Ενώ λοιπόν η μετά δακρύων εκείνη δέηση [του λαού κάτω από τον στύλο, για να σταματήσει η θεομηνία του σεισμού] παρατεινόταν για πολύ, ο Όσιος Συμεών έκανε σημάδι με το χέρι του και επέβαλε σιωπή. Ευθύς, λοιπόν, αμέσως με βαθιά θλιμμένη τη φωνή και την ψυχή είπε: «Αδελφοί μου, αυτά που πρόκειται να σας πω έκαναν πρώτα τη δική μου καρδιά να πονέσει πολύ και μου πλήγωσαν βαθιά την ψυχή. Ξέρω βεβαίως ότι αυτά θα δημιουργήσουν και σε εσάς την ίδια ψυχική διάθεση· όμως θα τα πω. Λοιπόν, κοιτάτε πόσο πλήθος είστε και πόσα δάκρυα χύσατε και πόσες φορές κραυγάσατε…

Έτσι λοιπόν, όταν μετά από λίγο καιρό συνέβη να πάει στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου ο βασιλιάς των Λαζών για τη σύναψη συνθηκών, εκείνος παραθεώρησε όλα τα άλλα και τον πήρε και πήγαν μαζί στον Όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη (409-493 μ.Χ.). Μόλις δε έφτασαν εκεί, είπε στον βασιλιά: «Τούτο είναι το θαύμα της αυτοκρατορίας μου». Εκείνος δε, βλέποντας την καρτερία του Οσίου, εξεπλάγη τόσο πολύ ώστε προσκύνησε με δάκρυα στα μάτια όχι μόνο τον Όσιο αλλά και τον στύλο πάνω στον οποίο αυτός στεκόταν. Και μάλιστα ο βάρβαρος εκείνος έβγαλε πολλές φωνές πνεύματος καλλιεργημένου και πολυμαθούς λέγοντας: «Σε ευχαριστώ επουράνιε Βασιλεύ,…

ΚΑΠΟΙΟΣ αδελφός ρώτησε μια μέρα έναν έμπειρο Γέροντα με τι τρόπο πρέπει να καλλιεργεί ο άνθρωπος τον εσωτερικό του κόσμο, για να έχει πνευματική καρποφορία.- Τρία πράγματα είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια της ψυχής: Πρώτον η ησυχία, δεύτερον η προσευχή και τρίτον η αυτογνωσία. Αυτή η τελευταία επιτυγχάνεται όταν μάθει ο άνθρωπος να μην προσέχει τα σφάλματα του άλλου, παρά μόνο τα δικά του. Αν επιμείνει σ’ αυτά, δεν θ’ αργήσει να καρποφορήσει η ψυχή σ’ όλες τις άλλες αρετές. ΌΤΑΝ αποφεύγει ο άνθρωπος τις πολλές κουβέντες, τις διαμάχες, την ταραχή και την σύγχυση, έλεγε ο Αββάς Ποιμήν, το Άγιο…

Οι πειρασμοί του Μ. Αντωνίου Από την αρχή της μοναχικής του ζωής ο Μ. Αντώνιος δοκίμασε φοβερούς πειρασμούς. Ο διάβολος του ψιθύριζε: -Αντώνιε, τι θα πη ασκητική ζωή; Ξέχασες τα πατρικά σου κτήματα, τους συγγενείς, τα πλούτη, τη δόξα, τις ανέσεις; Δεν ξέρεις ότι έχεις κι εσύ δικαιώματα στη ζωή; Ότι ο δρόμος της αρετής είναι δύσκολος και σχεδόν ακατόρθωτος; Ότι το σώμα σου είναι ασθενικό και δεν θα υποφέρη την πολλή κακοπάθεια; Άλλοτε πάλι του τάραζε την σκέψη στις ώρες του ύπνου με ανήθικους λογισμούς. Έπαιρνε ακόμα διάφορες μορφές ασέμνων γυναικών, για να τον οδηγήση στην ακολασία ή αγρίων…

Πόσο δυσανασχετούμε και πόσο πολύ αντιδράμε όταν καλούμαστε να κάνουμε κάτι που αντιβαίνει στο θέλημα μας! Κάθε φορά που υπάρχει λόγος ή ανάγκη να κάνουμε κάτι, να βρεθούμε κάπου ή να προσαρμοστούμε σε μια συνθήκη που δεν μας ικανοποιεί αρρωσταίνουμε και βιώνουμε τρομερή ψυχική αναστάτωση που μπορεί να φτάσει και στα όρια της ασφυξίας. Και αυτό που θέλουμε πιο πολύ εκείνη την ώρα είναι να το βάλουμε στα πόδια, να φύγουμε όσο γίνεται πιο μακριά. Και δε μιλάω φυσικά για νοσηρές και άρρωστες καταστάσεις όπου διακυβεύεται η ψυχική και σωματική μας ακεραιότητα… από εκεί εννοείται πως πρέπει να φεύγουμε τρέχοντας!…

