Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Η αξία της προσκομιδήςΗ θεία χάρη, που αναβλύζει από την αναίμακτη θυσία, προσφέρεται όχι μόνο στους ζωντανούς, αλλά και στους νεκρούς. Γι’ αυτό οι λειτουργοί δεν παύουν να δέονται όχι μόνο «υπέρ υγείας», αλλά και «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού»."Όσο περισσότερη είναι η πίστη και η αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κατάλογος των ονομάτων, που μνημονεύουν στην προσκομιδή .Ο παπα-Σάββας ο πνευματικός, μια οσιακή αθωνίτικη μορφή (1821-1908), φαινόταν, με το μικροσκοπικό του σώμα, ένας άσημος καλόγερος. Όταν όμως λειτουργούσε, φαινόταν μεγαλοπρεπής, και το πρόσωπό του έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου.Στην προσκομιδή, μνημόνευε ονόματα «ων…
Η τιμωρία του ΤούρκουΜια νέα οριακή μορφή από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, γνωστή στην πατρίδα του με την προσωνυμία «Χατζεφεντής», είναι ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924).Οι Φαρασιώτες διηγούνται πολλά θαυμαστά γεγονότα, που σχετίζονται με τον όσιο.Κάποτε στα Φάρασα, τη μέρα της Αναστάσεως, μπήκε ένας Τούρκος λήσταρχος στην εκκλησία, την ώρα που τελούσε ο όσιος τη θεία λειτουργία. Μόλις είδε τον Τούρκο αρματωμένο και αδιάντροπο μέσα στο ναό, τον ειδοποίησε να φύγει αμέσως. Εκείνος όμως δεν έδωσε σημασία. Ο όσιος συνέχισε ατάραχος τη θεία λειτουργία.Όταν βγήκε για τη μεγάλη είσοδο, τον είδε ο Τούρκος να μην πατάει στη γη, αλλά…
Λέει ο Παύλος: «Όταν συνέρχεστε στη σύναξι, μερικοί σαν να μην έρχωνται στο Κυριακό δείπνο». Η σύναξις της εκκλησίας είναι σύναξις αγάπης και αδελφότητας. Σ’ εκείνο το Μυστικό Δείπνο ήσαν όλοι μαζί συμμετέχοντες. Ε.Π.Ε. 18α,190 Η θεία Ευχαριστία της Κυριακής πρέπει να είναι κοινό δείπνο. Διότι τα δώρα του Κυρίου μας δεν μπορεί του ενός μεν να είναι, του άλλου δε να μην είναι. Είναι κοινά όλων. Ε.Π.Ε. 18α,192 Το δείπνο της θείας Λειτουργίας είναι το ίδιο με εκείνο του Μυστικού Δείπνου. Φανερώνοντας ο Παύλος, ότι μέχρι το τέλος του κόσμου το ίδιο παραμένει, λέει: «Μέχρις ότου ξανάρθη ο Κύριος».…
751.Ερώτηση.Άραγε το να εργάζεται κανείς την Κυριακή είναι αμαρτία;Απόκριση: Δεν είναι αμαρτία γι’ αυτούς που εργάζονται κατά Θεόν διότι ο Απόστολος είπε• «εργαζόμαστε νύχτα και ήμερα, για να μη επιβαρύνομε κάποιον»49• είναι αμαρτία όμως για εκείνους που εργάζονται με περιφρόνηση, πλεονεξία και αισχροκέρδεια. Είναι καλό λοιπόν κατά την αναστάσιμη ήμερα, τις δεσποτικές εορτές και τις μνήμες των Αποστόλων να σταματά κανείς τα έργα και να πηγαίνει στην εκκλησία, διότι είναι παράδοση των αγίων Αποστόλων.(Βαρσανουφίου Έργα, ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Γ, σελ.363-365)
737.ΕρώτησηΠρέπει κανείς να μιλάει μέσα στην εκκλησία;Απόκριση: Δεν πρέπει καθόλου να μίλα κανείς μέσα στον οίκο του Θεού όταν γίνεται η θεία λειτουργία, αλλά να ασχολείται με την προσευχή και να ακούει προσεκτικά τις θείες Γραφές, διότι αυτές περιέχουν τα σχετικά με τη σωτηρία των ψυχών μας. Αν παραστεί ανάγκη να μιλήσει, πρέπει να συντομεύει από σεβασμό και φόβο της προκείμενης ώρας, και να το θεωρεί το πράγμα έτσι, σαν κατάκριση.ΕρώτησηΑν βέβαια εγώ δεν θέλω να μιλήσω, μερικοί όμως από τους πατέρες αρχίσουν την ομιλία πρός έμενα, τι να κάνω για να μη σκανδαλισθούν με τη σιωπή μου, νομίζοντας ότι…
