«Εμόν βρώμα εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με» (Ιωάνν. 4:34)

Ιδού αγάπη! Ιδού δίδαγμα! Ιδού ταπείνωση! Ιδού παράδειγμα! Όπως μέσα στο καλό ψωμί βρίσκονται όλα όσα χρειάζονται για το σώμα μας, έτσι σε κάθε λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού υπάρχει ό, τι χρειάζεται για την ψυχή μας. Η θεϊκή ενότητα της φύσεως του Πατρός και του Υιού εκφράζεται στην αγάπη του Πατρός για τον Υιό και του Υιού για τον Πατέρα.
Αυτός που αγαπά, υπακούει. Αν θέλετε να μάθετε πόσο μεγάλη είναι η αγάπη σας για τον Θεό, εξετάστε την υπακοή σας στο θέλημα του Θεού και αμέσως θα μάθετε. Η έλλειψη υπακοής είναι ένα σίγουρο σημάδι ελλείψεως αγάπης. Αυτός που αγαπά, εκπληρώνει το θέλημα του αγαπημένου του. Ο Υιός του Θεού αγαπά τον Πατέρα Του τόσο πολύ, ώστε θεωρεί την εκπλήρωση του θελήματος του Πατρός ως την πιο γλυκιά τροφή. Ποιο είναι το θέλημα του Πατρός; Η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Ο Κύριός μας, ο Υιός του Θεού, αισθανόταν ακόρεστη πείνα για να εκπληρώνει το θέλημα του Πατρός. Όποτε έσωζε κάποιον, ένιωθε σαν να τρεφόταν με τη γλυκύτερη τροφή.

Βλέπετε πόσο υψηλή είναι η πνευματικότητα του Χριστού; Οι μαθητές Του έφεραν τροφή από την πόλη και τον παρότρυναν: Δάσκαλε, φάγε! Εκείνος ήταν τόσο απασχολημένος με το κύριο έργο Του εκείνη τη στιγμή, τη σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων! Εκεί ήταν η Σαμαρείτις γυναίκα, έτοιμη να ασπαστεί τη διδασκαλία της σωτηρίας. Εκεί ήταν ολόκληρη η πόλη του Συχαρ, που είχε ήδη έλθει προς τη Βασιλεία του Θεού. Και εκεί ήταν το μεγάλο χωράφι έτοιμο για το θερισμό της σωτηρίας. Για τον Χριστό αυτή η βρώσις ήταν γλυκύτερη από όλες τις υλικές τροφές και επίγειες απολαύσεις.

Το σώμα είναι ένα όχημα το οποίο οδηγεί ο άνθρωπος, ο βασιλιάς. Όταν ο βασιλιάς εκτελεί το βασιλικό καθήκον του – απαλλάσσοντας τους κληρονόμους του από τη δουλεία – το όχημα πρέπει να παραμεριστεί και να μην παρεμβαίνει στο έργο του βασιλιά. Ο βασιλιάς είναι τόσο επικεντρωμένος στη διάσωση των αγαπημένων του κληρονόμων, ώστε αυτή η αποστολή είναι η βρώση και η πόση, η ανταμοιβή του, η μοναδική του ικανοποίηση και η τιμή.

Ω, αδερφοί μου, αν μπορούσες να ξέρεις πόσο πολύ πεινά ο Χριστός μας ,ο Κύριος, ακόμη και τώρα, για τη σωτηρία μας! Αν το γνωρίζαμε, τότε θα Του δίναμε τη τροφή που αγαπά περισσότερο!
Ποιος είναι υψηλότερος επισκέπτης, πιο στενός συγγενής ή πιο ειλικρινής φίλος από Εκείνον; Όταν φιλοξενούμε πολύ πιο ασήμαντους επισκέπτες, πιο μακρινούς συγγενείς και λιγότερο ειλικρινείς φίλους, τους προσφέρουμε το φαγητό που γνωρίζουμε ότι τους αρέσει. Τότε, γιατί δεν φιλοξενούμε και τον Κύριό μας, με το μόνο φαγητό που Τον ευχαριστεί; Ας ενστερνιστούμε τη σωτηρία που μας προσφέρει – διότι, για Αυτόν, είναι η πιο ευχάριστη βρώση! Οποιαδήποτε άλλη τροφή την αποστρέφεται.

