127. Η προσευχή είναι πνοή, πνεύμα. Όταν μιλούμε στον Θεό, αναπνέουμε μέσα στο Άγιο Πνεύμα: «έν πνεύματι άγίω προσευχόμενοι» (Ιούδ. 20). Όλες οι προσευχές της Εκκλησίας είναι αύρα του Αγίου Πνεύματος.
128. Όταν πηγαίνης να επισκεφθής κάποιο συγγενικό ή φιλικό σου σπίτι, μην πηγαίνεις εκεί για να φας και να πιής, αλλά για να ανταλλάξης στοργικά λόγια, να δροσίσης την ψυχή σου με την αγάπη, να αλληλοστηριχθήτε μέσα στην κοινή πίστι. «Ού γάρ ζητώ τά ύμών, αλλά ύμάς» (Β’ Κορ. ιβ’ 14), λέγει ο Απόστολος.
129. Η αγάπη, λέγει η Γραφή, «οὐ χαίρει επί τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ αληθεία» (Α’ Κορ. ιγ’ 6). Και όμως συμβαίνει, βλέποντας άδικες και αμαρτωλές πράξεις ή ακούοντας γι’ αυτές, να νοιώθουμε ευχαρίστησι εξ αιτίας τους. Είναι μία συνήθεια κακή, αντιχριστιανική, ασεβής προς τον θείο νόμο. Αποδείχνει ότι δεν τρέφουμε χριστιανική αγάπη για τον πλησίον μας. Γιατί η αγάπη «οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ αληθεία». Ας παύσουμε λοιπόν να κάνουμε έτσι, για να μην καταδικασθούμε μαζί με τους εργάτες της ανομίας.
(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 72-73)