Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Η περίοδος του Τριωδίου είναι μία μικρογραφία της όλης πνευματικής ζωής του ανθρώπου. Το να παρακολουθεί, κανείς τα νοήματα των ύμνων των ημερών είναι αρκετό, για να δει την πορεία του αγώνα που ο άνθρωπος έχει κάνει μπροστά του. Αρχίζοντας από τη βάση της πνευματικής ζωής μέχρι το τέλος, που είναι ο αγιασμός και η θέωση του ανθρώπου. Είναι μία πολύ πλούσια πνευματική περίοδος το Τριώδιο, που λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών του κάθε ανθρώπου πλέον, ζώντας μέσα στις ποικίλες υποχρεώσεις που έχει ο καθένας δεν είναι εύκολο απόλυτα να παρακολουθεί κανείς όλες τις πνευματικές ευκαιρίες που μας δίνει η περίοδος…
Δεν έχουμε να παλέψουμε με ένα και μόνο εχθρό, τον εαυτό μας. Πολλοί εχθροί και ποικιλώνυμοι επιβουλεύονται τη σωτηρία μας. Και επιδιώκουν με κάθε μέσο να μας παρασύρουν προς την αμαρτία και την απώλεια. Κάθε ένας από τους εχθρούς αυτούς έχει το δικό του μέτωπο, το δικό του ζωτικό χώρο, το δικό του σύστημα πολεμικής. Μα όλοι μαζί συμφωνούν σ’ ένα σκοπό, που είναι η ματαίωση του έργου της λυτρώσεώς μας, αυτής που Κύριος με τη θυσία Του προσφέρει σε όσους την επιθυμούν. Ο Κύριος έγινε ο «αίτιος σωτηρίας αιωνίου» (Εβρ. 5, 9) για όλους μας, και οι εχθροί αυτοί…
Είναι ανάγκη;Ίσως μερικοί διατυπώσουν το ερώτημα· αφού ο Χριστός σταυρώθηκε και έχυσε το αίμα Του για την σωτηρία μας, δεν αρκεί αυτό; Χρειάζεται και ο δικός μας αγώνας; Η αναγκαιότητα αυτού του αγώνα γίνεται εύκολα αντιληπτή, αν σκεφθούμε ότι ναι μεν ο Κύριος έχυσε πάνω στο Σταυρό το τίμιο αίμα Του και προσέφερε θεληματικά τον Εαυτό του υπέρ ημών θυσία, όμως όλα αυτά άνοιξαν απλώς το δρόμο της σωτηρίας μας, παραμέρισαν τα ανυπέρβλητα εμπόδια και μας έδειξαν τη θύρα της Βασιλείας. Τώρα χρειάζεται ο καθένας μας να βαδίσει αυτό το δρόμο, δηλαδή να προσφέρει τον προσωπικό του στοιχείο στην μεγάλη…
Σκληρός και αδυσώπητοςΗ υπόθεση της σωτηρίας μας, όσο αναγκαία και απαραίτητη είναι, τόσο και δύσκολη και δυσκατόρθωτη εμφανίζεται. Όποιος θελήσει να ανταποκριθεί στη θυσία του Κυρίου, θα πρέπει με θερμό ζήλο και με ζωηρό ενδιαφέρον να μεριμνήσει για την πνευματική του καλλιέργεια. Η Αγ. Γραφή χαρακτηρίζει αυτή τη μέριμνα σαν αγώνα και πόλεμο, ο δε απόστολος Παύλος ονομάζει τους χριστιανούς στρατιώτες, πράγμα το οποίο σημαίνει, ότι εκείνος που θα αποφασίσει να κάνει δική του τη λυτρωτική θυσία του Χριστού, θα χρειασθεί να πολεμήσει σκληρά και να αγωνισθεί με θάρρος και ηρωισμό εναντίον εκείνων που παρεμβάλλονται στο δρόμο του προς τη…
Ήταν Νοέμβριος του 1971. Οι δύο φοιτητές κατηφόρισαν από τους Δανιηλαίους με κρατημένη αναπνοή. Πέρασαν το πρώτο σπιτάκι, υποκλίθηκαν στον μοναχό που σκυφτός εργοχειρούσε, λέγοντας «ευλόγησον, γέροντα», και συνέχισαν παρακάτω για το ησυχαστήριο του παπα-Εφραίμ. Ο πρώτος, πιο ζωηρός, λιγότερο προσεκτικός, μετά δύο- τρία αναπάντητα χτυπήματα στην εξωτερική πόρτα, άνοιξε και ακολουθούμενος από τον ευγενικό και συνεσταλμένο συμφοιτητή του προχώρησε. Πέρασε μπρος από το φουρνάκι και συνέχισε στο μικρό μπαλκονάκι έξω από την κουζίνα. «Παπα-Εφραίμ», φώναξε διακριτικά. Άκρα σιγή.Μια σκιά αδημονίας πέρασε από την ψυχή του. Πού να ‘ναι άραγε; Η ψυχή του γεμάτη τόση λαχτάρα, τόσο θαυμασμό από όσα…
