«Τι ένωση είναι αυτή που συνδέει δύο Χριστιανούς συζύγους! Έχουν την ίδια ελπίδα και την ίδια τάση στους πόθους τους, υπακούουν στην ίδια διδασκαλία και σε έναν κοινό Κύριο. Είναι μία ένωση του Πνεύματος καθώς είναι και της σάρκας, ένα μόνο πνεύμα και μία μόνο σάρκα. Μελετούν μαζί την Αγία Γραφή, προσεύχονται μαζί, νηστεύουν μαζί, εκπαιδεύονται, προτρέπονται, βοηθιούνται αμοιβαία. Τους βλέπετε μαζί στην Εκκλησία, στην τράπεζα του Κυρίου. Λύπες, διωγμοί, χαρές, ελπίδες, όλα τους είναι κοινά. Δεν κρύβουν ο ένας στον άλλον τίποτα, δεν αποφεύγει ο ένας τον άλλον, ποτέ δεν ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Μπορούν ελεύθερα να επισκέπτονται τους ασθενείς και να συντρέχουν τους φτωχούς. Ύμνοι και τραγούδια ακούγονται μεταξύ τους και συναγωνίζονται ποιος θα δοξάσει καλύτερα το Θεό του. Ο Χριστός χαίρεται βλέποντας και ακούγοντας αυτά τα πράγματα. Και στα πρόσωπα αυτά αποστέλλει την ειρήνη του. Όπου δύο είναι συνηγμένοι στο όνομά του, εκεί και αυτός, και αντιθέτως δεν μπορεί να μείνει όπου είναι ο πονηρός».
(Τερτυλλιανός, 3ος αιώνας μ.Χ)