Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
“Ανάσταση κι αγάπη λαμπερή, κάθε καμπάνα χαρωπά σημαίνει και ξημερώνει μέρα και φορεί στολή μ’ αστέρια κ’ άνθια κεντημένη… και μέσα στην καρδιά μου μυστικά νιώθω να ξημερώνει μια ημέρα, με κάλλη πλέον μαγικά, απ’ όσα είναι στη γη και στον αιθέρα.”
Εσύ… Κύριε, σιώπησες αλλά έπραξες! Εμείς όλο μιλάμε αλλά δεν πράττουμε. Εσύ μίλησες με τις πράξεις Σου. Η στάση Σου, η πιο διδακτική στην Ιστορία. Δεν έμεινες μόνο στο κήρυγμα… Θεράπευσες αρρώστους, έβγαλες δαιμόνια, συγχώρεσες αμαρτωλούς, ανέστησες νεκρούς. Παρέδωσες τον εαυτό Σου στους διώκτες Σου αδιαμαρτύρητα. Υπέμεινες χωρίς αντίδραση τους εμπαιγμούς, τη χλεύη, τις ειρωνείες. Ανέβηκες το Γολγοθά πάλι σιωπηλά και αποφασισμένος να πιεις το ποτήριο τούτο που Σου εμπιστεύθηκε ο Πατέρας Σου. Όλο έπραττες… το κήρυγμα Σου ήταν οι πράξεις Σου!Σου φόρεσαν ακάνθινο στεφάνι και πορφυρό μανδύα περιγελώντας Σε ως βασιλιά των Ιουδαίων, Εσένα τον Υιό του Θεού αλλά…
Εάν υπάρχει μια αλήθεια στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι ευαγγελικές αλήθειες, η αλήθεια αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Και ακόμη, εάν υπάρχει μια πραγματικότητα στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι καινοδιαθηκικές πραγματικότητες, η πραγματικότητα αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Μόνο στην ανάσταση του Χριστού εξηγούνται όλα τα θαύματά Του, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγια Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης. Μέχρι την ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε για την αιώνια ζωή, αλλά με την ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος όντως είναι η αιώνια ζωή. Μέχρι την ανάστασή…
«Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή. Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει» (Ιωάν. 11:25) Ένας παλαίμαχος αξιωματικός, που ήταν πιστός χριστιανός, έμαθε από ένα φίλο του ότι ο τάδε γνωστός τους εγκολπώθηκε τις αθεϊστικές θεωρίες και είναι αποφασισμένος να ζήσει μ’ αυτές. «Αλήθεια;», είπε εκείνος και πρόσθεσε: «Θα ήθελα να τον ρωτήσω, όμως, αν θα του άρεσε και να πεθάνει μ’ αυτές!».Είναι αλήθεια ότι η αθεΐα μπορεί να βοηθήσει τον αμαρτωλό να ζήσει την αμαρτωλή ζωή του, κλείνοντας τα αυτιά του στους ελέγχους της συνείδησής του, όμως δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να τον βοηθήσει την…
Ειμαρμένη(τύχη και μοίρα)κρίσις και ευθύνη Υπάρχουν ανάστασις και κρίσις και ανταπόδοσις για τα πεπραγμένα μας. Και όσοι νομίζουν ότι υπάρχει πεπρωμένο, ας το λένε. Αν όμως υπάρχουν ανάστασις και κρίσις, δεν υπάρχει πεπρωμένο, όσο κι αν αντιδρούν και φωνάζουν.Ε.Π.Ε. 13,560εξ ανάγκης καλός;Τι χρειάζονται οι πολλοί κόποι και οι ιδρώτες προκειμένου να κατορθωθή η αρετή; Αν με την ειμαρμένη γίνεται κάποιος καλός, τότε και κοιμώμενος και ροχαλίζοντας θα είναι καλός! Μάλλον δε τον άνθρωπο αυτό δεν μπορούμε να τον πούμε καλό, αφού εξ’ ανάγκης γίνεται καλός. Τότε ποια ανάγκη να κουραζώμαστε και να ιδρώνουμε για ν’ αποφεύγουμε το κακό;Ε.Π.Ε. 18α,28μύθοςΔεν ισχύει…
