Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι. Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσονται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνονται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του. Έτσι, η χάρη του Θεού, που υπάρχει στην ψυχή, ξεχύνεται και σ’ όλο τον εξωτερικό χαρακτήρα.

Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενικός προς όλους. Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.

Όποιος είναι μετρημένος στα λόγια, είναι μετρημένος και στα έργα. Όποιος εξετάζει τα λόγια που πρόκειται να πει, εξετάζει και τις πράξεις που πρόκειται να εκτελέσει, και ποτέ του δεν θα υπερβεί τα όρια της καλής και ενάρετης συμπεριφοράς.

Τα χαριτωμένα λόγια του χριστιανού χαρακτηρίζονται από λεπτότητα και ευγένεια. Αυτά είναι που γεννούν την αγάπη, φέρνουν την ειρήνη και τη χαρά. Αντίθετα, η αργολογία γεννάει μίση, έχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχές και πολέμους.

Ας είμαστε λοιπόν πάντοτε ευγενικοί. Ποτέ απ’ τα χείλη μας να μη βγει λόγος κακός, λόγος που δεν είναι αλατισμένος με τη χάρη του Θεού, αλλά πάντοτε λόγοι χαριτωμένοι, λόγοι αγαθοί, λόγοι που μαρτυρούν την κατά Χριστόν ευγένεια και την ψυχική μας καλλιέργεια.

Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε, και τα δυο ανήκουν στο Θεό και, επομένως, δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει ή να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.

Όποιος θυμάται ότι το σώμα του και το πνεύμα του ανήκουν στο Θεό, έχει μια ευλάβεια κι ένα μυστικό φόβο γι’ αυτά, και τούτο συντελεί στο να τα διατηρεί αγνά και καθαρά από κάθε ρύπο, σε αδιάλειπτη επικοινωνία μ’ Εκείνον, από τον οποίο αγιάζονται και ενισχύονται.

Ο άνθρωπος δοξάζει το Θεό με το σώμα του και με το πνεύμα του, πρώτα, όταν θυμάται ότι αγιάστηκε από το Θεό και ενώθηκε μαζί του, και ύστερα, όταν ενώνει τη θέλησή του με τη θέληση του Θεού ώστε να εκτελεί πάντοτε το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο θέλημά Του.

Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ζει για τον εαυτό του, αλλά για το Θεό. Εργάζεται για τη βασιλεία του Θεού στη γη. Δοξάζει σε όλα το Θεό, με λόγια και με έργα. Οι πράξεις του, που γίνονται για το καλό των συνανθρώπων του, δίνουν αφορμή δοξολογίας του θείου ονόματος. Η ζωή του, καταυγαζόμενη από το θείο φως, λάμπει σαν φως δυνατό. Έτσι η πολιτεία του γίνεται οδηγός προς το Θεό για όσους ακόμη δεν Τον γνώρισαν.

("Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ", τόμος Γ’, Ι. Μ. Παρακλήτου, σ. 21)

Αν ήμαστε απλοί σαν τα παιδιά, ο Κύριος θα μας έδειχνε τον παράδεισο, θα τον εβλέπαμε μέσα στη δόξα των Χερουβείμ και των Σεραφείμ και όλων των επουρανίων δυνάμεων και των Αγίων.

Όμως δεν είμαστε ταπεινοί, και γι’ αυτό βασανίζομε και τον εαυτό μας και τους άλλους, όσους ζουν μαζί μας.