Το κυριώτερο μέλημαΠρώτιστο και κύριο μέλημα κάθε ανθρώπου πρέπει να είναι η μέριμνα για τη σωτηρία της πολύτιμης και αθάνατης ψυχής του. Ούτε η δημιουργία περιουσίας ούτε η κατάληψη επίζηλων θέσεων, ούτε η απόκτηση επιστημονικών γνώσεων, ούτε οτιδήποτε άλλο από εκείνα στα οποία αφοσιώνονται συνήθως οι άνθρωποι, μπορεί να παραβληθεί και να συγκριθεί με την ανάγκη του πνευματικού καταρτισμού μας. Είναι όντως ασύγκριτη και ανώτερη κάθε άλλης επιδιώξεως και προσπάθειας η αδιάλειπτη και συνεχής φροντίδα για την καλλιέργεια της ψυχής μας, γιατί από αυτήν εξαρτάται το αιώνιο μέλλον μας και η παντοτινή μας ευτυχία. Γι’ αυτό και ο άγιος Ιωάννης…
9. Έχουμε βαπτιστεί εν Χριστώ τω Κυρίω ημών. Είμαστε χριστιανοί μόνο στους τύπους· δεν είμαστε όπως θα μας ήθελε ο Θεός. Τίποτα καλό δεν υπάρχει μέσα μας…. δεν μπορεί να υπάρχει, αφού έχουμε αρνητικούς λογισμούς και οργιζόμαστε, περιφρονώντας τον πλησίον μας. Διαβάζουμε βιβλία, αλλά δεν κατανοούμε. Ποιος από τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες θα μπορούσε να πει για τον εαυτό του, «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάνν. 14,6); Ούτε ένας. Ούτε ένας τους δε θα μπορούσε να πει «Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής» (Ιωαν. 6,47). Οι άνθρωποι είναι πολύ στενόμυαλοι. Πολύ λίγοι καταλαβαίνουν. Βρίσκονται πλησιέστερα…
Η πιο φοβερή κι η πιο ανεξιχνίαστη δύναμη στον κόσμο είναι ο Χρόνος, ο Καιρός. Καλά-καλά τι είναι αυτή η δύναμη δεν το ξέρει κανένας, κι όσοι θελήσανε να την προσδιορίσουνε μάταια πασκίσανε. Το μυστήριο του Χρόνου απόμεινε ακατανόητο, κι ας μας φαίνεται τόσο φυσικός αυτός ο Χρόνος. Τον ίδιο το Χρόνο δε μπορούμε να τον καταλάβουμε τι είναι, αλλά το νοιώθουμε μοναχά από την ενέργεια που κάνει, από τα σημάδια που αφήνει πάνω στην πλάση. Η μυστηριώδης πνοή του όλα τ’ αλλάζει. Δεν απομένει τίποτα σταθερό, ακόμα κι όσα φαίνονται σταθερά κι αιώνια. Μια αδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει όλα τα…
Η αγία μας Εκκλησία μας εκάλεσε σήμερα να μεταβούμε νοερώς στο άγιο Σπήλαιο της Βηθλεέμ και εκεί να προσκυνήσουμε τον Κύριο και Θεό μας, τον πτωχεύσαντα και σαρκωθέντα για εμάς και για την σωτηρία μας, μαζί με τους Ποιμένες και τους εξ ανατολών Μάγους, και να ψάλουμε και εμείς με των Αγγέλων τον ύμνο· «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Και όντως εκεί ήμασταν και εμείς απόψε, στην αγία Βηθλεέμ, και βλέπαμε αυτό το μυστήριο το ξένο, το ανερμήνευτο, το παράδοξο, πώς ο άναρχος Θεός άρχεται, και πώς ο αχώρητος Θεός χωρείται, και όλα αυτά…
Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σ’ αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας, προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας. Εκείνος είναι που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί, που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα