ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΝΟΕΜΒΡ.-ΔΕΚΕΜΒΡ.
π. Νικόλαος (ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ)
Δευτέρα: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Τρίτη: 12.30-2 μ. & 8.40 - 10 μ.μ.
Τετάρτη: 8.40 - 10 μ.μ.
Πέμπτη: 12.30-2 μ. & 7-10 μ.μ.
Παρασκευή:12.30 -2 μ. & 7-10 μ.μ.
Σάββατο: 12.30-2.30μ. & 7-9.30 μ.μ.

Κυριακή: 8.20-9.30 βράδυ

 

Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Η λέξη ‘κύριος’ σχετίζεται με το ρήμα ‘ κυριεύω’ που σημαίνει γίνομαι κυρίαρχος, έχω δύναμη και εξουσία πάνω σε κάποιον. Στην περίπτωση του Χριστού και σε αντίθεση με άλλους ορατούς ή αοράτους κυρίαρχους της ζωής μας, μας ρωτάει αν θέλουμε να ασκήσει πάνω μας τη δυναμική Του. Αν το θελήσουμε όμως καμία απειλή και κανένας εχθρός δεν θα έχουν πια καμία δύναμη και καμία επιρροή πάνω μας. Δεχόμαστε όμως να κάνουμε το Χριστό κύριο της ζωής μας; Η ψυχή μας τότε θα περνά μέσα από τις συμπληγάδες αυτής της ζωής ατάραχη, αλώβητη και ειρηνική έχοντας αταλάντευτη την εμπιστοσύνη της στον…
"Ψυχικές και σωματικές ασθένειες"Ο Γέροντας πάντοτε έδινε προτεραιότητα στην ασθένεια της ψυχής, άσχετα αν η ασθένεια του σώματος είναι σοβαρή. Πολλοί ασθενείς επισκέπτες του ζητούσαν πιεστικά να προσευχηθεί μόνο για την ίαση της σωματικής ασθένειάς τους. Δεν μπορούσαν να την υπομείνουν. Νόμιζαν ότι η παράταση της σωματικής τους ασθένειας θα κλονίσει την πίστη τους στο Χριστό και θα τους οδηγήσει τελικά στην ασθένεια της ψυχής. Κατά τον Γέροντα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: Η ανεπίγνωστη ασθένεια της ψυχής τους, η αμαρτία, τους έκλεινε τα μάτια και δεν έβλεπαν το υψηλό παιδαγωγικό νόημα της σωματικής τους ασθένειεας, που επέτρεπε η αγάπη του…
ΑγωνοθέτηςΟ ΧριστόςΔεν μιλάμε καθόλου για τα ανθρώπινα ούτε για τη δόξα του κόσμου, αλλ’ αποβλέπουμε μονάχα στο Θεό. Αυτό είναι ανάγκη παντού και πάντοτε να κάνουμε. Καθ’ όσον δεν βλέπουν τον αγώνα μας μονάχα οι άγγελοι, αλλά και πρώτα απ’ αυτούς ο Αγωνοθέτης. Ε.Π.Ε. 18,328 και κριτήςΚάθε νύχτα ας είναι μια παννυχίδα. Όταν τελειώνουμε τη μέρα, ας φροντίζουμε να μη γινώμαστε γελοίοι. Και μακάρι γελοίοι μόνο να γινόμασταν. Τώρα ο Αγωνοθέτης κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, ακούγοντας μήπως λέμε κάτι ανάρμοστο, κάτι παράφωνο. Διότι ο Χριστός δεν είναι μόνο αγωνοθέτης. Είναι και κριτής. Ε.Π.Ε. 24,560 Αδάμπλάστηκε να ‘ναι αθάνατος Απ’ την…
853. «ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ».  Κάποτε ο άγιος εφημέριος του Άρς αισθάνθηκε βαρυμένο τον εαυτό του από τις κατηγορίες και παρεξηγήσεις των ενοριτών του.  Κάθισε λοιπόν κι άρχισε να γράφη ένα γράμμα στον Επίσκοπό του για να του εκθέση την κατάστασι.  Όταν έφτασε στο σημείο να υπογράψη διερωτήθηκε τι μέρα ήταν και είδε ότι ήταν Παρασκευή.  «Παρασκευή, είπε, Παρασκευή ήταν η μέρα, κατά την οποίαν με τόσο θάρρος ο Χριστός σήκωσε το σταυρό του».  Ξέσχισε το γράμμα και συνεπέρανε:  «Κι εγώ πρέπει να σηκώνω το σταυρό μου κοντά και μαζί με το Χριστό, έτσι μόνο θα…
32. «Κρίνον, Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον» (Ω).Η προτύπωσις της Θεοτόκου και πάλιν από το «Άσμα Ασμάτων»: «Εγώ άνθος του πεδίου, κρίνον των κοιλάδων. Ως κρίνον εν μέσω ακανθών» (β' 1 – 2). Η Παρθένος εφύτρωσε σαν όμορφο λουλούδι μέσα στην έρημη, άβατη και άνυδρο γη (Ψαλμ. 62, 2), στην «κοιλάδα του κλαυθμώνος» (Ψαλμ. 83, 6). Σαν λευκό και ευωδιαστό κρίνο ανάμεσα στα «αγκάθια και τα τριβόλια της γης» (Γεν. γ' 18) . Σαν «τριαντάφυλλο που ξεφύτρωσε μέσα απ’ τ’ αγκάθια των Ιουδαίων και πλημμύρισε με το θεϊκό της άρωμα τα σύμπαντα» (Δ, 79) . Διότι η Θεοτόκος ήταν «ευωδία Χριστού» (Β'…
