Μεγάλου Βασίλείου «Να μην υπάρχει κανένα ίχνος οργής ή μνησικακίας ή φθόνου ή φιλονικίας πάνω στους μοναχούς, ούτε χειρονομία ή κίνηση. Καμιά κουβέντα, καμιά αντίδραση του βλέμματος, καμιά έκφραση του προσώπου ή οτιδήποτε άλλο που να προκαλεί την οργή του συντρόφου. Κι αν κάποιος κάνει κάτι από αυτά, να μην είναι αρκετή δικαιολογία για το λάθος του το ότι προηγουμένως κάτι τον στενοχώρησε. Γιατί το κακό, όποτε και να το κάνουμε, το ίδιο κακό είναι». (Μ. Βασιλείου, Λόγος Ασκητικός Β΄)   Παράλληλο κείμενο: π. Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ  (από το βιβλίο Πνευματικά Κεφάλαια, «Τήνος», Αθήνα 1997γ, σ.62) «Η ζωή μας αποκαλύπτει τις…

«Για να ανάψει η σπίθα χρειάζονται δύο πέτρες.Αν υπάρχει μία πέτρα που χτυπάει πάνω σε χώμα, σπίθα δεν ανάβει.Και οι πέτρες είναι ο εγωισμός και των δύο συζύγων»«Παλιά η ζωή ήταν πιο ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν υπομονή.Σήμερα όλοι είναι τσακμάκια. Έναν λόγο δεν σηκώνουν.Και ύστερα αυτόματο διαζύγιο»(γερων Παϊσιος) «Ο άνθρωπος είναι υπερήφανος, πεισματάρης και ανυποχώρητος.Κι αυτό είναι, όπως διαπιστώθηκε, η αιτία που προκάλεσε μια ναυτική τραγωδία το 1986 στη Μαύρη Θάλασσα, όταν δύο πλοία συγκρούστηκαν και πολλοί πνίγηκαν. Οι δύο πλοίαρχοι γνώριζαν την παρουσία του άλλου πλοίου, αλλά ο καθένας περίμενε τον άλλο να αλλάξει πορεία.Το θεωρούσε υποτιμητικό για…

Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα. Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και το θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις. Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στο νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς, να τα ρίχνεις στον πειρασμό. Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή να έκανε κάποτε. Και αν έχεις αυτά στο μυαλό σου,…

«Είναι δυνατόν να ανταποδώσει κανείς κακό αντί κακού όχι μόνο με έργο, αλλά και με λόγο και με χειρονομία… Διότι συμβαίνει μερικές φορές να κάνει κάποιος ένα σχήμα ή κίνηση ή βλέμμα, και να ταράσσει τον αδελφό του. Πραγματικά μπορεί κάποιος να χτυπήσει τον αδελφό του και με βλέμμα ή κίνηση και μπορεί αυτό να αποτελεί απόδοση κακού αντί κακού»(αββάς Δωρόθεος ΕΠΕ σελ. 429) «Γνώριζε ότι, αν βγει η φωτιά από μέσα σου και κάψεις άλλους, ο Θεός θα ζητήσει από τα χέρια σου τις ψυχές που καίγονται στη φωτιά σου… Αν αγαπάς την πραότητα, γίνε ειρηνικός, και αν αξιωθείς…

Ο ποιητής Λα Μότ (+ 1731) είχε τη δυστυχία να χάσει το φως του, όταν ήταν ακόμη σαράντα ετών. Κάποτε περπατώντας πάτησε κάποιον στο πόδι. Ο άλλος έχασε την υπομονή του και, γυρνώντας απότομα, του έδωσε ένα δυνατό σκαμπίλι. Και ο καλός ποιητής απάντησε ήρεμα: - Δυστυχισμένε! Πόσο θα στενοχωρηθείτε για αυτό που κάνατε, όταν θα αντιληφθείτε πως είμαι τυφλός! «Ο θυμωμένος ανοίγει το στόμα και κλείνει τα μάτια του»(Κένσορ) «Ο θυμός δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια παράλογη ορμή. Και με τον παραλογισμό δεν μπορεί κανείς να επιτύχει τίποτα το λογικό… Γιατί ο θυμός εμποδίζει τον άνθρωπο να δει…

