ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ που ανθούσε ο ασκητισμός στην Αίγυπτο, ζούσε στην Αλεξάνδρεια μια ορφανή κόρη που την έλεγαν Ταϊσία. Όταν πέθαναν οι καλοί γονείς της, της άφησαν κληρονομιά, πρώτα απ’ όλα, την ευσέβεια και την αγάπη τους για τους φτωχούς και ξένους κι ύστερα ένα μεγάλο σπίτι και πολλά χρήματα για να πορεύεται.Η κόρη, από μεγάλη ευλάβεια προς τους Ερημίτες, έκανε το σπίτι της ξενώνα για χάρη τους. Κι όταν κατέβαιναν στην πόλη να πουλήσουν τα εργόχειρά τους, τους περιποιόταν μ’ όλη της την καρδιά. Με τα χρόνια όμως τα λεφτά της Ταϊσίας ξοδεύονταν κι η ίδια άρχισε να στερείται. Τότε…

Η υπομονή στους πόνουςΌταν μας βρίσκει μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνόμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτόμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.Ξέρετε πόσα χρόνια έχω άλλοτε υποφερτό πόνο και άλλοτε ανυπόφορο; Ο υποφερτός είναι μια μόνιμη κατάσταση.[...]Στην συνέχεια μου παρουσιάστηκε κάτι σκληρό στην κοιλιά, μου είπαν ότι ήταν κήλη. Όταν κουραζόμουν, πονούσε και πρηζόταν…

2,15. «απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ» Γιατί αυτές, στο νεκρό σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, δεν βρήκαν αμαρτία και φθορά [17], αλλά αναμαρτησία και παν-αγιότητα.  Και αυτό σημαίνει ότι: το ανθρώπινο σώμα, ο άνθρωπος, δεν είναι πλέον δούλος της αμαρτίας, και όταν δεν είναι δούλος της αμαρτίας, δεν είναι και δούλος του θανάτου και γι’ αυτό δεν μπορεί να βρεθεί στην δουλεία του θανάτου, δεν μπορεί να κρατηθεί στο βασίλειο του θανάτου [18]. Το καύχημα του θανάτου ήταν η ανθρώπινη αμαρτία, σε όλες τις εκδηλώσεις της. Η υπερηφάνεια του θανάτου ήταν η…

το δώρονΜατθαίου ε’ 23. Ο Ιησούς έβλεπε τους Ιουδαίους να προσφέρουν τα δώρα στο Ναό. Το θεϊκό του μάτι διέβλεπε, ότι αυτό το έκαναν «ανίπτοις χερσί». Χωρίς δηλαδή ψυχική καθαρότητα. Τα χέρια κουβαλούσαν το δώρο και η ψυχή ήταν δοσμένη στα πάθη της αντιθέσεως, του μίσους, της κακίας.Ο Ιησούς δεν ήθελε τέτοια λατρεία. Ο ίδιος δια των προφητών την είχε καυτηριάσει (Ησ. α' 10. Ωσηέ στ' 6). Και τώρα την καταδικάζει αυτοπροσώπως. Συνιστά ψυχική προετοιμασία, συνδιαλλαγή, καθαρότητα. Και κατόπιν το δώρο.Πόση ανάγκη έχουν ν' ακούσουν τον λόγο αυτό του Ιησού τα πλήθη των σημερινών πιστών, που πρόθυμα κουβαλούν τα δώρα…

125. « Ημέραι οκτώ του περιτεμείν το παιδίον» (Λουκ. β' 21). Οχτώ μέρες μετά τη γέννησι, η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ ετέλεσαν την κατά Νόμον (Γεν. ιζ' 5,10) περιτομή του παιδιού και του έδωσαν το όνομα «Ιησούς». Είναι η πρώτη Ιερή τελετή της οικογένειας, την οποία δεν παραλείπουν να τελέσουν η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ.Με τη γέννησι Του πρώτου παιδιού, συγκροτείται πια ουσιαστικά η ανθρώπινη οικογένεια, το πρώτο αυτό κύτταρο της Ανθρώπινης κοινωνίας. Η οικογένεια είναι το άνοιγμα του ανθρώπου προς το κοινωνικό σύνολο (εγώ - εσύ - εμείς). Κυρίως όμως η οικογένεια είναι το άνοιγμα του ανθρώπου προς τον…

