κδ'. Διαβαίνοντας κάποτε ο Αββάς Μακάριος μαζί με κάποιους αδελφούς μες από την Αίγυπτο, άκουσε ένα παιδί να λέγη στη μητέρα του : «Μανούλα, κάποιος πλούσιος με αγαπά και τον μισώ. Και κάποιος φτωχός με μισεί και τον αγαπώ ». Και ακούοντας ο Αββάς Μακάριος, θαύμασε. Και του λέγουν οι αδελφοί : « Γιατί θαύμασες, πάτερ, αυτά τα λόγια;». Και τους αποκρίνεται ο γέρων : « Πράγματι, ο Κύριός μας πλούσιος είναι και μας αγαπά, εμείς όμως δεν θέλουμε να τον ακούσουμε. Ο δε εχθρός μας ο διάβολος φτωχός είναι και μας μισεί, αλλά εμείς αγαπάμε τη ρυπαρότητά του ».κε΄.…

ιγ΄.  Ανέβηκε κάποτε ο Αββάς Μακάριος από Σκήτη στο Τερενούθι. Και εισήλθε στο ιερό για να κοιμηθή. Ήταν δε εκεί σκελετοί παλαιοί, από νεκρούς ειδωλολάτρες. Και, παίρνοντας ένα, τον έβαλε κάτω από το κεφάλι του για μαξιλάρι. Οι δαίμονες λοιπόν, βλέποντας το θάρρος του, φθόνησαν. Και θέλοντας να τον τρομάξουν, φώναζαν τάχα σε μια γυναίκα, λέγοντας : « Καλή μας, έλα μαζί μας στο λουτρό ». Και αποκρίθηκε άλλος δαίμων, από κάτω του, σαν από τους νεκρούς, λέγοντας : « Ξένον έχω επάνω μου και δεν μπορώ να έλθω ». Αλλά ο γέρων δεν πτοήθηκε και με θάρρος χτυπούσε τον…

ΈΝΑΣ ΑΓΙΟΣ Ερημίτης κάποτε έγινε δια της βίας Επίσκοπος. Από την μεγάλη του ταπείνωση και πραότητα δεν επιτιμούσε ποτέ κανένα.Μερικοί κληρικοί μια φορά κατηγόρησαν τον Οικονόμο πως δεν διαχειριζόταν καλά τα χρήματα της εκκλησίας.Αλλά ο Επίσκοπος ανέβαλλε διαρκώς την επιτίμηση.Μια μέρα, βλεποντας τους κατηγόρους του Οικονόμου να έρχονται σ’ αυτόν γεμάτοι θυμό και αγανάκτηση,πρόλαβε και κρύφτηκε μέσα σ’ ένα ντουλαπι. Εκείνοι όμως έψαξαν παυτού και στο τέλος ανακάλυψαν την κρυψώνα του Επισκοπου.- Γιατί κρύβεσαι από μας, Άγιε Δέσποτα; τον ρώτησαν.- Πιστέψτε, παιδιά μου, τους αποκρίθηκε ο άνθρωπος του Θεού, πως φοβάμαι εσάς περισσότερο από τον Οικονόμο,γιατί βαλθήκατε, σ΄αυτό το μικρό…

ΘΥΜΩΔΗΣ άνθρωπος και νεκρό ακόμη αν αξιωθεί ν’ αναστήσει, έλεγε ο Αββάς Αγάθων, δεν θα γίνει δεκτός στην Βασιλεία των Ουρανών. ΜΟΝΑΧΟΣ μεμψίμοιρος, θυμώδης κι εκδικητικός, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει, έλεγε ο Αββάς Ποιμήν. Όσοι δηλαδή έχουν αυτά τα ελαττώματα,δεν είναι στην πραγματικότητα μοναχοί, έστω κι αν φορούν το σχήμα 
ΌΤΑΝ ΗΜΟΥΝ νέος, διηγείται ο Αββάς Ισίδωρος, κατέβηκα κάποτε στην πόλη να πουλήσω τα καλάθια μου και νιώθοντας τον θυμό να με κυριεύει,παράτησα στην αγορά τα καλάθια και γύρισα τρέχοντας στο κελλί μου. (Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.143)

δ'. Πήγε ο Αββάς Μακάριος ο μέγας στον Αββά Αντώνιο, στο όρος. Και σαν χτύπησε στη θύρα, βγήκε, τον είδε και του είπε : «Συ ποιος είσαι;». Και εκείνος αποκρίθηκε : « Είμαι ο Μακάριος ». Έκλεισε τότε τη θύρα, εισήλθε και τον άφησε απ’ έξω. Βλέποντας δε την υπομονή του, του άνοιξε και χαριτολογώντας έλεγε : « Από πολύ καιρό επιθυμούσα να σε δω, ακούοντας τα σχετικά με σένα ». Και τον φιλοξένησε και τον περιποιήθηκε. Γιατί ήταν πολύ κουρασμένος. Σαν έγινε δε βράδι, έβρεξε για τον εαυτό του ο Αββάς Αντώνιος φοινικοβλαστούς και του λέγει ο Αββάς Μακάριος…

