και Δαβίδ Ο Δανιήλ ανέβηκε άθικτος από το λάκκο, αφού νίκησε τα θηρία. Έτσι και ο Δαβίδ βγήκε από το σπήλαιο, αφού νίκησε κάτι άλλα θηρία, πολύ χειρότερα. Όπως στο Δανιήλ βρίσκονταν τα λιοντάρια, αγριώτερα από όλα τα θηρία, έτσι το Δαβίδ τα θηρία, τα πάθη, του επετέθησαν. Από τη μια μεριά αντιμετώπισε ένα θηρίο, το θυμό για τα παρελθόντα. Από την άλλη τo φόβο για τα μέλλοντα. Και τα δύο όμως θηρία τα αποστόμωσε, διδάσκοντας στην πράξι, ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο ασφαλές από το να σεβαστής τη ζωή των εχθρών σου και τίποτε πιο σφαλερό από το να…

Ένας αδελφός σε κάποια συνάντηση, τούς είπε λόγο για κάποιον άλλο. Ο άλλος τότε από συναρπαγή διαβόλου, επειδή υποψιάσθηκε ότι το είπε γι’ αυτόν, ταράχθηκε πάρα πολύ και ενώ τον διαβεβαίωνε εκείνος γι’ αυτό, αυτός δεν το δεχόταν. Έτσι, αφού εξαιτίας αυτού έγινε ανάμεσα τους μικρή αντιλογία, πήγαν και οι δύο προς τους πατέρες και ανέφεραν το πράγμα στον γέροντα.Απόκριση: Σαν ομόψυχοι που είστε σας λέγω όλη την αλήθεια ενώπιων του Θεού. Και οι δύο χρωστάτε να βάλετε μετάνοια στον Θεό, όχι επιπόλαια, αλλά με όλη την καρδιά σας, για να σας συγχωρέσει με τις προσευχές των πατέρων σας. Εσύ διότι,…

Ο ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ αναφέρει με θαυμασμό τους υπεράνθρωπους αγώνες εκείνων που αφιερώθηκαν με την ψυχή και το σώμα στην λατρεία του Θεού, για να διατηρήσουν την αγγελική αρετή της αγνότητος. Να μερικά από τα χαρακτηριστικά περιστατικά, που με πολλή ζωντάνια διηγείται: Ενόχλησε κάποτε πολύ δυνατά το δαιμόνιο της σαρκικής επιθυμίας τον μακάριο Ευάγριο τον Διάκονο. Βγήκε λοιπόν από το κελλί του και στάθηκε όλη την κρύα νύχτα έξω ολόγυμνος, ώσπου παγώσανε οι σάρκες του. Άλλος αγωνιστής, ο μαθητής του Οσίου Παμβώ Αμμώνιος, ούτε μια φορά δεν λυπήθηκε το σώμα του, αλλά όταν του ερχόταν σαρκική επιθυμία, το βασάνιζε με πυρωμένο σίδερο.…

285- ΤΙ ΚΑΤΟΡΘΏΝΕΙ Η ΑΝΟΧΗ. Ο Φραγκίσκος Ξαβιέριος - περίφημος ιεραπόστολος της Ιαπωνίας - κήρυττε τον λόγο του Θεού σε πολύ κόσμο, που τον παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Ένας Ιάπωνας προσποιήθηκε ότι θέλει κάτι να του πη. Ο ιεροκήρυκας έσκυψε καταδεκτικά το κεφάλι του και ο αυθάδης Ιάπωνας μπρος σε όλους τον έφτυσε στο πρόσωπο. Ο Φραγκίσκος με μεγάλη ψυχραιμία, σα να μη συνέβηκε τίποτα, έβγαλε το μαντήλι του, σκουπίστηκε και εξακολούθησε το κήρυγμά του. Μα μέσα στους ακροατές του ήταν και ο διοικητής της πόλεως, που μόλις είδε τη στάση του Ξαβερίου είπε: -Μια θρησκεία που εμπνέει στους ανθρώπους…

489.Κάποτε κάποιος γέροντας από τους πατέρες κατοίκησε σε κοινόβιο, στο οποίο ήταν οι άγιοι γέροντες• και όταν ερωτούσε εκείνος που τον υπηρετούσε, ‘τί θέλεις να σου κάνω να φάγεις’, του έλεγε με οργή, ‘αν θέλεις κάνε κάτι’• και στενοχωριόταν ο αδελφός, επειδή δεν ήξερε τι να κάνει. Και ερωτήθηκε ο ίδιος μεγάλος Γέροντας, αν άραγε κάνει καλά να λέγει έτσι ή όχι.Και αποκρίθηκε: Σε μένα δεν είναι δυνατό να κατακρίνω κάποιον• διότι ο καθένας βαστάζει το δικό του φορτίο. Αλλά, όπως μου φαίνεται, αυτή η απόκριση παρέχει θλίψη στον πλησίον, ακόμα και αν το κάνει αυτό προς άσκηση. Πρέπει λοιπόν…