124. «Ιδόντες (oι ποιμένες) διεγνώρισαν περί του ρήματος του λαληθέντος αυτοίς περί του παιδίου τούτου» (Λουκ. β’ 17). Οι ποιμένες ήσαν οι πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες της Ενσαρκώσεως. Είδαν, άκουσαν και έσπευσαν να καταθέσουν την μαρτυρία τους... Η Θεοτόκος και ο Ιωσήφ έκπληκτοι άκουσαν για το μήνυμα του Αγγέλου και τον ύμνο της αγγελικής στρατιάς (Λουκ. β' 8 - 14) και έζησαν μαζί με τους απλούς εκείνους ποιμένες την εξαίσια ουράνια οπτασία...Οι πρώτοι μάρτυρες και αγγελιαφόροι της Γεννήσεως του θεανθρώπου ήσαν οι απλοί Ποιμένες. Απ’ όσα είπαν, η Θεοτόκος έπρόσεξε ιδιαίτερα τα εξής: Πρώτον, ότι ο Υιός της ωνομάσθηκε απ’ τους…

123. «Ανεύρον (οι ποιμένες) την τε Μαριάμ και τον Ιωσήφ και το βρέφος» (Λουκ. β' 16). Εδώ έχομε μια έγκυρη (θεόπνευστη) μορτυρία για την ιεράρχησι της Αγίας Οικογενείας: Πρώτη έρχεται η Μαριάμ, έπειτα ο Ιωσήφ και στη θέσι του παιδιού το Βρέφος Ιησούς. Στις συνηθισμένες περιπτώσεις, πρώτος στην οικογένεια έρχεται ο άνδρας κι ακολουθεί η γυναίκα. Εδώ πρώτη έρχεται η Θεοτόκος. Όπως συμβαίνει στις κληρονομικές δυναστείες, όταν στον θρόνο ανεβαίνει γυναίκα - Βασίλισσα. Στις περιπτώσεις αυτές, ο άνδρας της βασίλισσας γίνεται βασιλικός σύζυγος και όχι βασιλεύς και γι΄ αυτό στην ιεραρχία της βασιλικής οικογένειας έρχεται δεύτερος.Η Θεοτόκος ήταν φυσική απόγονος…

Το παράνομο ΣυνέδριοO ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος ξετυλίγει το θείο δράμα:«Οι δε κρατήσαντες τον Ιησούν απήγαγον προς Καϊάφα τον αρχιερέα, όπου οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι συνήχθησαν» (Ματθ. ΚΣΤ΄, 57). Στο χωρίο αυτό μνημονεύεται η σύνθεση του ανώτατου Συνεδρίου των Ιουδαίων, που το αποτελούσαν 72 δικαστές. Η παράθεση του ονόματος του αρχιερέα, μας παρέχει τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε ότι πραγματοποιήθηκαν δύο δίκες ενώπιον του Συνεδρίου, μια ανεπίσημη κατά τη νύκτα, η οποία είχε χαρακτήρα προανακρίσεως, και μια άλλη επίσημη, κατά την ανατολή της ημέρας. Αξιοσημείωτη και η πληροφορία του στίχου περί του χώρου στον οποίο συναντήθηκε ο αναμάρτητος Υπόδικος με τον…

H ΟΔΎΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΎΚάποτε τελείωσε η αιματηρή πορεία του Κυρίου προς το Γολγοθά. «Και ελθόντες εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ο εστί λεγόμενος κρανίου τόπος, έδωκαν αυτώ πιείν όξος μετά χολής μεμιγμένον και γευσάμενος ουκ ήθελε πιείν». ( Ματθ.ΚΖ΄, 33-34) Στο Γολγοθά - στο λόφο που από το σχήμα του ονομαζόταν κρανίου τόπος- οι στρατιώτες δίνουν στον Κύριο να πιεί ξύδι με πικρό ποτό. Η πράξη αυτή αποτελούσε συνήθεια των Ιουδαίων προς τους μελλοθάνατους για να μετριάζουν έτσι τους φρικτούς πόνους του λιθοβολισμού ή του σταυρού. Ο Κύριος όμως δε θέλησε να το πιει. Επιθυμούσε να διατηρήσει τις αισθήσεις Του τελείως…

Μέγα Σάββατον Κατά το Μ. Σάββατο εορτάζομεν την ταφήν του Κυρίου υπό του Ιωσήφ και του Νικοδήμου, καθώς και την κάθοδον αυτού εις τα σκοτεινά βασίλεια του άδου. Όταν ο Κύριος απέθανεν, ως άνθρωπος, και εχωρίσθη η Ψυχή από το Σώμα του, τότε το μεν Σώμα του, από το οποίον δεν εχωρίσθη η Θεότης του Κυρίου, ετέθη εις τον τάφον· η δε Ψυχή του, ηνωμένη και αυτή με την Θεότητά του, κατήλθεν εις τον άδην και, νικήσασα αυτόν, απηλευθέρωσε τας εκεί κρατουμένας ψυχάς. Κατά την τρίτην δε ημέραν ηνώθη πάλιν η Ψυχή μετά του Σώματος και το Σώμα ανέστη εκ…