Άγιος Σιλουανός

ειρηνεύει
Ο επίσκοπος, εισερχόμενος στο ναό, δεν ανεβαίνει εδώ στο θρόνο προτού να ευχηθή σε όλους εσάς την ειρήνη. Και όταν εγείρεται, δεν αρχίζει να σας διδάσκη προτού σας ευχηθή και πάλι την ειρήνη.
Ε.Π.Ε. 34,186
κακοί και λυμεώνες
Πόση τιμωρία νομίζεις, Ολυμπιάδα, ότι θα υποστούν την ημέρα εκείνη όλοι οι κακοί επίσκοποι, οι καταστροφείς και αιμοβόροι; Ανέτρεψαν τόσες Εκκλησίες. Ξεπέρασαν σε ωμότητα και σκληρότητα ακόμα και τους βαρβάρους και τους ληστές. Τους κατηύθυνε ο στρατηγός τους, ο διάβολος, ώστε το σεβαστό και γεμάτο αγιωσύνη δόγμα της πίστεως, άξιο του δωροδότη Κυρίου, το κατάντησαν καταγέλαστο και σε Ιουδαίους και σε Έλληνες. Κατέστρεψαν μυριάδες ψυχές. Προκάλεσαν μύρια ναυάγια παντού, σ’ όλη την οικουμένη. Άναψαν μεγάλη φωτιά. Έσχισαν το σώμα του Χριστού και σκόρπισαν τα μέλη Του παντού.
Ε.Π.Ε. 37,416
αντί ποιμένας, λύκος
Όταν η Εκκλησία έχη αντί για ποιμένες, λύκους, αντί για κυβερνήτη, πειρατή, αντί για γιατρό, δήμιο, να πονάς βέβαια (διότι δεν γίνεται να υπομένης αυτά τα φοβερά χωρίς πόνο), αλλά να πονάς, Ολυμπιάδα, θέτοντας μέτρο στη λύπη.
Ε.Π.Ε. 37,386
φοβήθηκε ο Χρυσόστομος
Τίποτε δεν φοβήθηκα, όσο τους επισκόπους, πλην ολίγων.
Ε.Π.Ε. 37,442
αλλοτριοεπίσκοπος
Αν επικρατήση αυτή η συνήθεια και επιτραπή σε όσους θέλουν να μεταβαίνουν σε ξένες επαρχίες από τόση μεγάλη απόσταση και να διώχνουν όποιον θέλει ο καθένας, καταλαβαίνετε ότι όλα θα διαλυθούν.
Ε.Π.Ε. 38,30

Επιστολές
ζωντανές, οι πιστοί
Αν τα γράμματα γι’ αυτό γράφωνται, για να βεβαιώνουν ότι ο τάδε είναι φίλος μου και να τύχη προστασίας, αρκεί η αγάπη σας να κατορθώση το παν.
Ε.Π.Ε. 19,180
τα λεγόμενα στην εκκλησία
Αν συνωμιλούσαν με άρχοντες επίγειους, δεν θα ανέχονταν να προσέχουν έξω. Πολύ περισσότερο τώρα, που συνομιλούν με τον Θεό. Εμείς, αγαπητοί, οι ιερείς είμαστε απλώς υπηρέτες. Δεν μεταφέρουμε δικά μας, αλλά τα λόγια του Θεού. Καθημερινά στην εκκλησία διαβάζονται επιστολές του ουρανού. Είναι επιστολές, που τις έστειλε ο Θεός. Ας μπαίνουμε, λοιπόν, στην εκκλησία με τη δέουσα τιμή και ευλάβεια και ας ακούμε με προσοχή τα λεγόμενα.
Ε.Π.Ε. 23,62
Πόσες;
Εμείς, όταν μας ρωτούν, πόσες και ποιες είναι οι επιστολές του Παύλου, ούτε τον αριθμό τους δεν ξέρουμε να πούμε.
Ε.Π.Ε. 27,22
Επιστροφή
προς τα πίσω
Αν η χάρις από δούλους μας έκανε ελεύθερους, από ξένους μας κατέστησε κληρονόμους και υιούς, πώς δεν είναι τραγικά ανόητο ν’ αφήσουμε τη χάρι και να ξαναγυρίσουμε στα μπροστινά;
Ε.Π.Ε. 20,322

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 241-243)