    Είχα μάθει από πολύ μικρός ότι οι διαφωνίες στη ζωή λύνονται με τις φωνές, τους τσακωμούς και τη σωματική βία! Ήταν μεγάλη μου ευχαρίστηση όταν κατατρόπωνα τους ‘εχθρούς’ μου γιατί φώναζα περισσότερο ή γιατί ήμουν ο πιο έξυπνος. Κι έτσι κέρδιζα το δίκιο μου! Έχανα όμως τους ανθρώπους μου, ανθρώπους που τους απογοήτευα! Και ύστερα έμενα μόνος μου και θλιμμένος. Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία, όταν γνώρισα το Χριστό και πάλι δε θυμάμαι μια φορά στην εξομολόγηση να μην έχω αναφέρει το θυμό μου και τις συγκρούσεις με ανθρώπους που αγαπώ! Υπήρχαν όμως δύο διαφορές… ότι τα ξεσπάσματα…

455.ΕρώτησηΚάποιος κάποτε ζήτησε από κάποιον πατέρα να γευματίσει μαζί του• αυτός όμως αρνήθηκε, επειδή δε μπορούσε. Κάποιος άλλος τον παρακάλεσε να κάνει μόνο μια προσευχή στο κελλί του, και μόλις μπήκε τον πίεσε να μείνει για να γευματίσει και αυτός, και αφού πιέστηκε με πολλή βία, έμεινε. Όταν το έμαθε εκείνος που τον παρακάλεσε από την αρχή, στενοχωρέθηκε πολύ. Άραγε αυτή η λύπη είναι κατά Θεό;Απόκριση: Όταν ταράζεται κανείς και λυπάται και οργίζεται κατά του πλησίον του με την πρόφαση δήθεν ευλόγου και ψυχωφελούς πράγματος, γίνεται φανερό, ότι αυτό δεν είναι κατά Θεό• διότι όλα τα πράγματα του Θεού είναι ειρηνικά…

Ο αγώνας κατά των παθών - Γέροντα, όταν ο Προφήτης Δαβίδ έλεγε: «πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με», τι ζητούσε; - Ο Δαβίδ ζητούσε από τον Θεό να του δώση διοικητικό χάρισμα, επειδή είχε να κυβερνήση ανθρώπους. Αλλά και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται «πνεύμα ηγεμονικό», γιατί έχει να κυβερνήση τον εαυτό του, για να μην τον κάνουν κουμάντο τα πάθη του. - Γέροντα, τι είναι τα πάθη; - Εγώ τα πάθη τα βλέπω σαν δυνάμεις της ψυχής. Ο Θεός δεν δίνει ελαττώματα αλλά δυνάμεις. Όταν όμως δεν αξιοποιούμε αυτές τις δυνάμεις για το καλό, έρχεται το ταγκαλάκι, τις εκμεταλλεύεται και γίνονται πάθη, και…

Πραγματική λύσσα σε κυριεύει, κάθε φορά που τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τί τους λες η σε παρακούνε η κάνουν ζημιές. Οπωσδήποτε αυτό είναι ένα μεγάλο σφάλμα σου. Πρέπει να παλέψεις σκληρά με το φοβερό πάθος του θυμού που, καθώς φαίνεται, σ’ έχει αρπάξει για τα καλά στα νύχια του. Διάβασε στην “Κλίμακα” τον όγδοο λόγο «περί αοργησΐας» και τον εικοστό τέταρτο «περί πραότητος και απλότητος». Ο Αββάς Κασσιανός και ο όσιος Νείλος Σόρσκυ είναι επίσης πολύ διαφωτιστικοί. * * * Μην αποθαρρύνεσαι. Γενναία πολέμησε τα ξεσπάσματα του θυμού σου. Μη χάνεις ποτέ την ελπίδα ότι θα τα χαλιναγωγήσεις. Ο θυμός…

Με πολλή θλίψη άκουσα πώς είσαι ακόμα ευέξαπτος και ευερέθιστος, όπως πάντα. Τρία φάρμακα σου χρειάζονται: ο φόβος του Θεού, η αγάπη και η ταπείνωση. Η υπερηφάνεια είναι η ρίζα του πάθους που σε βασανίζει.Σου συνιστώ να μελετήσεις, στον πρώτο τόμο της Φιλοκαλίας, την επιστολή του οσίου Μάρκου του ασκητή προς τον μονάζοντα Νικόλαο. Και να θυμάσαι πάντα το σοφό λόγο ενός αγίου: Αν το Άγιο Πνεύμα ονομάζεται — και πράγματι είναι — «ειρήνη ψυχής», ενώ η οργή «ταραχή καρδίας», τότε οπωσδήποτε τίποτε άλλο δεν το διώχνει από μέσα μας τόσο, όσο ο θυμός.* * * Λες ότι η υπηρέτριά…