Πόσο δυσανασχετούμε και πόσο πολύ αντιδράμε όταν καλούμαστε να κάνουμε κάτι που αντιβαίνει στο θέλημα μας! Κάθε φορά που υπάρχει λόγος ή ανάγκη να κάνουμε κάτι, να βρεθούμε κάπου ή να προσαρμοστούμε σε μια συνθήκη που δεν μας ικανοποιεί αρρωσταίνουμε και βιώνουμε τρομερή ψυχική αναστάτωση που μπορεί να φτάσει και στα όρια της ασφυξίας. Και αυτό που θέλουμε πιο πολύ εκείνη την ώρα είναι να το βάλουμε στα πόδια, να φύγουμε όσο γίνεται πιο μακριά. Και δε μιλάω φυσικά για νοσηρές και άρρωστες καταστάσεις όπου διακυβεύεται η ψυχική και σωματική μας ακεραιότητα… από εκεί εννοείται πως πρέπει να φεύγουμε τρέχοντας! Μιλάω για όλες εκείνες τις φορές που η εκκοπή του δικού μας θελήματος θα κάνει έναν άλλο άνθρωπο χαρούμενο και ευτυχισμένο.
Τι ωραίο πράγμα να δημιουργείς στον άλλο όμορφα συναισθήματα! Η οπισθοχώρηση αντί του εγωισμού προκαλεί στον άλλο την αίσθηση ότι τον εκτιμάμε, ότι τον υπολογίζουμε, ότι τον αγαπάμε. Και η εκκοπή του θελήματος είναι αυτή την ώρα ένα καίριο πλήγμα στην υπερηφάνεια μας, είναι μια νίκη της ταπείνωσης, ο θρίαμβος της αγάπης και η δόξα του Χριστού απέναντι στο διάβολο που είναι ο άρχοντας της υπερηφάνειας. Πώς όμως θα μπορούμε να κόβουμε το θέλημα μας προκειμένου να ικανοποιούμε το θέλημα του άλλου; Πώς θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε κόντρα στις δικές μας επιθυμίες και διαθέσεις; Μόνο ένας δρόμος –τρόπος υπάρχει… να μπολιάσουμε την ψυχή μας με Αυτόν που αποτελεί την προσωποποίηση της εκκοπής του ιδίου θελήματος… το Χριστό!
Όταν προσευχήθηκε στη Γεσθημανή λίγο πριν τη σύλληψη Του, απευθυνόμενος στον Πατέρα Του ζήτησε να μην πιει το ποτήριο αυτό. Όμως στη συνέχεια Του είπε να μη γίνει όπως θέλει Αυτός αλλά ο Πατέρας Του. ( Ματθ. κστ΄,39) Και το ποτήριο του Χριστού ήταν τα βασανιστήρια και η σταύρωση! Αυτή την υπέρβαση καμία άλλη δεν μπορεί να την ξεπεράσει. Αυτή αν έχουμε πάντα στο μυαλό μας και με την επίκληση της βοήθειας Του καμία εκκοπή θελήματος δε θα μας φαίνεται αδύνατη! Και να μην ξεχνάμε ότι ο Θεός ανταμείβει όσους ενεργούν με θυσιαστική αγάπη. Πλούσια η Χάρη Του χύνεται σε όσους αγωνίζονται να κάμψουν το δικό τους θέλημα στο όνομα της Αγάπης Του. Ο Κύριος θα τους ανεβάσει από το δικό τους σταυρό στον Ουρανό μαζί Του! Και φυσικά να προσευχόμαστε στο πρότυπο της ταπείνωσης και της εκκοπής του ιδίου θελήματος, την Παναγία μας που όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της παρουσιάστηκε και της είπε ότι θα γεννήσει υιό που θα κληθεί υιός υψίστου ( Λουκ. α΄,32) εκείνη του απάντησε ‘ ιδού, είμαι η δούλη Κυρίου, ας γίνει σε μένα σύμφωνα με αυτά που είπες’ ( Λουκ. α,38). Με τη Χάρη του Χριστού και της Παναγίας μας η εκκοπή του θελήματος μας θα γίνει πλέον η αγαπημένη μας συνήθεια και το να θέλουμε να κάνουμε το δικό μας θα μας ξενίζει και θα μας δυσαρεστεί!(Α.Κ.Β)