Μια ηλικιωμένη κυρία μου είπε: πάτερ,14 χρόνια τώρα προσεύχομαι συνεχώς και ποτέ δεν αισθάνθηκα την παρουσία του Θεού. Τη ρώτησα: Του δίνετε την ευκαιρία να πει και Εκείνος μια λέξη; Μα του μιλάω εγώ συνεχώς. Αυτό δεν είναι προσευχή; Της απάντησα: Δεν νομίζω πως αυτό που κάνετε είναι προσευχή και σας συμβουλεύω να αποσύρεστε σε μία άκρη με το πλεκτό σας, ενώπιον του Θεού, για 15 λεπτά την ημέρα.
Έκανε όπως της είπα και το αποτέλεσμα ήταν να έρθει πολύ σύντομα να με δει και να μου πει: Μου συμβαίνει κάτι παράξενο. Όταν προσεύχομαι και μιλάω στο Θεό με λόγια, δεν αισθάνομαι τίποτα μέσα μου. Όταν όμως κάθομαι σιωπηλά ενώπιόν του πρόσωπο με πρόσωπο, τότε αισθάνομαι να με τυλίγει από παντού η παρουσία Του.
(επίσκοπος Αντώνιος Bloom)