127. Η προσευχή είναι πνοή, πνεύμα. Όταν μιλούμε στον Θεό, αναπνέουμε μέσα στο Άγιο Πνεύμα: «έν πνεύματι άγίω προσευχόμενοι» (Ιούδ. 20). Όλες οι προσευχές της Εκκλησίας είναι αύρα του Αγίου Πνεύματος. 128. Όταν πηγαίνης να επισκεφθής κάποιο συγγενικό ή φιλικό σου σπίτι, μην πηγαίνεις εκεί για να φας και να πιής, αλλά για να ανταλλάξης στοργικά λόγια, να δροσίσης την ψυχή σου με την αγάπη, να αλληλοστηριχθήτε μέσα στην κοινή πίστι. «Ού γάρ ζητώ τά ύμών, αλλά ύμάς» (Β’ Κορ. ιβ’ 14), λέγει ο Απόστολος. 129. Η αγάπη, λέγει η Γραφή, «οὐ χαίρει επί τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ αληθεία»…

Όταν άρχισα να καταλαβαίνω πόσο υπερήφανος και κενόδοξος είμαι, προβληματίστηκα εκτός των άλλων και για την προσευχή μου… πώς γίνεται ν’ ακούει ο Χριστός τις προσευχές που κάνω για τους αδελφούς; Αρκετό καιρό μετά θαυμάζω τη μεγαλοσύνη Του συνειδητοποιώντας πως με έμαθε να προσεύχομαι χωρίς να το καταλαβαίνω! Όσο πιο απλοϊκά μπορώ θα ήθελα να το μοιραστώ… Ξεκινώντας την προσευχή μου λέω για έναν αδελφό ‘ Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε το δούλο Σου να βρει μια εργασία κλπ…’ Αργότερα, σκεφτόμενος τον αδελφό μου και πόσο τον αγαπώ, ξεχνάω το αίτημα και πλημμυρίζει η καρδιά μου γι’ αυτόν και λέω μέσα…

Κάποια χρονιά η κατάσταση της υγείας του ιερομονάχου Ιωακείμ του Αγιαννανίτου ( 1895-1950 ) δεν ήταν καθόλου καλή. Ο γέροντάς του κάλεσε γιατρό. Η διάγνωση ήταν απογοητευτική: Επρόκειτο για φυματίωση! Ο θάνατος ήταν ζήτημα λίγων μηνών, αν δεν άλλαζε διαιτολόγιο. Έπρεπε να τρώη κρέας, ψάρια, αυγά…, κι αν δεν βρίσκονταν οι τροφές αυτές εκεί, ήταν επείγουσα ανάγκη να βγη έξω από το Άγ. Όρος. Επιπλέον ο γιατρός διέταξε τελεία ανάπαυση. Ήρεμα τα άκουσε όλα ο π. Ιωακείμ. Όταν έφυγε ο γιατρός πλησίασε τον γέροντα του Γρηγόριο. -Γέροντα, του είπε ικετευτικά. Δώστε μου ευλογία να μείνω στο ναό απόψε. Θέλω να…

ΥΠΑΡΧΟΥΝ άνθρωποι, έλεγε ένας Γέροντας, που ενώ είναι πρόθυμοι να δίνουν ελεημοσύνη στους φτωχούς, ο πονηρός τους κάνει να ακριβολογούν στα ελάχιστα, για να τους αφαιρεί τον μισθό της αγαθοεργίας. Έτυχε να επισκεφθώ κάποτε έναν φίλο μου ιερέα, την ημέρα που μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς της ενορίας του. Ήρθε κατά σύμπτωση μια φτωχή χήρα και παρακάλεσε να της δώσει λίγο σιτάρι. - Φέρε το σακκούλι σου να σου βάλω, της είπε ο ιερέας. Η γυναίκα το έφερε. - Πολύ μεγάλο είναι, ευλογημένη, της είπε κάπως απότομα ο φίλος μου. Εκείνη έγινε κατακόκκινη από την ντροπή της, ίσως γιατί ήταν κι…

Έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου με το ένα πόδι στο χωριό και το άλλο στην πόλη. Γνώρισα απλούς ανθρώπους του χωριού αμόρφωτους και ακαλλιέργητους. Μεγαλώνοντας βρέθηκα με ανθρώπους μορφωμένους ..πολύ μορφωμένους. Προχώρησα και βρέθηκα σε μια καλή δουλειά. Συνάντησα ανθρώπους που ασκούν εξουσία και προχώρησα ακόμη περισσότερο. Είχα διακρίσεις, εξελισσόμουν επαγγελματικά και αυτό νόμιζα ότι θα με κάνει καλύτερη.Ήρθαν στη ζωή μου άνθρωποι δύσκολοι.. πολύ δύσκολοι που με πόνεσαν πολύ. Έτσι ο δρόμος της ζωής μου άρχισε να έχει «σκληρές ανηφοριές». Ψυχολογική βία από τοξικούς ανθρώπους θα έλεγε κάποιος ψυχολόγος. Ναι ίσως..Εμένα με λύτρωσε το πλούσιο αντιπαράδειγμα που…

ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ εγκρατευτές σ’ αυτήν την έρημο, έλεγε ένας από τους Πατέρες, που εβδομήντα ολόκληρα χρόνια δεν έβαλαν στο στόμα τους τίποτε άλλο εκτός από αγριοβότανα και καρπούς φοινίκων. ΚΑΠΟΙΟΣ πολύ γέρος Ερημίτης αρρώστησε και βασανιζόταν μόνος του, γιατί δεν βρισκόταν σ’ εκείνη την ερημιά άνθρωπος να τον φροντίσει.Βλέποντας την υπομονή του ο Θεός, φώτισε ένα νέο μοναχό να πάει ως την καλύβα του. Κι όπως τον βρήκε βαριά άρρωστο, στάθηκε με αγάπη στο πλευρό του να τον ανακουφίσει. Τον έπλυνε, του έφτιαξε ένα αχυρένιο στρώμα και του μαγείρεψε λίγο φαγητό.- Πίστεψέ με, αδελφέ, του είπε μ’ ευγνωμοσύνη ο Γέροντας, πως…

" Κι αυτά ορφανά είναι ! "Ήμασταν μία συντροφιά, κι ο Γέροντας κουβέντιαζε μαζί μας. Μας μιλούσε για την τραγωδία της έλλειψης αγάπης στην εποχή μας, που δημιουργεί τη μοναξιά, την κατάθλιψη, την ανασφάλεια, το άγχος, τις φοβίες. Μας έλεγε : " Σύρτε, μωρέ, σ' ένα ορφανοτροφείο, να δείτε εκεί τα καημένα τα ορφανά παιδάκια, πώς κάνουν, σαν τα αρνάκια που έχασαν τη μάνα τους, και ψάχνουν ποιος επισκέπτης θα τους δείξει λίγη αγάπη, να πάνε να κολλήσουν απάνω του και να μη φεύγουν. Σύρτε να δείτε πώς διψούνε για αγάπη ". Και κατέληξε : " Άλλα νομίζετε, ότι τα…

Ο πατριάρχης Αντιοχείας Εφραίμιος ( 527-546) είχε θερμό ζήλο για την ορθόδοξη πίστη. Όταν λοιπόν άκουσε ότι στην περιοχή της Ιεραπόλεως ασκήτευε κάποιος αιρετικός στυλίτης, πήγε κοντά του για να τον επαναφέρη στην Ορθοδοξία. Αφού συζήτησαν αρκετά, ο στυλίτης επέμενε και ζήτησε έμπρακτες αποδείξεις. -Δηλαδή τί θέλεις; Με τί τρόπο να σου αποδείξω την ορθότητα των δογμάτων μας; -Να, κύριε πατριάρχη, αποκρίθηκε ο στυλίτης. Ν’ ανάψουμε μια φωτιά και να μπούμε και οι δύο μέσα! Όποιος δεν καή, αυτός θα είναι πραγματικά ορθόδοξος. Τότε ο θείος Εφραίμιος του λέει: -Έπρεπε, παιδί μου, να μ’ ακούσης σαν πατέρα και τίποτε περισσότερο…

    Γνωρίζω ότι πολλοί με κοροϊδεύουν γι’ αυτό, αλλά δεν μετανοώ. Μόνο ας κατορθωθή κάτι περισσότερο. … Ιδού προλέγω, δεν συμβουλεύω πια, αλλά διατάσσω και παραγγέλλω, εκείνος που θέλει ας ακούη, και εκείνος που δεν θέλει ας μη υπακούη. Διότι εάν επιμένετε να κάνετε αυτά, δεν θα ανεχθώ, ούτε θα σας δεχθώ, ούτε θα αφήσω να περάσετε το κατώφλι αυτό. Διότι τί μου χρειάζεται το πλήθος των ασθενών; και τί εάν, διδάσκοντας εσάς, δεν επιτρέπω τα περιττά πράγματα; Αν και βέβαια ο Παύλος δεν επέτρεψε και το χρυσό και τα μαργαριτάρια.Μας κοροϊδεύουν οι Έλληνες, θεωρούν ότι είναι μύθος τα…

     Πολλοί έχουν χωριά και κτήματα και δεν τους ενδιαφέρει, ούτε κάμνουν λόγο για τίποτε άλλο, παρά καταβάλλουν πολλή προσπάθεια πως θα γίνει το λουτρό, πως θ αυξηθούν τα εισοδήματα, πως θα κατασκευασθούν οι αυλές και τα οικοδομήματα˙ πως δε θα καλλιεργηθούν οι ψυχές, καθόλου δεν ενδιαφέρονται. Και συ μεν, αν δεις αγκάθια στο χωράφι, τα κόβεις, τα καίεις, και τα εξαφανίζεις, ώστε να απαλλάξεις τη γη από τη βλάβη απ’ αυτά, βλέποντας δε τους ίδιους τους γεωργούς, να είναι γεμάτοι από αγκάθια και μη κόβοντας αυτά, πες μου, δεν φοβάσαι και δεν τρέμεις αυτόν που πρόκειται να σου…