«Είναι βέβαια φοβερό πράγμα να ταραχθεί ο οφθαλμός της καρδιάς από τον θυμό, σύμφωνα με αυτόν που είπε, «ταράχθηκε από τον θυμό ο οφθαλμός μου (Ψαλμ. 6,8)», φοβερότερο όμως είναι το να δείξει κανείς με τα χείλη την ορμή του θυμού της ψυχής του. Ενώ το να φθάσει να δείξει το θυμό του και με τα χέρια, είναι τελείως εχθρικό και ξένο προς την μοναχική και αγγελική και θεία πολιτεία…Αρχή της αοργησίας είναι η σιωπή των χειλέων τη στιγμή που η καρδιά βρίσκεται σε ταραχή. Μέση κατάσταση αυτής είναι η σιωπή των λογισμών σε στιγμές που η ψυχή βρίσκεται σε…

Είπε ο αββάς Δωρόθεος: Εγώ, σε ό,τι μου συμβεί, ευχαρίστως δέχομαι να συμβεί κατά τη γνώμη του πλησίον, και να εξοκείλω μαζί με τη γνώμη του, αν χρειαστεί, παρά να ακολουθήσω τη δική μου γνώμη και να πετύχω… Εκείνος που δεν έχει δικό του θέλημα, πράττει πάντοτε το θέλημά του. Διότι από τη στιγμή που δεν έχει δικό του, ό,τι και να γίνει, τον αναπαύει, και βρίσκεται πάντοτε να κάνει το δικό του. Διότι δεν θέλει τα πράγματα να γίνονται όπως θέλει, αλλά τα θέλει όπως γίνονται»(αββάς Δωρόθεος ΕΠΕ σελ. 647) «Ο ταπεινός ανέχεται να νικάται»(Γρηγόριος Θεολόγος ΕΠΕ 9,329) «Υπάρχει…

«…Είπε ο αββάς Ζωσιμάς: «Όταν ήμουν κάποια φορά μαζί με την μακαρία Διονυσία (πλούσια κυρία που διέθετε πολλά χρήματα σε αγαθοεργίες), της ζήτησε ένας αδελφός να του δώσει κάποια οικονομική βοήθεια κι εκείνη του έδωσε όσο έπρεπε για την περίπτωση. Επειδή όμως δεν του δόθηκε όση ζητούσε, άρχισε να την κακολογεί λέγοντας άπρεπα λόγια για αυτήν και για μένα. Όταν τ’ άκουσε εκείνη, λυπήθηκε για αυτό και γύρευε ευκαιρία να του κάνει κακό. Το έμαθα λοιπόν εγώ και της είπα: «Τί κάνεις; Μηχανεύεσαι κακό για τον εαυτό σου. Διώχνεις κάθε αρετή από την ψυχή σου. Τί αντάξιο υπομένεις, για όσα…

«Κρείσσων ανήρ μακρόθυμος ισχυρού, ο δε κρατών οργής κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν». («Ο μακρόθυμος άνδρας είναι ανώτερος από τον δυνατό, και αυτός που συγκρατεί το θυμό του είναι ανώτερος από αυτόν που κυριεύει μια πόλη)(Παροιμίαι Σολομώντος 16,32) « Ένας Πέρσης ευγενής, μετά τη μάχη των Αρβήλων, συνελήφθη αιχμάλωτος. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε να τον μεταχειρίζονται καλά και να μη του λείψει τίποτα από όσα θα έκαναν την κατάστασή του λιγότερο σκληρή. Κατόπιν, τον κάλεσε μπροστά του και του μίλησε με ευγένεια και καλοσύνη. Αλλά ο Πέρσης αποκρίθηκε με περιφρόνηση. Τότε ο Μέγας Αλέξανδρος είπε στους αξιωματικούς του: «Πάρτε τον από εδώ…

«Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε όχι μόνο τον πλησίον μας, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας. Έχουμε την τάση με πολλή ευκολία να θεωρούμε σαν αληθινό εαυτό μας όλα όσα μας αρέσουν σε αυτόν, ενώ όλα εκείνα που εμείς και οι άλλοι του βρίσκουμε άσχημα, τα θεωρούμε τυχαία. Εδώ ταιριάζει να θυμηθούμε μια σελίδα από την αλληλογραφία του Ρώσου στάρετς Μακαρίου της Όπτινα. Είναι από τα γράμματα που αντάλλαξε με έναν έμπορο της Πετρούπολης: «Η οικονόμος μου έφυγε και οι φίλοι μου με συμβούλεψαν να πάρω στη θέση της ένα κορίτσι από το χωριό. Εσείς τι θα λέγατε να…