Άκουσα πρόσφατα από τον Στίβεν Γκλεν μια ιστορία σχετική με έναν διάσημο ερευνητή επιστήμονα που είχε κάνει πολλές σημαντικές ανακαλύψεις στο χώρο της ιατρικής. Του έπαιρνε συνέντευξη ένας δημοσιογράφος που τον ρώτησε γιατί, κατά τη γνώμη του, ήταν εξόχως πιο δημιουργικός από άλλους. Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει σε αυτόν τον τομέα;Απάντησε πως αυτό οφειλόταν σε μια εμπειρία με τη μητέρα του όταν ήταν μόλις δύο ετών. Προσπαθούσε να βγάλει ένα μπουκάλι γάλα από το ψυγείο όταν του γλίστρησε και έπεσε στο πάτωμα. Το γάλα χύθηκε δημιουργώντας μία ολόλευκη λίμνη πάνω στα πλακάκια!Όταν η μητέρα του μπήκε…

«Μιά για πάντα, σας δίνεται ένας συνοπτικός κανόνας: Αγαπάτε και κάντε ό,τι θέλετε· εάν σιωπάτε, να σιωπάτε από αγάπη· εάν φωνάζετε, φωνάξτε από αγάπη· εάν ελέγχετε, να ελέγξετε από αγάπη· εάν δείχνετε έλεος, να δείχνετε έλεος από αγάπη· ας είναι η αγάπη, η εσωτερική ρίζα, γιατί από αυτήν την ρίζα τίποτα άλλο δεν μπορεί να βλαστήσει, παρά μόνο το καλό» (Αγίου Αυγουστίνου, In Epistolam Joannis ad Parthos, 7,8. PL 35,2033 στο «Θεραπεία της Ψυχής» Αλεξίου ιερομονάχου, εκδ. Αρμός σελ.285-286)  

Άλλη φορά ο πατήρ Νικόλαος Πλανάς, βάδιζε προς τον ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, δίπλα στη λαχαναγορά. Καθ’ οδόν συνάντησε ένα αμάξι, του οποίου το άλογο είχε πέσει κατά γης ημιθανές, ο δε αμαξηλάτης -άνθρωπος τραχύς- είχε αγριέψει και δέρνοντας αλύπητα το ατυχές ζώο, βλασφημούσε ασύστολα τα θεία. Ο παπά-Νικόλας πλησίασε τον… αποθηριωμένο άνθρωπο και με το ήπιο και καλλιεργημένο χριστιανικό ύφος του, θέλησε να τον καθησυχάσει λέγοντας: - «Το ζώο δεν έχει τίποτα και θα γίνει καλά, αλλά μη βλαστημάς, παιδάκι μου, το όνομα του Θεού».Ο αμαξηλάτης στην κατάσταση του θυμού που βρισκόταν, γύρισε τα «πύρινα» μάτια του προς…

“Βασίλισσα των Φράγκωνήταν η Αγ. Κλοτίλδη. Τότε, (450-600 μ.Χ.), οι Φράγκοι ήταν Ορθόδοξοι. Ο σύζυγος της, βασιλιάς Κλοδοβίκος (481-511), ήταν ένα αληθινό αγρίμι, και πνευματικά νεκρός. Και όποτε νευρίαζε, ξεσπούσε στη γυναίκα του με τόσο βάρβαρο τρόπο, που ακόμη και οι αξιωματούχοι του, που τον έτρεμαν, αγανακτούσαν!Και μια ημέρα τόλμησαν και της το είπαν:-Δεν κάνεις καλά, που τον ανέχεσαι! Δεν έχεις γνώμη; Δεν έχεις θέλησι; Βασίλισσα είσαι! Μίλα, κακομοίρα! Θα σε φάη το θηρίο! Δεν έχεις γνώμη; Δεν έχεις θέλησι;Απάντησε εκείνη με απλότητα:-Προσπαθώ να μην έχω δικό μου θέλημα! Τη ρώτησαν:-Και πώς τα καταφέρνεις; Εμείς, δούλοι του, σε τέτοιες βάρβαρες…

- Γέροντα, πώς θα ξεπεράσω τον θυμό;- Σκοπός είναι να προλαβαίνης να μη φθάνης στον θυμό.Και το γάλα, αν δεν προλάβης να το κατεβάσης από την φωτιά, μόλις φουσκώση, χύνεται. - Πώς θα προλαβαίνω να μη θυμώνω;- Χρειάζεται επαγρύπνηση. Να παρακολουθής τον εαυτό σου και να συγκρατής τον θυμό σου, για να μη ριζώση μέσα σου το πάθος, γιατί μετά, και να θελήσης να το κόψης με το τσεκούρι, θα πετάη συνέχεια «λαίμαργα».Να θυμάσαι αυτό που είπε ο Δαβίδ: «Ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην».Είδες εκείνος ο μοναχός τι έκανε; Μόλις έβγαινε από το κελί του, έκανε τον σταυρό του και έλεγε:…