Επίσκοπος
υπεύθυνος για τις χειροτονίες
Μη μου λες, ότι ο ιερέας αμάρτησε ή ο διακονος. Οι εκτροπές των ιερέων και των διακόνων είναι πάνω στο κεφάλι εκείνων που τους χειροτόνησαν... Δυστυχώς συμβαίνει ό,τι και με τις κοσμικές εξουσίες. Επιδιώκουμε την ιερωσύνη ως αξίωμα. Όταν όμως γινώμαστε ιερείς για να δοξαστούμε και να τιμηθούμε από τους ανθρώπους, χανόμαστε για τον Θεό.
Ε.Π.Ε. 15,10
γιατί σπεύδει;
Γιατί έχει καταστή περιζήτητο το αξίωμα του επισκόπου; Δυστυχώς δεν επιδιώκουμε τη σωτηρία των αδελφών, αλλά για την τιμή και την απόλαυσι γινόμαστε επίσκοποι. Αν ήξερες, ότι είναι οφειλέτης όλων ο επίσκοπος, ότι βαστάζει τα βάρη όλων, ότι για τους άλλους που οργίζονται υπάρχει συγγνώμη, γι’ αυτόν όμως καθόλου, δεν θα έσπευδες να καταστής επίσκοπος, δεν θα έτρεχες να γίνης.
Ε.Π.Ε. 15,106
καλοί και κακοί επίσκοποι
Ο λόγος δεν είναι για τους ποιμένες εκείνους, που θέλουν να κοιμούνται, που ανέβηκαν στο αξίωμα για να καλοπερνούν, αλλά για εκείνους, που επαγρυπνούν για τις ψυχές σας, για εκείνους που προτάσσουν της δικής τους σωτηρίας τη σωτηρία του λαού.
Ε.Π.Ε. 15,106
συντρέχει σε εκκλησιαστικά έργα
Ας εργαζώμαστε στο πνευματικό έργο. Καθένας ας με καλεί σε βοήθεια. Όλοι μαζί να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.
Ε.Π.Ε. 15,536
«ει τις επισκοπής...»
«Αν κανείς επιθυμή επισκοπή», δεν τον κατηγορώ, λέει ο Παύλος. Είναι έργο προστασίας. Αν κάποιος έχη αυτή την επιθυμία, ώστε να μην αποσκοπή μόνο στην εξουσία και την αυθεντικότητα, αλλά και στη φροντίδα για τους άλλους, τότε δεν τον κατηγορώ.
E.Π.E. 23,272
κατά πόλιν
Είχαν ανάγκη από πολλούς επισκόπους. Σε κάθε πόλι έπρεπε να υπάρχη ο επίσκοπος, που θα προΐστατο. Επειδή, λοιπόν, επρόκειτο να στηθούν παγίδες στην πορεία της Εκκλησίας, γι’ αυτό μίλησε για αρετή μετρημένη, κι όχι για εκείνη την ανώτερη, την υψηλή. Το να 'ναι κανείς νηφάλιος και κόσμιος και σώφρονας ήταν κάτι που πολλοί το είχαν.
Ε.Π.Ε. 23,278
και πρεσβύτερος
Αφού μίλησε για τους επισκόπους, κι αφού παρέλειψε το τάγμα των πρεσβυτέρων, μεταπήδησε στους διακόνους. Γιατί; Η απόστασις μεταξύ πρεσβυτέρων και επισκόπων δεν είναι μεγάλη. Και οι πρεσβύτεροι είναι ταγμένοι στην προστασία και διδασκαλία της Εκκλησίας. Όσα, λοιπόν, είπε για τους επισκόπους, τα ίδια ταιριάζουν και για τους πρεσβυτέρους.
Ε.Π.Ε. 23,290
απρόσεκτες χειροτονίες
Να χειροτονής όχι με την πρώτη δοκιμασία, ούτε με τη δεύτερη, ούτε με την τρίτη, αλλ’ αφού το σκεφτής πολλές φορές και εξετάσης το πράγμα με προσοχή. Διότι είναι επικίνδυνη η υπόθεσις. Και συ, που με τη χειροτονία δίνεις την εξουσία, θα δώσης λόγο και για τις αμαρτίες του χειροτονουμένου, και του παρελθόντος και του μέλλοντος. Τις πρώτες τις παρέβλεψες άκαιρα, και έτσι είσαι υπεύθυνος και για τις δεύτερες (μελλοντικές). Θα είσαι αίτιος των μελλοντικών του αμαρτημάτων, διότι συ του έδωσες εξουσία. Θα είσαι αίτιος για τις περασμένες, επειδή δεν του έδωσες την ευκαιρία να κλάψη γι’ αυτές και να νιώση κατάνυξι. Όπως, δηλαδή, είσαι συμμέτοχος στα κατορθώματά του, έτσι και στα αμαρτήματά του.
Ε.Π.Ε. 24,28
οφείλει να κηρύττη
Όποιος έχει αναλάβει εξουσία στην Εκκλησία, όποιος έχει τιμηθή με το αξίωμα του επισκόπου (ή πρεσβυτέρου), αν δεν κηρύττη στο λαό όσα πρέπει, δεν είναι χωρίς ευθύνη. Ο λαϊκός όμως δεν έχει καμμιά υποχρέωσι γι΄ αυτό.
Ε.Π.Ε. 24,20
ανάξιος
Όσο μεγαλύτερο είναι το αξίωμα, τόσο μεγαλύτεροι και οι κίνδυνοι για τον ιερωμένο. Αρκεί ένα μόνο κατόρθωμα του επισκόπου (και πρεσβυτέρου), για να τον ανεβάση στον ουρανό. Και αρκεί ένα μόνο αμάρτημα, για να τον ρίξη στην κόλασι. Αν συμβή κάποιος ή κάποιοι να τοποθετήσουν σε εκκλησιαστικό αξίωμα ανάξιο πρόσωπο, είτε για λόγους φιλίας ή για καποια άλλη αιτία, και του παρέχουν τη δυνατότητα να άρχη σε μεγάλη πόλι, αυτοί καθιστούν τον εαυτό τους ένοχο μεγάλης φωτιάς.
Ε.Π.Ε. 24,24
ασεβής