Ω Κύριε Ιησού, Συ ο μανιώδης Εραστής της σωτηρίας μας, ελέησέ μας και σώσε μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος, μήνας Σεπτέμβριος)

Ένοχος
τρέμει
Ο Ηρώδης, καίτοι φορούσε βασιλική αλουργίδα και ήταν φαντασμένος, όμως έτρεμε και φοβόταν εκείνον, που ήταν περισσότερο από όλους απογυμνωμένος από κοσμικό μεγαλείο. Τον φοβόταν τον Ιωάννη, κι όταν ακόμα είχε αποτμηθή με εντολή του, η άγια του κεφαλή.
Ε.Π.Ε. 10,140
Εντάφιο
η ευσέβεια
Ποιο είναι το όφελος από ένα επίσημο μνήμα, από μια πολυτελή ταφή και από μια περιττή δαπάνη; Ετοίμαζε από τώρα τα αληθινά εφόδια για τον τάφο. Η ευσέβεια είναι το καλό εντάφιο. Να υπακούσης στον καλό σου σύμβουλο, στον Ιησού Χριστό, που σε αγάπησε.
Ε.Π.Ε. 6,320
η ελεημοσύνη
Η στολή της ελεημοσύνης, αυτή ανασταίνεται μαζί με τον ελεήμονα. Διότι αυτή είναι η σφραγίδα του. Λόγω της ελεημοσύνης λάμπουν τα ρούχα εκείνων που τότε ακούνε: Με είδατε να πεινάω και με θρέψατε. Τα ρούχα της ελεημοσύνης κάνουν τους ανθρώπους επισήμους για το Θεό. Όλα τα άλλα τίποτε άλλο δεν είναι, παρά τροφή στα σκουλήκια.
Ε.Π.Ε. 14,690-692
Εντολές
με το Χριστό δεν είναι βαρειές
Αν φαίνωνται βαρειές οι εντολές του Κυρίου, σκέψου, ότι γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός, και για να βάλη τα λόγια Του στη διάνοιά μας, και για να μας κάνη ωφέλιμους όμοια και στους εχθρούς και στους φίλους.
Ε.Π.Ε. 9,640

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 212-213)