Του Α β β ά Μακαρίου του Αιγυπτίου α΄. Διηγήθηκε για τον εαυτό του ο Αββάς Μακάριος, λέγοντας: « Όταν ήμουν νεώτερος και έμενα σε κελλί, στην Αίγυπτο, με έκαμαν διά της βίας κληρικό στην κώμη. Και μη θέλοντας να αναλάβω, έφυγα σε άλλο τόπο. Και ήλθε σ’ έμενα ένας ευλαβής λαϊκός και έπαιρνε το εργόχειρό μου και με διακονούσε. Συνέβη δε, από πειρασμό, μια παρθένος, στην κώμη, να πέση σε αμαρτία. Και έχοντας μείνει έγκυος, τη ρωτούσαν ποιος της το έκαμε αυτό. Και εκείνη έλεγε : Ο αναχωρητής. Βγήκαν λοιπόν οι χωρικοί, με έπιασαν, μου κρέμασαν στον τράχηλο γανωμένες…

ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗ ιστορία την διαβάζουμε στην βιογραφία του Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου:Ένας άσωτος νέος στην Αλεξάνδρεια γοητεύτηκε από την ομορφιά μιας παντρεμένης γυναίκας, που ήταν παράδειγμα τιμιότητος και σωφροσύνης. Επειδή κατάλαβε πως ήταν αδύνατον να την παρασύρει στα δίχτυα του με άλλο τρόπο, πήγε σ’ έναν μάγο και του έταξε πολλά χρήματα, αν κατόρθωνε με την σκοτεινή του τεχνη να την φέρει στον σκοπό του. Ούτε έτσι όμως κατάφερε αυτό που ήθελε. Ο μάγος τότε, από εκδίκηση, έκανε να φαίνεται η νέα στα μάτια των ανθρώπων σαν φοράδα. Έτσι την βρήκε ο άνδρας της ένα βράδυ που γύρισε από την…

Περιοδεύοντας τους Ερημίτες, διηγείται αλλού πάλι ο Παλλάδιος φτάσαμε κάποτε στην σκήτη του Αββά Ωρ, που ασκείτευαν πάνω από χίλιοι μοναχοί. Πατέρα και οδηγό τους είχαν αυτόν τον Όσιο. Μόλις φθάσαμε, μας υποδέχθηκε ο Γέροντας μ' ανυπόκριτη χαρά και αφού αντάλλαξε μαζί μας αδελφικό ασπασμό και είπε την συνηθισμένη για την περίσταση προσευχή, μας έπλυνε μόνος του τα πόδια. Ύστερα μας έβαλε να καθίσουμε κοντά του και μας είπε λόγια ωφέλιμα από τη Γραφή. Ήταν άνθρωπος βαθιά μελετημένος και φωτισμένος με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.Μας προέτρεψε ακόμη, καθώς έκανε σ' όλους τους φιλοξενουμένους του, να μην πάρουμε σωματική τροφή…

Του Α β β ά ΛουκίουΠήγαν κάποτε μερικοί στον Αββά Λούκιο, οπού έμενε στο Ένατο, οι λεγόμενοι « ευκτίται », μοναχοί. Και τους ρώτησε ο γέρων : « Ποιο είναι το εργόχειρό σας ; ». Και εκείνοι του είπαν: « Εμείς δεν αγγίζουμε εργόχειρο, αλλά, καθώς λέγει ο απόστολος, αδιάλειπτα προσευχόμαστε ». Και τους λέγει ο γέρων : « Δεν τρώτε ; ». Και είπαν : «Ναι ». Και τους λέγει : « Όταν λοιπόν τρώτε, ποιος προσεύχεται για σας ; ». Πάλι λοιπόν τους είπε : « Δεν κοιμάστε ; ». Και είπαν : « Ναι ». Και λέγει…

                                                               Του Αββά Καρίωνοςα΄. Είπε ο Αββάς Καρίων: «Πολλούς κόπους σωματικούς κατέβαλα παραπάνω από το τέκνο μου Ζαχαρία και δεν έφτασα στα δικά του μέτρα, ως προς την ταπείνωση και τη σιωπή του».β'. Υπήρχε στη Σκήτη ένας μοναχός, όπου τον έλεγαν Αββά Καρίωνα. Αυτός, έχοντας δυο τέκνα, τα άφησε στη γυναίκα του και ακολούθησε τον αναχωρητικό βίο. Μετά από καιρό, συνέβη πείνα μεγάλη στην Αίγυπτο και η γυναίκα του, μη μπορώντας να τα βγάλη πέρα, ήλθε στη Σκήτη, έχοντας τα δυο παιδιά μαζί της. Το ένα ήταν αγόρι και λεγόταν Ζαχαρίας, το δε άλλο κοράσι. Και κάθισε η γυναίκα του…