Ο Άγιος Τύχων του Ζάντονσκ είχε φύση εκρηκτική. Θύμωνε συχνά με τους ανθρώπους, μετάνιωνε, και πάλι θύμωνε. Αυτή την αδυναμία του όμως την συναισθανόταν πιο έντονα απ’ ότι οποιοσδήποτε άλλος. Πολύ προσευχόταν στο Θεό, να τον διορθώσει και να τον σώσει ο Θεός από τον τόσο οργίλο χαρακτήρα του. Και πράγματι, κατά την Πρόνοια του Θεού του συνέβη κάτι που θα τιθάσευε για πάντα το θυμό του και θα τον οδηγούσε στην ταπεινοφροσύνη και τη συντριβή. Μετά από μία προσευχή στην οποία ζητούσε απ’ το Θεό μια αρρώστια που να τον θεραπεύσει απ’ το θυμό, κοιμήθηκε, και στο όνειρο του…

ΔΥΟ συνασκηταί βρίσκονταν σε ψυχρότητα μεταξύ τους από κάποια παρεξήγηση. Κάποτε αρρώστησε ο ένας και πήγε κάποιος από τους αδελφούς να τον επισκεφθή. Του εμπιστεύτηκε τότε ο άρρωστος, πως ήταν ψυχραμένος με τον συνασκητή του και τον παρακάλεσε να μεσολαβήση να συμφιλιωθούν, γιατί φοβόταν μη τον βρή έτσι ο θάνατος. Γυρίζοντας πίσω στο κελλί του ο αδελφός, παρακαλούσε τον Θεό να τον φώτιση να χειριστή σωστά την υπόθεσι, για να μη προξενήση περισσότερη βλάβη παρά ωφέλεια. Μόλις έφτασε, οικονόμησε ο Θεός να του πάη κάποιος φίλος του ένα καλαθάκι σύκα. Διάλεξε τα ωραιότερα και, χωρίς να χάση καιρό, σηκώθηκε και…

Ο ΑΒΒΑΣ Σέργιος διηγείτο το ακόλουθο περιστατικό στους υποτακτικούς του για να τους απόδειξη πόσο κερδίζει ο ταπεινός: Κάποτε κατεβαίναμε στην πόλι με τον μακαρίτη τον Γέροντα μου και δυο ακόμη Αδελφούς. στο δρόμο, χωρίς να το καταλάβωμε, πέσαμε σ' ένα χωράφι και πατήσαμε λίγα σπαρτά. Μόλις το πήρε ειδησι ο ιδιοκτήτης, που έσκαβε πιο πέρα, έγινε έξω φρενών από το θυμό του. Ήλθε κοντά μας κι' άρχισε να μας βρίζη με το χειρότερο τρόπο: — Καλόγεροι είσαστε σεις; Έχετε Θεό μέσα σας; Αν φοβόσαστε το Θεό, θα υπολογίζατε τους ξένους κόπους. — Για την αγάπη του Χριστού, μην απαντήση…

Κάποιος που είχε πικράνει πάρα πολύ τον Γέροντα επέστρεψε μετά από χρόνια κοντά του απογοητευμένος από τη μετέπειτα ζωή του. Εξ αφορμής αυτού έλεγε ο π. Επιφάνιος:-Όσο κι αν μας πικράνει κάποιος, ας μην του ανταποδίδουμε την πικρία την οποία μας προξένησε, για να μένει ο δρόμος ανοιχτός να επιστρέψει, όταν βρεθεί σε ανάγκη. Υπήρχε κάποιος κληρικός, ο οποίος, για κάποιους λόγους, δεν χαιρετούσε τον Γέροντα όταν τον συναντούσε, καίτοι γνωρίζονταν. Και ενώ ο π. Επιφάνιος πάντοτε τον χαιρετούσε, εκείνος άλλοτε άλλαζε δρόμο και άλλοτε έστρεφε το κεφάλι του αλλού. Κάποια φορά συναντήθηκαν πάνω σε μια μικρή γέφυρα. Ο π.…

Ο λόγος ο καλός κάνει τον κακό καλό, έλεγε ο όσιος Μακάριος, ενώ ο κακός λόγος και τον καλό ερεθίζει Κάποτε ο υποτακτικός του Οσίου, συνάντησε στο δρόμο του έναν ειδωλολάτρη ιερέα που περπατούσε βιαστικά.     - Αι, σατανά, πού τρέχεις; του φώναξε απερίσκεπτα. Εκείνος τότε θύμωσε κι έσπασε το ραβδί του στις πλάτες του καλόγερου, ώσπου τον άφησε μισοπεθαμένο. Σε λίγο φάνηκε και ο όσιος στο δρόμο. Βλέποντας τον ειδωλολάτρη να τρέχει τώρα για να κρυφτεί, του φώναξε με καλωσύνη:     - Ο Θεός να σε ευλογεί, προκομμένε άνθρωπε. Εκείνος στάθηκε σαστισμένος και ρώτησε:     -…