Ένας αδελφός σε κάποια συνάντηση, τούς είπε λόγο για κάποιον άλλο. Ο άλλος τότε από συναρπαγή διαβόλου, επειδή υποψιάσθηκε ότι το είπε γι’ αυτόν, ταράχθηκε πάρα πολύ και ενώ τον διαβεβαίωνε εκείνος γι’ αυτό, αυτός δεν το δεχόταν. Έτσι, αφού εξαιτίας αυτού έγινε ανάμεσα τους μικρή αντιλογία, πήγαν και οι δύο προς τους πατέρες και ανέφεραν το πράγμα στον γέροντα.
Απόκριση: Σαν ομόψυχοι που είστε σας λέγω όλη την αλήθεια ενώπιων του Θεού. Και οι δύο χρωστάτε να βάλετε μετάνοια στον Θεό, όχι επιπόλαια, αλλά με όλη την καρδιά σας, για να σας συγχωρέσει με τις προσευχές των πατέρων σας. Εσύ διότι, όταν συκοφαντήθηκες, δεν βάσταξες την κατάκριση λέγοντας, ‘εγώ αμάρτησα και είμαι όλος αμαρτία, διότι εξαιτίας μου ταράχθηκε ο αδελφός μου’, και αυτός, διότι δεν διευκρίνισε, πριν πει το λόγο, ότι δεν λέχθηκε για σένα, και ότι δεν είχε να πει τίποτε αντίθετο μέχρι θανάτου. Αλλά και αυτός δεν βρέθηκε να έχει υπομονή προς εσένα. Πλην όμως εσείς δεν έχετε ευθύνη, αλλ’ εμείς είμαστε αίτιοι των κακών, διότι δεν έχομε προσευχές. Διότι αν είχαμε, θα μπορούσατε να προστατευθείτε από τον πονηρό που σπείρει ανάμεσα σας ζιζάνια για να σας πειράξει, και αυτό προσευχόμαστε, να προστατευθείτε εσείς.
Δεν φοβάσθε το κρίμα του Θεού, για να μη σκανδαλισθούν με σας οι άνθρωποι, λέγοντας: ‘κοίταξε τα τέκνα των πατέρων πως δεν έχουν υπομονή, άλλα συγκρούονται’. Αν λοιπόν ντρέπεσθε να βάλετε μετάνοια ο ένας στον άλλο με όλη σας την καρδιά, εμείς θα βάλομε για σας, διότι σε μας ταιριάζει αυτή η ντροπή.
Είθε ο Κύριος να σας συγχωρήσει και να σας φυλάξει από τον πονηρό, και είθε να τον συντρίψει κάτω από τα πόδια σας γρήγορα. Γίνετε ομόψυχοι στο όνομα του Κυρίου και ομόδοξοι.
(Βαρσανουφίου Έργα, ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Γ, σελ.299)