117. «Έτεκε τον υιόν αυτής» (Λουκ. β' 7). Η γέννησις του Ιησού πρέπει να ήταν μια αλησμόνητη εμπειρία για την Θεοτόκο. Όπως η σύλληψις και η εννεάμηνη κυοφορία, έτσι και η «υπερφυής» (= υπερφυσική) γέννησίς του πρέπει να δημιούργησε ανεπανάληπτες εντυπώσεις στην Παρθενομήτορα. Και μόνο το γεγονός της γεννήσεως του Ιησού θα ήταν αρκετό για να γεμίση τη ζωή της με ανεξάντλητο περιεχόμενο. Ήταν το γεγονός της ζωής της, πάντοτε ζωντανό στην μνήμη της, στη συνείδησί της. Η γέννησις του Ιησού πρέπει να σφράγισε οριστικά και μόνιμα τη ζωή και την ύπαρξι της Θεοτόκου. Κανένα άλλο γεγονός δεν χωρούσε πια…
«…ο Δαβίδ και πέθανε και θάφτηκε και το μνήμα του υπάρχει στον τόπο μας μέχρι σήμερα» (Πραξ. 2:29)«…τον Ιησού ο Θεός τον ανέστησε…» (Πραξ. 2:32). «Επομένως, όλος ο λαός… ας γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα ότι και Κύριο και Μεσσία ο Θεός κατέστησε αυτόν τον ίδιο τον Ιησού» (Πραξ. 2:36) Η επιγραφή: «ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ», δηλαδή «ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΘΑΜΜΕΝΟΣ», θα μπορούσε να ταιριάξει στον καθένα από τα δισεκατομμύρια των τάφων της γης, εκτός από έναν. Ο ένας αυτός τάφος είναι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Αν πάτε στην Ιερουσαλήμ και επισκεφτείτε τον τάφο αυτό, λίγο έξω από την πόλη, θα διαπιστώσετε τη…
260. Μέσα στη λατρεία της Εκκλησίας, όταν αφοσιώνομαι, νιώθω ότι απαλλάσσομαι απ’ όλα μου τα πάθη, ότι πεθαίνω για τον κόσμο και ο κόσμος πεθαίνει για μένα με όλα του τα αγαθά. Ζω εν Θεώ και για τον Θεό μονάχα. Με διαποτίζει ολόκληρο και είμαι ένα πνεύμα μαζί του. Γίνομαι σαν το παιδάκι, που αναπαύεται μακάριο στα γόνατα της μητέρας του. Η καρδιά μου πλημμυρίζει από ουράνια, γλυκειά ειρήνη. Η ψυχή μου καταυγάζεται από ουράνιο φως. Εκείνες τις ώρες, όλα τα βλέπουμε όπως πράγματι είναι. Όλα τα βλέπουμε σωστά. Νοιώθουμε αγάπη ο ένας στον άλλο, ακόμη και προς τους εχθρούς…
Μακάριος εκείνος που την ώρα της καταιγίδας βλέπει ήδη το ουράνιο τόξο, εκείνος που την ώρα που οι δυσκολίες είναι στο ζενίθ τους δε χάνει την ειρήνη του και έχει ακλόνητη την ελπίδα του στο Θεό πως όλα θα πάνε καλά! Ο χριστιανός πρέπει να είναι προετοιμασμένος πάντα για κάθε δυσκολία. Πρότυπο μας και Θεός μας είναι ο Εσταυρωμένος Χριστός! Ο Θεάνθρωπος έπαθε πάνω στη γη, η πάναγνη Μητέρα Του είδε το μονάκριβο παιδί της να σταυρώνεται και όλοι οι άγιοι μαρτύρησαν, είτε με το μαρτύριο του αίματος θανατωμένοι από τους εχθρούς του Χριστού είτε με το μαρτύριο της συνειδήσεως…
Αυτό που λείπει πάρα πολύ στις μέρες μας είναι άνθρωποι φωτεινοί, χαρούμενοι, ελπιδοφόροι. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να έχουμε γύρω μας τέτοιους ανθρώπους. Είναι για μας στήριγμα και πηγή δύναμης και αισιοδοξίας. Αντίθετα όμως περιτριγυριζόμαστε συνήθως από ανθρώπους θαμπούς, μουντούς, θυμωμένους, αγχωμένους και απελπισμένους. Κι όμως, ο Χριστός άλλα μας κάλεσε να κάνουμε! « Χαίρετε» είπε ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες μόλις βγήκε από τον Τάφο. « Μη φοβείσθε, αλλά χαίρετε» ( Ματθ. κη΄,9-10) Άρα λοιπόν η Ανάσταση του Χριστού γίνεται για τον άνθρωπο η πηγή της χαράς του και κάθε ευλογίας. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως δε γίνεται…