Ο ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ αναφέρει με θαυμασμό τους υπεράνθρωπους αγώνες εκείνων που αφιερώθηκαν με την ψυχή και το σώμα στην λατρεία του Θεού, για να διατηρήσουν την αγγελική αρετή της αγνότητος.
Να μερικά από τα χαρακτηριστικά περιστατικά, που με πολλή ζωντάνια διηγείται:
Ενόχλησε κάποτε πολύ δυνατά το δαιμόνιο της σαρκικής επιθυμίας τον μακάριο Ευάγριο τον Διάκονο. Βγήκε λοιπόν από το κελλί του και στάθηκε όλη την κρύα νύχτα έξω ολόγυμνος, ώσπου παγώσανε οι σάρκες του.
Άλλος αγωνιστής, ο μαθητής του Οσίου Παμβώ Αμμώνιος, ούτε μια φορά δεν λυπήθηκε το σώμα του, αλλά όταν του ερχόταν σαρκική επιθυμία, το βασάνιζε με πυρωμένο σίδερο. Γι’ αυτό τον έβλεπαν σχεδόν πάντοτε πληγωμένο.
Κι ο γενναίος Φιλέρημος, που αργότερα έγινε Επίσκοπος, όταν ήταν νέος αγωνίστηκε σκληρά για να υποτάξει τα πάθη της σαρκός. Έμεινε μήνες κλεισμένος στο κελλί του και δεμένος με σιδερένιες αλυσίδες.
Δεν έτρωγε ποτέ ψωμί ή μαγειρεμένο φαγητό, αλλά ωμά λάχανα μόνο ή το πολύ βρεγμένα όσπρια. Πάλεψε σκληρά δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, μα στο τέλος βγήκε νικητής. Δεν τον ενόχλησε πια ο πόλεμος της σαρκός.
ΈΝΑΣ νέος μοναχός εξομολογήθηκε στον Αββά Ποιμένα πως πολεμούνταν από δύο πάθη, από θυμό και από σαρκική επιθυμία.
- Άκουσε, παιδί μου, τι λέει ο προφήτης Δαβίδ: «Τον μεν λέοντα εφόνευσα με κεραυνοβόλο κτύπημα, την δεν άρκτον έπνιξα». Ξέρεις τί εννοεί με τούτο; Ότι τον θυμό πρέπει να τον κόβουμε αμέσως με την μακροθυμία, ενώ την σαρκική επιθυμία να την μαραίνουμε με τον σωματικό κόπο και την ευλογημένη νηστεία.
ΚΑΠΟΙΟΣ άλλος νέος πήγε στενοχωρημένος στον Αββά Φωκά.
- Δεν αντέχω πια τον πόλεμο της σαρκός, Γέροντα, του είπε. Θα πάω να κλειστώ στην σπηλιά που είναι πάνω στον βράχο. Καλύτερα να πεθάνω από την πείνα, παρά να νικηθώ από την άλογη επιθυμία. Μόνο κάνε αγάπη και φέρε μου ύστερα από σαράντα ημέρες την θεία Κοινωνία. Αν όμως στο μεταξύ έχω πεθάνει, θάψε με.
Ο Γέροντας θαύμασε την γενναία απόφαση του νέου. Όταν πέρασαν οι σαράντα μέρες, πήρε τα Άχραντα Μυστήρια να κοινωνήσει τον αδελφό. Πλησιάζοντας το απόκρημνο σπήλαιο, ένιωσε αφόρητη δυσοσμία και σκέφτηκε πως θα είχε πεθάνει ο αθλητής. Τον βρήκε μισοπεθαμένο από την ασιτία.
Τον κοινώνησε κι ύστερα έβρεξε λίγο ψωμί στο κρασί που είχε φέρει μαζί του, και το έβαλε στο στόμα του. Με την Χάρη των Μυστηρίων συνήλθε ο νέος και ακολούθησε τον Γέροντα. Από την ίδια στιγμή εξαφανίστηκε κι ο βασανιστικός πόλεμος.
(Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 30-31 )