαστικές. Εκείνος μας περιμένει υπομονετικά όλους κοντά Του να μας προσφέρει απλόχερα όλα Του τα ελέη! Χωρίς τη χαρά του Χριστού μπορούμε να πνιγούμε ακόμα και σε μια κουταλιά νερό, με τη χαρά του Χριστού όμως μπορούμε να υπερβούμε και τα πιο απαιτητικά εμπόδια! (Α.Κ.Β)