Επισκέφθηκα κάποτε, διηγήθηκε ο όσιος Σισώης, τον άρρωστο αββά Ωρ και τον αββά Αθρέ, που τον περιέθαλπε. Έμεινα μερικές μέρες κοντά τους για να διδαχθώ από τις αρετές τους. Μια φορά που κάποιος τους έφερε ένα μικρό ψάρι, ο αββάς Αθρέ θέλησε να το μαγειρέψη για τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κι έκοβε το ψάρι, όταν ο γέροντας τον κάλεσε. Εκείνος άφησε αμέσως το μαχαίρι, έτσι όπως το είχε μέσα στο ψάρι, χωρίς να κόψη το υπόλοιπο, κι έτρεξε γρήγορα κοντά του! Είδα και εθαύμασα τη μεγάλη υπακοή του, γιατί δεν είπε: « Περίμενε μια στιγμή, να κόψω το…

200. Πρέπει να είμαστε ένα πνεύμα με τον Κύριο, πνεύμα αγιότητας, αγάπης, αγαθότητος, πραότητος, μακροθυμίας, ελέους. Όποιος δεν έχει αυτό το πνεύμα, δεν ανήκει στον Θεό. Ας γίνουμε αγάπη, ας γίνουμε ένα σώμα, το σώμα του Χριστού. Κύριε, αξίωσέ μας να το κατορθώσουμε. «Γένοιτο εφ’ ημάς το έλεός σου». 201. Τι θα γίνη μ’ εμάς στη μέλλουσα ζωή, όταν κάθε τι που μας αιχμαλώτισε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο –πλούτη, τιμές, φαγοπότι, πολυτελή ρούχα, φανταχτερά σπίτια – δεν θα τα έχουμε πλέον μαζί μας; Όταν όλα αυτά θα μας φαίνωνται σαν όνειρο που διαλύθηκε; Όταν τα έργα της πίστεως και…

ΈΛΕΓΑΝ οι Γέροντες για τον Αββά Ιωάννη τον Κολοβό πως δεν άφηνε ποτέ τον λογισμό του να ρεμβάζει στα γήινα ούτε συζητούσε για μάταια πράγματα. Κάποτε πήγαν μερικοί συνασκητές του να τον δοκιμάσουν. - Δόξα τω Θεώ, Αββά, του είπαν, έριξε αρκετή βροχή φέτος και ποτιστήκανε καλά οι φοίνικες. Θα βγάλουν έτσι απαλά φύλλα, για να βρίσκουν οι αδελφοί υλικό για το εργόχειρό τους. - Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στην ανθρώπινη ψυχή, όταν αρδευτεί από την Χάρη του Παναγίου Πνευματος. Αναζωογονείται και βλαστάνει αρετές, αποκρίθηκε ο Άγιος Γέροντας, που μόνο τα πνευματικά είχε διαρκώς στον νου του.   Ο ΆΓΙΟΣ…

  αντρών και γυναικών Την εποχή των αποστόλων μαζί ήσαν και άντρες και γυναίκες. Διότι και οι άντρες ήσαν άντρες, και οι γυναίκες ήσαν γυναίκες. Τώρα όμως όλα έγιναν άνω-κάτω. Οι μεν γυναίκες γλίστρησαν στα ήθη των πορνών, οι δε άντρες σε τίποτε δεν διαφέρουν από μαινόμενα άλογα. Ε.Π.Ε. 11,802 η κακία ονομάζεται αρετή Θλίβομαι, διότι η κακία θεωρείται αρετή και νομίζεται ως λαμπρό και σεμνό πράγμα το υπερήφανο και καταφρονητικό ύφος. Κάτι που είναι μεγάλη παγίδα του διαβόλου, περιβάλλοντα με δόξα την κακία. Γι’ αυτό και κάτι τέτοιο δύσκολα εξαλείφεται. Ε.Π.Ε. 17,618 της αλήθειας Ο απόστολος Παύλος ήταν ποικίλος…

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς διδάσκουν πως αν δεν προσέξουμε τα πάθη μας γίνονται έξη, δηλαδή συνήθεια. Έτσι μας οδηγούν σε αμαρτίες επαναλαμβανόμενες μέχρις ότου και αυτή η ίδια η αμαρτία στο σύνολο της μας γίνει συνήθεια. Επόμενο και τελικό στάδιο είναι να αναγορεύσουμε την αμαρτία σε κάτι καλό, σε δικαίωμα μας και έτσι να επέλθει ο πνευματικός θάνατος! Αυτή είναι η μεγάλη κατάντια της εποχής μας, ότι δηλαδή έχουμε χάσει τελείως την αίσθηση της αμαρτίας.Σκεφτόμουν όμως πως ανάλογα μπορούμε να πράξουμε και με τις αρετές. Μπορούμε δηλαδή να ασκούμαστε σ’ αυτές, να τις εφαρμόζουμε στην πράξη μέχρι να μας…