255. «μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των Αγγέλων».   Ειδικώτερα, τρία είναι τα αιτήματα που η ορθόδοξη ευσέβεια υποβάλλει στην Παναγία σχετικά με την μέρα και την ώρα της Παγκοσμίου Κρίσεως. Το πρώτο είναι η μη διαπόμπευσις του πιστού. Το αίτημα αυτό είναι ίσως εμπνευσμένο από τα ισχύοντα στη διαδικασία των ανθρωπίνων δικαστηρίων, όπου υπάρχει η δυνατότης να δικασθή κάποιος «κεκλεισμένων των θυρών» κλπ. Ο πιστός ευλαβείται και ντρέπεται τους αγίους Αγγέλους και δεν θέλει να εκτεθή μπροστά στα μάτια τους. Ζητεί λοιπόν να μη δικασθή «ενώπιον των Αγγέλων». να μη ακούσουν και να μη μάθουν οι Άγγελοι τα…

Επίδειξιςγι' αυτήν τέλεσις των αρετών!Η σκληρή κενοδοξία διατάσσει: Και αν κάνης κάποιο καλό, να το κάνης όχι για να αρέσης στο Θεό, αλλά για να επιδειχτής στους ανθρώπους, και έτσι να χάσης το βραβείο. Και όταν ελεής, και όταν νηστεύης, να φροντίζης να έχης κόπο γι’ αυτά, αλλά να χάνης το κέρδος!Ε.Π.Ε. 17,340ακόμα και τα χαρίσματα Επειδή χρησιμοποιούσαν το χάρισμα της γλωσσολαλίας για επίδειξι και για να δοξαστούν, περισσότερο τους απομακρύνει από αυτό, τονίζοντας, ότι η κενοδοξία τους καθιστά μανιακούς.Ε.Π.Ε. 18α,498γυμνότητα και κουφότητα Όταν λέη «εν προσώπω», εννοεί εκείνους, που ενεργούν για τα μάτια του κόσμου, προς επίδειξι. Κάνουν τα…

255. «εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως».   Αλλ' η ορθόδοξη πνευματικότης εξαντλεί και το έσχατο χρονικό περιθώριο της πρεσβευτικής αρμοδιότητος της Θεοτόκου, που τελειώνει την έσχατη μέρα της ιστορίας. Αλλά η μέρα αυτή για τον άνθρωπο είναι η φοβερή μέρα της παγκοσμίου Κρίσεως. «Ώ ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά!». Μέσα όμως στη δεινότητα των στιγμών εκείνων, ο πιστός βλέπει να υπάρχη ακόμα η ήρεμη, γλυκειά, αλλά και παντοδύναμη παρουσία της Παναγίας. Οι πρεσβείες της ισχύουν ακόμα. Ο θρόνος της βρίσκεται ακόμα κοντά, δίπλα, «εκ δεξιών» του Υιού που τώρα είναι Κριτής μας. Και επειδή στο δικαστήριο αυτό τα…

Σάββατο του Λαζάρου Αν έχουμε τη φιλοτιμία της Μάρθας -κάθε είδους καλά έργα- και σαν την Μαρία καθόμαστε στα πόδια του Ιησού -με προσήλωση και ζεστασιά που πηγάζουν από τα βάθη της καρδιάς μας-, τότε ο Κύριος θα έρθει και σε μας και θα αναστήσει τον Λάζαρό μας -το πνεύμα μας- και θα το απελευθερώσει από τα δεσμά του. Τότε μια πραγματικά νέα ζωή θα αρχίσει μέσα μας· ασώματη, παρότι θα βιώνεται με το σώμα και όχι γήινη, παρότι θα βιώνεται εδώ στη γη. Θα είναι μια πραγματική ανάσταση του πνεύματος, πριν από τη μέλλουσα ανάσταση, στην οποία θα περιλαμβάνεται…

Ένιωσε όπως ο άσωτος γιος κι ένα φως απ’ τον ουρανό, έγινε σαν αγκαλιά, και τον ασπάσθηκε τρυφερά! Συνήθιζα να τον επισκέπτομαι συχνά. Μια μέρα λοιπόν, όταν πήγα, τον βρήκα να διαβάζει. Χάρηκε, όπως πάντα, που με είδε. Σηκώθηκε, με ασπάσθηκε κι έκανε να ξαναπιάσει το βιβλίο. Εγώ όμως είχα πάει εκεί για ν’ ακούσω λόγο ψυχωφελή απ’ το στόμα του. Γι΄ αυτό τον παρακάλεσα να διακόψει τη μελέτη του κα να μου μιλήσει για τη μετάνοια.Χωρίς να πολυσκεφτεί, μου λέει:–Πίστεψέ με, αδελφέ, ότι ο αγαθός Θεός μας δεν θα κρίνει το χριστιανό επειδή αμάρτησε.Ξαφνιάστηκα. Μ’ όλο μου το σεβασμό…

