ΈΝΑΣ ΑΓΙΟΣ Ερημίτης κάποτε έγινε δια της βίας Επίσκοπος. Από την μεγάλη του ταπείνωση και πραότητα δεν επιτιμούσε ποτέ κανένα.
Μερικοί κληρικοί μια φορά κατηγόρησαν τον Οικονόμο πως δεν διαχειριζόταν καλά τα χρήματα της εκκλησίας.
Αλλά ο Επίσκοπος ανέβαλλε διαρκώς την επιτίμηση.Μια μέρα, βλεποντας τους κατηγόρους του Οικονόμου να έρχονται σ’ αυτόν γεμάτοι θυμό και αγανάκτηση,
πρόλαβε και κρύφτηκε μέσα σ’ ένα ντουλαπι. Εκείνοι όμως έψαξαν παυτού και στο τέλος ανακάλυψαν την κρυψώνα του Επισκοπου.
- Γιατί κρύβεσαι από μας, Άγιε Δέσποτα; τον ρώτησαν.
- Πιστέψτε, παιδιά μου, τους αποκρίθηκε ο άνθρωπος του Θεού, πως φοβάμαι εσάς περισσότερο από τον Οικονόμο,
γιατί βαλθήκατε, σ΄αυτό το μικρό διάστημα, να μου αφαιρέσετε ό,τι κατόρθωσα να αποκτήσω παρακαλώντας μέρα-νύχτα τον Θεό
εξήντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο.
ΌΠΟΙΟΣ δεν κατορθώνει να συγκροτεί την γλώσσα του όταν θυμώνει, έλεγε ο Αββάς Υπερέχιος, είναι ανίκανος να συγκροτήσει και όλα τα αλλά πάθη.
ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ ολόκληρα χρόνια αγωνίστηκα σκληρά και προσευχόμουν μέρα-νύχτα στον Θεό να με βοηθήσει να νικήσω το πάθος του θυμού, έλεγε ο Αββάς Αμμωνάς.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.143-144)