Η ανακούφιση του φυλακισμένουΠαρόμοιο, με τα προηγούμενα, περιστατικό διηγήθηκε κάποτε ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, πατριάρχης Αλεξανδρείας (610-619) στους κληρικούς του, για να τους αποδείξει πόσο πολύ ωφελούν οι λειτουργίες:Ένας νέος από την Κύπρο, συμπατριώτης του αγίου, οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Περσία και κλείστηκε σε μια φυλακή, που ονομαζόταν Λήθη. Υπήρχε αυστηρός περσικός νόμος να μη βγαίνουν ποτέ ζωντανοί όσοι φυλακίζονταν εκεί.Κάποτε όμως μερικοί κατάφεραν να δραπετεύσουν. Αυτοί πληροφόρησαν λάθος τους συγγενείς του νέου ότι πέθανε μέσα στη φυλακή. Ύστερ’ απ’ αυτό οι γονείς του πήγαιναν τρεις φορές το χρόνο πρόσφορα στην εκκλησία για την ανάπαυση της ψυχής του, πιστεύοντας πως…
«Βοήθεια των αβοηθήτων»Το πόσο μπορεί να βοηθήσει η θεία λειτουργία τους χριστιανούς, που μνημονεύονται σ’ αυτήν, φαίνεται και από τ’ ακόλουθα περιστατικά, που διηγείται ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, πάπας Ρώμης (590-604):Ζούσε κάποτε ένας αιχμάλωτος μακριά από τους δικούς του και δεμένος με βαρείες αλυσίδες. Η γυναίκα του συνήθιζε σε τακτές μέρες να τελεί για χάρη του τη θεία λειτουργία.Μετά από χρόνια ο αιχμάλωτος επέστρεψε στην πατρίδα του. Ανέφερε τότε στη γυναίκα του, πως ορισμένες μέρες οι αλυσίδες του λύνονταν αόρατα και παράδοξα, κι έτσι ανακουφιζόταν λιγάκι.Κατάπληκτη εκείνη, διαπίστωσε πως αυτό συνέβαινε τις μέρες ακριβώς που γινόταν για τη σωτηρία…
330 - Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝΔΑΛΟΠΟΙΟΥ Αναφέρεται στην ιστορία του Ιωάννου του Ελεήμονος, Πατριάρχου της Αλεξανδρείας, πως στην εποχή του ζούσαν δύο σανδαλοποιοί που κατοικούσαν στον ίδιο δρόμο. Ο ένας, αν και είχε μεγάλη οικογένεια, κατώρθωνε ωστόσο να την συντηρή καλά και μάλιστα ζούσε με κάποια άνεσι. Ο άλλος, ήταν άγαμος και με βία κατώρθωνε να συντηρήται, αν και εργαζόταν ακόμη και την Κυριακή και τις εορτές.Μια μέρα διηγήθηκε στον συνάδελφό του την οικονομική του κατάστασι και του ζήτησε να μάθη πώς κατώρθωνε τόσο εύκολα να τα βγάζη πέρα.- Φίλε μου, του απαντά, έχω ένα κρυμμένο θησαυρό και κάθε Κυριακή…
327 - Η ΤΙΜΩΡΙΑ Ένας μηχανικός, που ωνομαζόταν Μορέλλι, πήγε να δη πως πηγαίνουν οι εργασίες στην οδό Λόργκα, όπου έκτιζε το υπουργείο Εμπορίου, και εζήτησε να επιταχύνουν τις εργασίες.Μερικοί επιστάται του απήντησαν ότι την επομένη ήταν η εορτή της Παναγίας και πολλοί εργάτες δεν ήθελαν να εργασθούν. Το γεγονός έγινε στις 7 Σεπτεμβρίου 1871 στη Ρώμη.Θυμωμένος ο μηχανικός, φώναξε:-Τι Παναγία και Παναγία. Αύριο θα εργασθήτε, κι όποιος δεν θέλει, ας φύγη.Δεν πρόλαβε να τελειώση και παραπατάει το πόδι του υπό τη σκαλωσιά ψηλά όπου βρισκόταν και πέφτει. Σε λίγο οι εργάτες σήκωσαν το πτώμα του από τη γη. 329…
Η ευχή της αναφοράςΣτα μέρη της Απάμειας, στη δεύτερη επαρχία των Σύρων, υπήρχε ένα χωριό που λεγόταν Γοναγόν.Κάποτε, σε απόσταση ενός μιλίου από το χωριό, μερικά παιδιά έβοσκαν τα ζώα τους. Ενώ έπαιζαν, συμφώνησαν μεταξύ τους να τελέσουν τη θεία λειτουργία, όπως έβλεπαν να γίνεται από τον ιερέα στο ναό. Ανέδειξαν λοιπόν έναν «πρεσβύτερο» και δύο άλλους «διακόνους».Ύστερα πλησίασαν σ’ ένα λείο βράχο, όπου σαν σε θυσιαστήριο τοποθέτησαν άρτους κι ένα πήλινο δοχείο με κρασί.Ο «πρεσβύτερος» στάθηκε στη μέση και οι «διάκονοι» δεξιά κι αριστερά του. Άρχισε λοιπόν να λέει την ευχή της αναφοράς, ενώ οι «διάκονοι» έκαναν αέρα με…