Η μέλλουσα Κρίση-Γέροντα, πώς εξαγνίζεται η ψυχή;-Όταν ο άνθρωπος εργασθή τις εντολές του Θεού, κάνη δουλειά στον εαυτό του και καθαρισθή από τα πάθη, τότε ο νούς φωτίζεται, φθάνει σε ύψος θεωρίας, και η ψυχή λαμπρύνεται και γίνεται όπως ήταν πριν από την πτώση των Πρωτοπλάστων. Σε τέτοια κατάσταση θα βρίσκεται μετά την ανάσταση των νεκρών. Μπορεί όμως ο άνθρωπος να δη την ανάσταση της ψυχής του πριν από την κοινή ανάσταση, αν καθαρισθή τελείως από τα πάθη. Το σώμα του τότε θα είναι αγγελικό, άυλο, και δεν θα νοιάζεται για τροφή υλική.-Γέροντα, πώς θα γίνη η μέλλουσα Κρίση;-Στην μέλΛουσα…

«Κάποτε λοιπόν, καθώς στεκόταν σε καθαρή προσευχή και συνομιλούσε με τον Θεό, είδε τούτο. Ο αέρας άρχισε να καταυγάζη τον νου του κι ενώ ήταν μέσα στο κελλί, νόμιζε ότι είναι στο ύπαιθρο· ήταν δε νύκτα στην πρώτη της φυλακή (1ο τρίωρο) περίπου. Καθώς δε άρχισε να φέγγη από επάνω σαν πρωινή αυγή -ω, πόσο φρικτά οράματα του ανδρός-, η οικία και όλα τα άλλα εξαφανίζονταν και δεν επίστευε άτι είναι καθόλου σε σπίτι. Καθώς δε εξίστατο, κατανοώντας με όλον τον νου τελείως εκείνο το δεικνυόμενο φως, αυτό βαθμιαίως αυξανόταν και έκανε τον αέρα να φαίνεται λαμπρότερος και αισθανόταν ότι…

Στην παραβολή του σπορέως ο Κύριος Ιησούς εξηγεί: «το χωράφι είναι ο κόσμος, ο καλός σπόρος είναι όσοι ανήκουν στη βασιλεία του Θεού. Τα ζιζάνια είναι όσοι ανήκουν στον πονηρό, ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο διάβολος, ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου και οι θεριστές είναι οι άγγελοι. Όπως λοιπόν μαζεύονται τα ζιζάνια και καίγονται στη φωτιά, έτσι θα γίνει στο τέλος του κόσμου. Θα στείλει ο Υιός του Ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το χώρο της βασιλείας του όσους προκαλούν την πτώση των άλλων και κάνουν πράγματα αντίθετα με τον νόμο του Θεού,…

139. «Τέκνον, τί εποίησας ημίν ούτως;» (Λουκ. β' 48). Όταν η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ βρήκαν τον Δωδεκαετή Ιησού, του ζήτησαν εξηγήσεις για την εξαφάνισι του. Είναι το πρώτο «γιατί» που ακούει ο Ιησούς από τους ανθρώπους. Είναι η πρώτη περίπτωσις «θεοδικίας» στην Κ. Διαθήκη.Η Θεομήτωρ είναι ο πρώτος άνθρωπος που ρωτάει τον Ιησού για ζήτημα που ανάγεται στη σφαίρα των δικαιωμάτων του, της ελεύθερης θελήσεως και ενεργείας του. Και η απάντησις που της έδωσε ο Κύριος (στ. 49) την αποστόμωσε.Η θεοδικία συνεχίζεται μέσα στην ιστορία. Όλοι μας, κάθε τόσο απευθύνομε στον Ιησού ένα «γιατί»; Ολόκληρη άλλωστε η ιστορία είναι…

Οι υπόδικοι νεκροί-Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τί κατάσταση βρίσκεται;-Ναί, συνέρχεται και λέει «τί έκανα;», αλλά «φαϊντά γιόκ», δηλαδή δεν ωφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τί έκανε, καί, όταν ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τί έκανα;», έτσι και όσοι σ’ αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλαβαίνουν τί κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγή από το…