96. Τι να σου ανταποδώσω, Κύριε, για τα ελέη σου, με τα οποία πλουτίζεις τη ζωή μου; Μονάχα την πίστι μου. Γιατί δεν έχω έργα να με δικαιώσουν. Τίποτε το καλό δεν έπραξα ενώπιόν σου. Αλλά και η πίστις μου δικό σου δώρημα είναι. «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν Σοὶ προσφέρομεν». Συ είσαι το τελειότατο Πρότυπό μας. «Εἰκών εἰμι, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων· οἰκτείρησον τὸν σὸν πλάσμα Δέσποτα… Παραδείσου πάλιν ποιῶν πολίτην με.» (από τη νεκρώσιμο Ακολουθία). 97. Όταν έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας, είμαστε ευχαριστημένοι από το κάθε τι. Οι θλίψεις γίνονται γλυκιές,…
28. «Δεύρο Νύμφη μου από Λιβάνου· δεύρο Νύμφη μου και Μήτερ» (ΜΟ).Η πρόσκλησις όμως του Νυμφίου προς την Νύμφη συνδυάζεται με έκκλησι για αυταπάρνησι. Λέει ο Νυμφίος στη Νύμφη, στο Άσμα Ασμάτων: «Δεύρο από Λιβάνου· ελεύση και διελεύση από αρχής πίστεως, από κεφαλής Σανίρ και Ερμών, από μανδρών λεόντων, από ορέων παρδάλεων» (δ' 8). Δηλαδή. Άφησε τις ομορφιές του κόσμου (=Λίβανος) και έλα να γίνης Νύμφη μου! Γι’ αυτό όμως θα χρειασθή να περάσης πανύψηλα βουνά (= Σανίρ και Ερών), όπου υπάρχουν σπηλιές λιονταριών και λεοπαρδάλεων!Την ίδια πρόσκλησι για αυταπάρνησι και αφοσίωσι βρίσκομε στον 44 Ψαλμό: «Άκουσον, θύγατερ, και ίδε...…
1,4. «ακούσαντες την πίστιν υμών εν Χριστώ Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους».  «Πάντοτε προσευχόμενος», για τους Κολασσαεΐς ο άγιος Απόστολος ευχαριστεί τον Θεό και Πατέρα του «Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», γιατί λέει: «ακούσαντες την πίστιν... αγίους» (1,4). Υπάρχουν δύο προϋποθέσεις για αδιάκοπη προσευχή: η πίστη προς τον Χριστό και η αγάπη προς τον πλησίον. Και τότε η πίστη ενισχύεται από δύναμη σε δύναμη, αυξάνεται από άσκηση σε άσκηση, και οδηγεί από κατόρθωμα σε κατόρθωμα. Και η αγάπη δεν κάμπτεται και ο πιστός δεν «απογοητεύεται», βλέποντας τις αμαρτίες και τα ελαττώματα των «πλησίον» του, και δεν φθάνει…
1,3. «Ευχαριστούμεν τω Θεώ και Πατρί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε περί υμών προσευχόμενοι».  Η πίστη στον Χριστό εξάγει την ψυχή από κάθε θάνατο, από κάθε κόλαση, από κάθε διαβολισμό, και την εισάγει στην αθανασία, στον παράδεισο, στην χώρα των Αγγέλων. Και αυτό η πίστη το πετυχαίνει με την αγάπη, με την προσευχή, με την ελπίδα, με την μετάνοια, με την νηστεία, με την ταπείνωση, με την ταπεινοφροσύνη, με την πραότητα, με τα σπλάχνα των οικτιρμών και με τις λοιπές πνευματικές ασκήσεις και αρετές.Τέτοια πίστη στους χριστιανούς «ερεθίζει», στην αποστολική χριστοαγαπώσα ψυχή τους, την προσευχητική ευχαριστία και θερμαίνει την…
853.«ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ».  Κάποτε ο άγιος εφημέριος του Άρς αισθάνθηκε βαρυμένο τον εαυτό του από τις κατηγορίες και παρεξηγήσεις των ενοριτών του.  Κάθισε λοιπόν κι άρχισε να γράφη ένα γράμμα στον Επίσκοπό του για να του εκθέση την κατάστασι.  Όταν έφτασε στο σημείο να υπογράψη διερωτήθηκε τι μέρα ήταν και είδε ότι ήταν Παρασκευή.  «Παρασκευή, είπε, Παρασκευή ήταν η μέρα, κατά την οποίαν με τόσο θάρρος ο Χριστός σήκωσε το σταυρό του».  Ξέσχισε το γράμμα και συνεπέρανε:  «Κι εγώ πρέπει να σηκώνω το σταυρό μου κοντά και μαζί με το Χριστό, έτσι μόνο θα μου…

custom image (2)

img025