Όποιος είναι ασεβής ως λαϊκός, θα είναι πιο ασεβής όταν καταλάβη εκκλησιαστικό αξίωμα. Ο ασεβής γίνεται ασεβέστερος, όταν αναλαμβάνει αξίωμα.
Ε.Π.Ε. 24,24
για όλα τον κατηγορούν
Ο μισθωτός εργάτης, όταν εκτελέση το διατεταγμένο έργο, γίνεται στη συνέχεια κύριος του εαυτού του. Οι ασχολίες όμως του διακόνου του ευαγγελίου απλώνονται παντού και του ζητάνε πολλά πέρα από τις δυνάμεις του. Αν δεν έχη την ικανότητα να κηρύττη, πολύ τον κατηγορούν. Αν έχη ικανότητα να μιλάη, πάλι τον κατηγορούν ως ματαιόδοξο. Αν δεν ανασταίνη νεκρούς, λένε, πως δεν αξίζει καθόλου. Λένε: Ο τάδε είναι ευσεβής, αυτός όχι. Αν τρώη με μέτρο, πάλι τον κατηγορούν. Έπρεπε, λένε, να είχε πεθάνει. Αν τον δουν να λούζεται, πολλές οι κατηγορίες. Λένε: Πρέπε να μη βλέπη καθόλου τον ήλιο. Αν κάνη όσα και εγώ κάνω, δηλαδή, λούζεται, τρώη, πίνη, φοράη ρούχα, φροντίζη για το σπίτι και τους υπηρέτες, πάλι τον κατηγορούν. Λένε: Για ποιο λόγο να τον έχω προϊστάμενό μου.
Ε.Π.Ε. 24,28
τι επιτρέπεται, τι απαγορευέται;
Αν ο επίσκοπος είναι εριστικός ή μέθυσος ή βίαιος και σκληρός, να τον κατηγορής. Αυτά είναι ανάξια επισκόπου. Αν ζη με απολαύσεις, και αυτό είναι επιλήψιμο. Αν όμως προσέχη την υγεία του, για να μπορή να σε υπηρέτη, και αν φροντίζη το σώμα του για να σου είναι χρήσιμος, πρέπει γι’ αυτό να κατηγορήται;
Ε.Π.Ε. 24,30
καταμερισμός έργου
Δεν ήθελε ο Παύλος ν’ αναθέση όλο το νησί της Κρήτης σε έναν. Παραγγέλλει, λοιπόν, στον Τίτο, καθένας να έχη τη δική του επιτόπια φροντίδα και μέριμνα. Έτσι και σ’ εκείνον, δηλαδή, τον πρεσβύτερο ή επίσκοπο, ο κόπος θα είναι ελαφρός, αλλά και οι ποιμαινόμενοι θ’ απολαμβάνουν περισσότερη φροντίδα, αφού ο διδάσκαλος του ευαγγελίου δεν θα διασπάται στην προστασία πολλών εκκλησιών, αλλά θα είναι αφωσιωμένος σε μια μόνο. Κι έτσι θα είναι ωραία η πνευματική κατάστασις.
Ε.Π.Ε. 23,46
ασθενής στο σώμα
Στην περίπτωσι του επισκόπου η σωματική ασθένεια δεν είναι κατώτερη από την ασθένεια της ψυχής, και βλάπτει και εμάς και την Εκκλησία... Ας υποθέσουμε, ότι κάποιος τιμήθηκε με το αξίωμα του επισκόπου και έχει αναλάβει την προστασία του λαού της Εκκλησίας και είναι ενάρετος κατά τα αλλά και έχει όσα πρέπει να έχει ένας ιερωμένος. Είναι όμως δεμένος στο κρεββάτι από φοβερή αρρώστια. Τι θα μπορέση να ωφελήση; Ποια περιοδεία μπορεί να κάνη; Ποιες επισκέψεις μπορεί να πραγματοποιήση; Ποιον μπορεί να επιπλήξη; Ποιον μπορεί να νουθετήση;
Ε.Π.Ε. 23,410
επί κεφαλής
Η αναρχία παντού είναι κακό και αιτία πολλών συμφορών. Κυρίως όμως είναι πάρα πολύ επικίνδυνη στην Εκκλησία, αφού και η εξουσία της Εκκλησίας είναι μεγαλύτερη και υψηλότερη. Όπως ακριβώς, αν σκοτώσης τον μαέστρο μιας χορωδίας, έτσι αν απομακρύνης τον ποιμένα από το ποίμνιο, όλα θα τα ανατρέψης και θα τα καταστρέψης.
Ε.Π.Ε. 25,370
θα δώση λόγο
Εκείνος, που του έπεσε ο κλήρος της επισκοπής, όσο σε μεγαλύτερο αξίωμα ανέβηκε, τόσο και μεγαλύτερη η ευθύνη που θα του ζητηθή. Κι όχι μόνο για τη διδασκαλία και τη φροντίδα των φτωχών, αλλά και για τις χειροτονίες δοκίμων ανθρώπων και για μύρια άλλα.
Ε.Π.Ε. 26,40
στη σκοπιά
Σκοπός λέγεται εκείνος, που ανέβηκε σε υψηλό σημείο, σε λόφο ανώτερο, και από κει βλέπει τα στρατόπεδα που είναι από κάτω και παρατηρεί καλά τους εχθρούς που έρχονται και ειδοποιεί τους στρατιώτες για την επικείμενη έφοδο, και τους ξεσηκώνει σε πολεμική παράταξι, ώστε να μη βρεθούν αφύλαχτοι και καταληφθούν εύκολα από τον εχθρό... Μεγάλη η ευθύνη όσων δεν προετοιμάζουν το λαό για την οργή του Θεού. Ποιά είναι αυτή η προειδοποίησις; Λέει ο Θεός: Από σας θα ζητήσω τις ψυχές όσων χάνονται.
Ε.Π.Ε. 31,144-146
άγιος απεδήμησε
Όταν ρίξω ένα βλέμμα και δω έρημο το δεσποτικό θρόνο, απόντα το δάσκαλο, και δακρύζω και χαίρομαι. Δακρύζω μεν, διότι δεν βλέπω παρόντα τον πνευματικό μας πατέρα. Χαίρομαι δε, διότι απεδήμησε χάριν της δικής μας σωτηρίας. Έφυγε και προσεύχεται για την απαλλαγή της πόλεώς μας από την οργή του βασιλιά.
Ε.Π.Ε. 32,8

