Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
-Η ψαλμωδία δεν είναι μόνον προσευχή, είναι και μια «παλαβωμάρα» είναι πως να το πω; Ένα ξέσπασμα της καρδιάς, το ξεχείλισμα της πνευματικής καταστάσεως. Όταν κανείς θυμάται τον Χριστό, τον Παράδεισο, τότε ψάλλει με την καρδιά του. Και όταν αρχίσει να γεύεται λιγάκι τα ουράνια, σε κάθε τροπάριο σκιρτάει η καρδιά του. Ακόμη και να μην είναι ο νους του στα λόγια αλλά μόνο στον Παράδεισο, και τότε σκιρτά η καρδιά. Η καρδιά πάλλεται, όπως πάλλεται η καρδιά του αηδονιού. Το αηδόνι, όταν κελαηδάει πάνω στο δένδρο, σείεται ολόκληρο και αυτό και το κλαδί που το κρατάει. «Αφήστε με, λέει,…
-Γέροντα, μου αρέσει ο δεύτερος ήχος.-Ο δεύτερος ήχος είναι καθαρά ανατολίτικος, δηλαδή βυζαντινός. Δεν τον πιάνει κανένα όργανο, μόνον το βιολί. Βλέπεις, οι Τούρκοι πήραν την μουσική από το Βυζάντιο και με τι καημό τραγουδούν! Και τι λένε στα τραγούδια τους; «Να ’χα πενήντα δράμια κονιάκ και πενήντα δράμια παστουρμά, ώ!...». Για πενήντα δράμια κονιάκ και λίγο παστουρμά συνεπαίρνονται! Κι εμείς ψάλλουμε για τον Χριστό, που σταυρώθηκε, που θυσιάσθηκε, και να μη συγκλονιζόμαστε;«Ώ τρισμακάριστον ξύλον, εν ώ ετάθη Χριστός!». Αν σκεφτεί κανείς το Πάθος του Χριστού, διαλύεται. Στο Κελλί του Τίμιου Σταυρού είχα βρει ένα κομμάτι ξύλο γρεντέ (δοκάρι ξύλινο)…
-Γέροντα, όταν μου λένε ότι δεν ψάλλω καλά, προσπαθώ να καταλάβω τι πρέπει να κάνω τεχνικά.-Αυτό που πρέπει να κάνης είναι να προσπαθήσεις να αποκτήσεις μοναχική συνείδηση, ευλάβεια, σύνεση, και όχι να έχης το νου σου στην τέχνη την ανθρώπινη, την ξερή. Η τέχνη χωρίς ευλάβεια, είναι... μπογιές είναι κάτι το εξωτερικό, το ψεύτικο, δεν έχει φυσικότητα. Μερικοί ψάλτες στον κόσμο βάζουν «μπογιές» στην φωνή τους από ανάγκη, για να πάνε σε μεγαλύτερο ναό και να αυξηθεί ο μισθός τους. Σου λέει: αν με βάλουν σε μικρότερη ενορία, πώς θα τα βγάλω πέρα;». Εκείνοι τέλος πάντων δικαιολογούνται και να τεντωθούν…
-Ο τρόπος που ψάλλω Γέροντα, είναι βαρύς. Έχω τον λογισμό πώς αυτό οφείλεται στο ότι η προφορά μου είναι βαριά.-Σε έχω δει και ...βαριά και ...ελαφριά! Όταν είσαι βαριά, τότε ψέλνεις και βαριά. Από την εσωτερική σου κατάσταση ξεκινάει αυτό, αυτήν να ελέγχεις. Ένας που έχει λεπτή φωνή, αν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, ακούγεται σαν αηδονάκι αλλιώς, είναι σαν να τσιρίζει. Ένας που έχει χονδρή φωνή, αν δεν είναι σε καλή κατάσταση, ακούγεται σαν γέρος που μαλώνει.Αν ψάλετε μια μια, θα καταλάβετε σε τι κατάσταση βρίσκεσθε εκείνη την ώρα.-Γέροντα, όταν ψάλλουμε στον ναό προσέχουμε να μη γίνονται παραφωνίες.-Φυσικά χρειάζεται…
Η ψαλμωδία είναι προσευχή-Γέροντα, πολλές φορές πηγαίνω στο αναλόγιο να ψάλω, γιατί αισθάνομαι ότι αυτό είναι καθήκον μου. Είναι σωστό;-Ναι, και η ψαλτική είναι μία διακονία. Γι’ αυτό ο ιερέας εύχεται και «υπέρ των ψαλλόντων». Ο ψάλτης αντιπροσωπεύει όλον τον λαό που εκκλησιάζεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν χρειάζεται να λένε το «Κύριε ελέησον» με τον νου τους, αλλά να περιμένουν προκοπή μόνον από το ένα «Κύριε ελέησον» του ψάλτη.Παλιά έψελναν όλοι οι πιστοί μαζί, και κανονικά αυτό είναι το σωστό. Επειδή όμως γινόταν χασμωδία και σύγχυση, η Εκκλησία, που είναι το σύνολο των πιστών, διαλέγει όσους…
"Θα προσεύχομαι με το πνεύμα μου αλλά θα προσεύχομαι και με το νου μου. Θα ψάλλω με το πνεύμα μου αλλά θα ψάλλω και με το νου μου" (Α΄Κορ. ιδ΄15) "Στο ναό του Θεού ο καθένας λέει λόγια δοξολογίας. Είναι παρόντες οι άγιοι άγγελοι, οι οποίοι καταγράφουν τα λόγια. Είναι παρών ο Κύριος και εξετάζει τις διαθέσεις αυτών που εισέρχονται. Η προσευχή του καθενός είναι φανερή στο Θεό. Ποιος με ειλικρινή διάθεση, ποιος με πόθο ζητεί να γνωρίσει τα επουράνια. Ας ψάλλει η γλώσσα, και ας ερευνά ο νους το νόημα αυτών που ελέχθησαν, ώστε να ψάλλεις και με το πνεύμα…
Οι σκέψεις σου ακτινοβολούν. Ο άλλος λαμβάνει τη διάθεση σου. Κανένας δεν είναι χαρούμενος, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος, όταν κουβαλάει μέσα του τη δυστυχία του. Για να αποφύγεις τις άσχημες σκέψεις, καλύτερα να τραγουδάς (ή ακόμα καλύτερα να ψάλλεις), παρά να παραπονιέσαι. Όποιος τραγουδάει, κακό δεν σκέφτεται. Τα πουλιά ψάλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, από τις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι-τότε είναι που βγαίνουν να αναζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν,αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν-απλώς το κάνουν.Κι εμείς;Εμείς είμαστε πάντοτε…