Ενέχυρο
ο θάνατος του Χριστού
Μην απελπιστής, επειδή κινδυνεύεις. Έχεις στήριγμα ασφαλές. Δεν θα έδινε τον Υιό Του ενέχυρο, αν ο Θεός πατέρας δεν φλεγόταν από υπερβολική αγάπη για μας. Ώστε και αν ακόμα πεθάνης, θα ζήσης, διότι και Αυτός πέθανε. Είτε, λοιπόν, πεθάνουμε, είτε ζούμε, μαζί με Εκείνον, τον Ιησού, θα ζήσουμε. Είναι αδιάφορο αυτό· καθόλου δεν με ενδιαφέρει είτε ζω είτε πεθάνω, γιατί μαζί Του θα είμαστε.
Ε.Π.Ε. 22,538
η δύναμις του Χριστού
Έχω ενέχυρο την υπόσχεσί Του. Νομίζετε, ότι στη δική μου δύναμι στηρίζομαι; Κρατάω καλά το δικό Του γραμμάτιο. Αυτό είναι η βακτηρία μου, αυτό η ασφάλειά μου, αυτό το ακύμαντο λιμάνι. Και αν ακόμα όλη η οικουμένη ταράσσεται, εγώ κρατάω καλά την υπόσχεσί Του.
Ε.Π.Ε. 33,390
το Πνεύμα το Άγιο
Ο Χριστός πήρε την εκλεκτή προσφορά του ανθρωπίνου γένους και μας έδωσε σαν αντάλλαγμα τη χάρι του Αγίου Πνεύματος. Συνέβη ό,τι συμβαίνει μετά από μακροχρόνιο πόλεμο. Όταν παύσουν οι εχθροπραξίες και γίνη ειρήνη, οι αντίπαλοι ανταλλάσσουν εγγυήσεις και ομήρους. Αυτό συνέβη και μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων. Το ανθρώπινο γένος έστειλε στο Θεό ενέχυρο και εγγύησι την απαρχή της αναστάσεως, την αναστημένη ανθρώπινη φύσι, που ο Χριστός την ανέβασε με την ανάληψί Του. Και έστειλε ο Θεός σε μας ενέχυρο και εγγύησι το Άγιο Πνεύμα.
Ε.Π.Ε. 36,320
Ενότητα
και αγάπη
Γίναμε κοινωνοί της πνευματικής τραπέζης. Ας γίνουμε κοινωνοί και της πνευματικής αγάπης. Αν οι ληστές, σαν κάθονται στο ίδιο τραπέζι, αφήνουν την απανθρωπιά τους, τι απολογία θα δώσουμε εμείς; Μολονότι πολλούς δεν τους κάνει φίλους το τραπέζι μόνο, αλλά και το ότι είναι συμπολίτες. Κι εμείς βέβαια έχουμε πολλά κοινά: Και την ίδια πόλι (ουρανό), και το ίδιο τραπέζι (θεία Λειτουργία), και την ίδια πορεία και την ίδια θύρα και την ίδια ρίζα και την ίδια ζωή και την ίδια κεφαλή και τον ίδιο ποιμένα και τον ίδιο βασιλιά και τον ίδιο δάσκαλο και κριτή και δημιουργό και τον ίδιο Πατέρα. Λοιπόν, πώς θα συγχωρεθούμε, αν μεταξύ μας τσακωνώμαστε;
Ε.Π.Ε. 10,408-410
κοινός ο Δεσπότης
Οφείλετε να έχετε ομόνοια προς όλους τους πιστούς όλης της οικουμένης, αφού έχετε τον ίδιο Κύριο.
Ε.Π.Ε. 18,24
στον άγιο Άρτο
Όπως ακριβώς ο άρτος αποτελείται από πολλούς κόκκους σταριού, ώστε πουθενά να μη φαίνωνται οι κόκκοι, αλλά να υπάρχουν χωρίς να είναι ορατή η διαφορά στη συνάφεια, έτσι ενωνόμαστε και μεταξύ μας και με το Χριστό.
Ε.Π.Ε. 33,390
στην Εκκλησία
Πρέπει να βρισκώμαστε στην Εκκλησία σαν να είμαστε σε ένα σπίτι, σαν να είμαστε ένα σώμα, αφού και το βάπτισμα είναι ένα και η τράπεζα μία και η πηγή μία και η κτίσις μία και ο Πατήρ ένας.
Ε.Π.Ε, 19,488
σε όλα
Είναι δυνατόν, ενώ έχουν το αυτό φρόνημα, να μην ειρηνεύουν μεταξύ τους. Πότε; Όταν συμφωνούν μεν στα δόγματα, αλλά στα προσωπικά έρχωνται σε διάστασι. Ο Παύλος ζητάει και τα δύο.
Ε.Π.Ε. 20,140
χορδές λύρας
Η αγάπη κάνει τους πολλούς ένα σώμα και τις ψυχές τους τις φτιάχνει δοχεία του Αγίου Πνεύματος. Όπως οι χορδές της λύρας, ενώ είναι πολλές, καταλήγουν σε μια αρμονία και κάνουν μελωδία ευχάριστη, έτσι ακριβώς όσοι είναι συνενωμένοι σε μια γνώμη, κάνουν να ηχή όμορφα η μελωδία της αγάπης.
Ε.Π.Ε. 31,338

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 209-212)

«Και κάθετι που κάνετε, να το κάνετε με όλη την καρδιά σας, με τη συναίσθηση πως το κάνετε για να δοθεί καλή μαρτυρία για τον Κύριο κι όχι για χάρη των ανθρώπων» (Κολοσσαείς 3:23)

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε: «Αν ο Θεός καλεί κάποιον να καθαρίζει τους δρόμους, θα πρέπει να τους καθαρίζει όπως ζωγράφιζε ο Μιχαήλ Άγγελος ή όπως συνέθετε τη μουσική ο Μπετόβεν, ή όπως έγραφε ο Σαίξπηρ τα ποιήματά του. Θα πρέπει, δηλαδή, να καθαρίζει τους δρόμους με τέτοια επιμέλεια, ώστε όταν πεθάνει, όλοι να τον εγκωμιάζουν και να λένε: «Εδώ έζησε ένας μεγάλος οδοκαθαριστής που έκανε τέλεια τη δουλειά του».
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει εμείς οι χριστιανοί να κάνουμε τη δουλειά μας, όποια κι αν είναι, με μεγάλη επιμέλεια, στο σπίτι, στο εργαστήριο, στο μαγαζί, στο γραφείο, στο πανεπιστήμιο κλπ, ώστε να δίνουμε την καλύτερη μαρτυρία στους γύρω μας για τη δόξα του Θεού.
Κύριε, βοήθησέ με κάθε μέρα να ζω για Σένα και ό,τι κάνω να είναι για τη δόξα Σου. Αμήν.

«Του μυαλωμένου η καρδιά αποζητά τη σύνεση και των σοφών το αφτί ζητάει ν’ ακούει γνώση» (Παρ. 18:15)

- Μια θεία αποκάλυψη της Βίβλου αξίζει περισσότερο απ’ όλη τη σοφία των ανθρώπων.
- Όσοι γνωρίζουν το Θεό, δεν μπορεί παρά να νιώθουν ταπεινοί. Όποιος γνωρίζει τον εαυτό του δεν μπορεί να νιώθει περήφανος.
- Αν έχεις τα πάντα εκτός από το Χριστό, δεν έχεις τίποτε. Αν δεν έχεις τίποτε άλλο αλλά έχεις το Χριστό, έχεις τα πάντα.
- Η καθημερινή προσευχή σε βοηθά ν’ αντιμετωπίσεις τα καθημερινά προβλήματα.
- Οι άνθρωποι που χρειάζονται περισσότερη αγάπη είναι εκείνοι που την αξίζουν λιγότερο.
- Λίγη πίστη θα φέρει την ψυχή σου στον ουρανό. Η μεγάλη πίστη θα φέρει τον ουρανό στην ψυχή σου.
- Αν γνωρίζεις καλά το Λόγο του Θεού, δε θα έχεις πρόβλημα ν’ αναγνωρίσεις τη φωνή του Θεού.
- Η πίστη που δεν παράγει καλά έργα δεν είναι σώζουσα πίστη. Δεν είναι πίστη των εκλεκτών του Θεού. Δεν είναι καν πίστη με την έννοια που δίνει ο Λόγος του Θεού στην πίστη.

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)

517. Όταν μεταλαμβάνης των Αχράντων Μυστηρίων, να είσαι ακλόνητα βέβαιος ότι κοινωνείς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όπως είσαι βέβαιος ότι κάθε στιγμή αναπνέεις αέρα. Λέγε μέσα σου: Όσο είναι βέβαιο ότι αναπνέω αέρα, τόσο βέβαιο είναι ότι τώρα δέχομαι μέσα μου, μαζί με τον αέρα, τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον πνευματικό μου αέρα, τη ζωή μου, τη χαρά μου, τη σωτηρία μου. Αυτός είναι ο λόγος μου, πάνω από κάθε λόγο. Η σκέψις μου, πάνω από κάθε σκέψι. Το φώς μου, πάνω από κάθε φώς. Η τροφή μου, πάνω απο κάθε ποτό. Το ένδυμά μου, πάνω από κάθε ένδυμα. Το μύρο μου, πάνω από κάθε μύρο. Η χαρά μου, πάνω από κάθε χαρά. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου, πάνω από κάθε πατέρα ή μητέρα. Πριν από τη γη, είναι το στερεώτατο βάθρο, που τίποτε δεν μπορεί να το κλονίση και με κρατεί. Εμείς, ζούμε, κινιόμαστε και υπάρχουμε εν Αυτώ, «ωρύξαμεν εαυτοίς λάκκους συντετριμμένους» (Ιερεμ. β’ 13). Αλλά Εκείνος, με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, με το Αίμα του, άνοιξε για μας «πηγήν ύδατος ζωής» (Ιερεμ. β’ 13), «ινα ζήσωμεν δι’ αυτού» (Α’ Ιω. δ’ 9).

518. Τα πονηρά πνεύματα βρίσκονται κοντά μας και ενεργούν πάνω μας πολύ γρήγορα και εύκολα. Αλλά πιο κοντά μας είναι ο Κύριος, η Θεοτόκος, οι Άγγελοι και οι Άγιοι, που ενεργούν πάνω μας πιο γρήγορα και πιο εύκολα.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 215)

514. Ο πιστός που κοινωνεί αξίως, δηλαδή συνειδητά, τα Άχραντα Μυστήρια, έχει μια ιδιαιτέρα χάρι όταν προσεύχεται. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι μαζί του. Νοιώθει παρρησία ενώπιον της Αγίας Τριάδος. Καταλαβαίνει ότι μπορεί να εκφράση ελεύθερα τους ιερούς πόθους του, τα θεάρεστα αιτήματά του. «Πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα, καὶ μονὴν παρ' αὐτῷ ποιησόμεν» (Ιω. δ’ 23). «ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν» (Ιω. ιε’ 7).

515. Στον ιερέα: Κατά τη θεία λατρεία που τελείς, να έχης στον νού σου ότι είσαι οικονόμος αυτού τυ πολυτίμου θησαυρού, που κληρονόμησε η Εκκλησία. Ότι είσαι οικονόμος ανάξιος και ρυπαρός. Ότι το έργο σου συνίσταται στο να ανοίγης με φόβο και τρόμο την καρδιά σου ενώπιον του Κυρίου των Δυνάμεων, του Παναγίου Θεού. Ότι είσαι ένας ελεημένος και τίποτε παρά πάνω.

516. Η Εκκλησία δέεται στον Κύριο να μας σώση «Ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων». Ο Σατανάς μπορεί να σου υποβάλη το ερώτημα: «Είναι λοιπόν αναγκαίο στον παντοδύναμο Θεό να μεσολαβήσουν οι πρεσβείες της Θεοτόκου και των Αγίων, για να σώση τους ανθρώπους; Δεν μπορεί να το κάμη ο Ίδιος απ’ απευθείας;» «Και βέβαια» -να του απαντήσης- «Έχει τη δύναμι να το κάμη απ’ ευθείας, χωρίς να του το ζητήσουν άλλοι. Μόνος αυτός έχει τη δύναμι να σώζη. Αλλά για να τιμήση τις εξαιρετικές αρετές των Αγίων και ιδίως τις αρετές της Μητρός του, δέχεται τις δεητικές μεσιτείες τους για μας τους ανάξιους». Θυμήσου τον Μωυσή, που μεσολάβησε για τον εβραϊκό λαό και πέτυχε ζωή γι’ αυτόν από τον προσβεβλημένο Θεό. Θα έλεγε κανείς, βέβαια, ότι μπορούσε ο Θεός να λυπηθή τον λαό του και χωρίς την προσευχή του Μωυσέως. Αλλά τότε, ο Θεός θα ήταν άδικος, ας το πούμε έτσι, χαρίζοντας τη ζωή σ’ εκείνους που δεν την άξιζαν. Αλλά όταν ο Μωυσής, ένας δίκαιος, πράος και ταπεινός άνθρωπος, παρεκάλεσε γι’ αυτούς, ο δίκαιος Θεός έλαβε υπ’ όψι του εκείνον τον δίκαιο άνθρωπο, την αγάπη του για τον λαό του και για τον Θεό. Και, για χάρι του Μωυσέως, ο Θεός συγχώρησε τους αμαρτωλούς και αναξίους. Έτσι και εμείς, σήμερα, με τα βαρειά και συχνά μας αμαρτήματα, είμαστε ανάξιοι του ελέους του. «ἐὰν στῇ Μωυσῆς καὶ Σαμουηλ πρὸ προσώπου μου οὐκ ἔστιν ἡ ψυχή μου πρὸς αὐτούς» (Ιερεμ. ιε’ 1), είπε ο Κύριος στον Ιερεμία για τους Ιουδαίους. Απ’ αυτό προκύπτει ότι ο Κύριος δέχεται τη μεσολάβησι των Αγίων για τους αμαρτωλούς, όταν οι αμαρτίες αυτών των τελευταίων δεν υπερβάινουν το μέτρο της μακροθυμίας του.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 213-215)