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 236-241)

568. Κατά την προσευχή, ας θυμόμαστε ότι είμαστε μέλη ο ένας του άλλου και ότι, άρα, πρέπει να προσευχώμαστε για όλους, όπως μας το διδάσκει η Κυριακή Προσευχή, το «Πάτερ ημών…», συντεταγμένη στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Οι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι είναι πρότυπά μας σ’ αυτό. Αν η προσευχή δεν είναι για τον εαυτό μας μόνον αλλά και για τους άλλους, τότε και οι Άγιοι Άγγελοι θα δέωνται για μας, σαν μέλη της Εκκλησίας, τους ενός Σώματος του Χριστού. «Εν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ζ’ 2).

569. «Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω» (Αποκ. γ’ 20). Ο Κύριος στέκεται διαρκώς μπροστά στη θύρα της ψυχής μας, που του την κλείνουν οι αμαρτίες και τα διάφορα πάθη μας. «Ἰδού ἕστηκα». Προσεύχεσαι και Εκείνος στέκεται μπροστά στην καρδιά σου και ακούει ό,τι του λέγει η καρδιά σου.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 234-235)

564. Η υπακοή των τέκνων της στην Εκκλησία αρχίζει με την τέλεια εμπιστοσύνη στη λατρεία της και τελειώνει με την πλήρη εφαρμογή των εντολών της.

565. Τα πνευματικά μας μάτια βλέπουν καθαρά: ο Κύριος μας κρατεί στην υπακοή του με τη φωνή της συνειδήσεώς μας.

