Πραγματική λύσσα σε κυριεύει, κάθε φορά που τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τί τους λες η σε παρακούνε η κάνουν ζημιές. Οπωσδήποτε αυτό είναι ένα μεγάλο σφάλμα σου. Πρέπει να παλέψεις σκληρά με το φοβερό πάθος του θυμού που, καθώς φαίνεται, σ’ έχει αρπάξει για τα καλά στα νύχια του. Διάβασε στην “Κλίμακα” τον όγδοο λόγο «περί αοργησΐας» και τον εικοστό τέταρτο «περί πραότητος και απλότητος». Ο Αββάς Κασσιανός και ο όσιος Νείλος Σόρσκυ είναι επίσης πολύ διαφωτιστικοί.
* * *
Μην αποθαρρύνεσαι. Γενναία πολέμησε τα ξεσπάσματα του θυμού σου. Μη χάνεις ποτέ την ελπίδα ότι θα τα χαλιναγωγήσεις. Ο θυμός είναι ένα από τα σοβαρότερα πάθη σου, αλλά δεν θα μπορούσες ποτέ να γιατρευτείς απ’ αυτό, αν δεν το συνειδητοποιούσες. Επομένως τα παιδιά, που με τις αταξίες τους σε νευριάζουν, είναι τα όργανα του Θεού για τη διόρθωσή σου. Ευχαρίστησέ τα γι’ αυτό από τα βάθη της καρδιάς σου.
Είναι καλύτερα να μην τα μαλώνεις και να μην προσπαθείς να τα συνετίσεις όταν βρίσκεσαι σ’ αυτή την ταραγμένη ψυχική κατάσταση. Και για σένα θα είναι πιο ωφέλιμο, αλλά και για τα παιδιά σου πιο αποτελεσματικό, αν αργότερα συζητήσεις ήρεμα μαζί τους και τα βοηθήσεις με τον πειστικό σου λόγο να κατανοήσουν το σφάλμα τους.
* * *
Έχεις απόλυτο δίκιο: Ήταν λάθος που προσπάθησες να υπερασπισθείς τον άντρα σου με τόσο βίαιο τρόπο. Η τάση που έχεις να παρασύρεσαι από ένα κύμα τυφλής οργής, κάθε φορά που άδικουν — ή νομίζεις πώς άδικουν — τα αγαπημένα σου πρόσωπα, δείχνει πώς μέσα στην ψυχή σου υπάρχει μια κηλίδα εμπάθειας.
Η ανακάλυψη βέβαια μιας τέτοιας κηλίδας δεν πρέπει ποτέ να μας οδηγεί στην απόγνωση, παρά μόνο στη μετάνοια. Ομολόγησε ταπεινά μπροστά στο Θεό αυτή την αμαρτία, αυτό το σκοτεινό πάθος σου. Και ζήτησέ του να σε βοηθήσει, ώστε σιγά σιγά να μάθεις να υπερασπίζεσαι με ανωτερότητα, ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση και ψυχική ευγένεια ακόμα κι εκείνους που αγαπάς πολύ.
* * *
Μου ζητάς να σου υποδείξω κάποιο τρόπο, για να ξεριζώσεις εντελώς από μέσα σου το πάθος του θυμού.
Πρώτα-πρώτα πρέπει να γνωρίζεις ότι την τάση αυτή τη φύτεψε μέσα μας ο ίδιος ο Θεός, για να τη χρησιμοποιούμε εναντίον της αμαρτίας, των πειρασμών και των δαιμόνων — ποτέ εναντίον των συνανθρώπων μας. Όταν το κάνουμε αυτό, ενεργούμε αντίθετα προς την αληθινή, θεόπλαστη φύση μας. Πήραμε λοιπόν το όπλο που μας έδωσε ο Θεός, και αντί να το στρέψουμε εναντίον των εχθρών μας, αρχίσαμε να χτυπάμε μ’ αυτό τους αδελφούς μας!
Πρέπει, επομένως, ν’ αγωνιστείς εναντίον του θυμού και να τον χαλιναγωγήσεις. Πώς; Εύκολο είναι, αν έχεις ισχυρή θέληση και αν μάθεις τις αιτίες και τις θυγατέρες του. Μας τις φανερώνει ο μεγάλος σιναΐτης όσιος: Οι αιτίες του, λέει, είναι πολλές. Κυριότερες η υπερηφάνεια, η φιλαργυρία και η απληστία. Μερικές φορές και η πορνεία. Θυγατέρες του είναι η μνησικακία, η έχθρα, το μίσος και η δικαιολογία. Εχθροί του, τέλος, είναι η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη.
Γνωρίζοντας λοιπόν αυτά, άρχισε τώρα κιόλας τον πόλεμο, χαράζοντας βαθιά μέσα στο νου και την καρδιά σου τα σοφά λόγια ενός παλαιού γέροντα: Όποιος δεν καταφρονήσει τα υλικά πράγματα και τη δόξα και τη σωματική ανάπαυση, και περισσότερο ακόμα τα δικαιώματα και τα θελήματά του, δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από την οργή και τη λύπη.
(Πνευματικές Νουθεσίες, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ.132-134)