566. Ο άνθρωπος είναι η εικών του Θεού, ζώσα εικών του ζώντος Θεού. Στην ψυχή του ανθρώπου, ιδίως όταν είναι πιστή και ενάρετος, ανακλάται το φως του Θεού, το φως της θείας τελειότητος. «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμί» (Α’ Πέτρ. α' 16, Λευϊτ. ιθ’ 2).

567. Η ψυχή του πρώτου ανθρώπου προήλθε από τον Θεό. Από τον Θεό προέρχονται και οι ψυχές όλων των ανθρώπων. Γι’ αυτό ο Κύριος μας θέλει. Του ανήκουμε, όπως τα παιδιά στον πατέρα τους. Ίδες τι υψηλή καταγωγή έχεις και τι προορισμό. «ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται» (Ιω. ιβ’ 26). Εφ’ όσον η ψυχή σου προέρχεται από τον Θεό, ο Θεός είναι κοντά σου, όπως οι γονείς είναι κοντά στα τέκνα τους. Και όπως αυτοί γνωρίζουν τα παιδιά τους, έτσι και απείρως περισσότερο γνωρίζει ο Κύριος τον λαό του, τα τέκνα του. Γνωρίζει το ποίμνιό του (Ιω. ι’ 14).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 233-234)

«Τον οποίο, παρ’ όλο που δεν τον είδατε τον αγαπάτε, και τον οποίο, αν και δεν τον βλέπετε τώρα, όμως πιστεύετε σ’ αυτόν, κι έτσι αγάλλεστε με αισθήματα ανέκφραστης και ένδοξης χαράς» (Α’ Πέτρ. 1:8). «… γιατί στήριξε το θάρρος του στον αόρατο Θεό σαν να τον έβλεπε» (Εβρ. 11:27).

Μια νεαρή ιεραπόστολος που υπηρετούσε με πιστότητα το Θεό κάτω από πολύ δύσκολες περιστάσεις, αρρώστησε ξαφνικά και ήταν ετοιμοθάνατη. Λίγο πριν πεθάνει, ένας από τους επισκέπτες της στο νοσοκομείο τη ρώτησε ποιο ήταν το μυστικό που της έδινε τη δύναμη να εργάζεται με τόση χαρά κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. Εκείνη έβγαλε από το λαιμό της ένα μικρό μενταγιόν, το έδωσε στον επισκέπτη της και είπε: «Μην το ανοίξετε πάρα μόνο αφού πεθάνω». Όταν πέθανε, άνοιξαν με σεβασμό το μενταγιόν. Δεν υπήρχε καμιά εικονίτσα, κανένα μαγικό ή άγιο λείψανο. Υπήρχε μόνο μια λεπτή μεταξωτή κορδέλα που είχε γραμμένη με χρυσά γράμματα τη φράση «Τον οποίο (το Χριστό), παρ’ όλο που δεν τον είδατε τον αγαπάτε». Αυτό ήταν το μυστικό.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Σε αγαπώ, γιατί πρώτος Εσύ με αγάπησες και θυσιάστηκες για τη δική μου σωτηρία. Βοήθησέ με, Κύριε, να Σε υπηρετώ μεταδίδοντας την αγάπη Σου στους τριγύρω μου με πιστότητα και αυτοθυσία μέχρι τέλος της ζωής μου. Αμήν.

«Άκουσε, γιέ μου, και γίνε σοφός» (Παροιμίες 23:15)

- Αν κατορθώσεις να κυριαρχείς στον εσωτερικό σου κόσμο, εύκολα θα μπορείς να νικάς τις εξωτερικές επιθέσεις. Τότε θα μπορείς να αποφεύγεις τα καταχθόνια και να προσκολληθείς στα αιώνια.
- Η έλλειψη γνώσεων είναι πρόβλημα μικρότερο από την έλλειψη αισθημάτων.
- Η παρούσα στιγμή σου έχει μοναδικό πλεονέκτημα έναντι οποιασδήποτε άλλης – σου ανήκει.
- Οι άνθρωποι δεν αξιολογούν τα έργα σου με μέτρο το χρόνο που σου πήρε να τα κάνεις, αλλά με μέτρο την ποιότητά τους.
- Αν δεν μπορείς να είσαι ευγνώμων για όσα σου συνέβησαν, να είσαι ευγνώμων για όσα δε σου συνέβησαν.
- Είναι εύκολο να αποφύγουμε τις ευθύνες μας, αλλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις συνέπειες της αποφυγής των ευθυνών μας.

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)