"Η Θεία Κοινωνία και ο κορονοϊός"(σκέψεις ενός πνευματικού) Ως ιερέας και πνευματικός θα ήθελα να πω τα εξής περί κορονοϊού και Θείας κοινωνίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν θα το έχετε, αδελφοί, από τους άθεους αλλά από τους Χριστιανούς! Οι άθεοι είναι σαφέστατοι και συνεπείς με τις απόψεις τους! Αρνούνται το θαύμα εντελώς! Οπότε είναι αναμενόμενα όσα λένε. Το μεγάλο πρόβλημα θα το έχετε με τους δικούς σας, συγγενείς, φίλους κλπ που "πιστεύουν" αλλά εδώ τώρα κάτι "έπαθε" (ζυγίστηκε τελικά στα δύσκολα) η πίστη τους. Στα ΜΜΕ βλέπουμε λοιπόν την εξής άποψη:"και εγώ πιστεύω, είμαι Χριστιανός, αλλά τι πειράζει να μην…

Η κρυφή υπερηφάνεια -    Μου είπατε, Γέροντα, ότι έχω κρυφή υπερηφάνεια. Ποιά είναι η κρυφή υπερηφάνεια;-    Είναι η εσωτερική υπερηφάνεια. Και η εσωτερική υπερηφάνεια είναι πολύ χειρότερη από την εξωτερική.-    Γέροντα, τί διαφορά έχει η εξωτερική από την εσωτερική υπερηφάνεια;-    Η εξωτερική υπερηφάνεια φαίνεται και θεραπεύεται εύκολα. Ο άνθρωπος που έχει εξωτερική υπερηφάνεια φαίνεται και από τα ρούχα του και από το περπάτημά του και από την ομιλία του, και έτσι μπορεί κανείς να του πη καμμιά κουβέντα και να βοηθηθή. Ενώ η κρυφή υπερηφάνεια είναι πολύ ύπουλη και γι’ αυτό δύσκολα θεραπεύεται. Κρύβεται και δεν την βλέπουν οι άλλοι·…

ΥΠAPXOYN άνθρωποι, έλεγε ο Μέγας Αντώνιος, που εξαντλησαν όλες τους τις σωματικές δυνάμεις σε υπερβολική άσκηση κι επειδή τους έλειψε η διάκριση, δεν κατόρθωσαν να πλησιάσουν Θεό.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ από όλες τις αρετές ονομάζουν οι Πατέρες την διάκριση.
ΜΗΝ δοκιμάσεις να κάνεις τίποτε, συμβουλεύει ένας σοφός Γέροντας, προτού εξετάσεις την συνείδησή σου. Εκείνη θα σε πληροφορήσει αν αυτό που επιχειρείς είναι κατά Θεόν.
ΒΛΕΠΕΙΣ άνθρωπο να κρατά αξίνα στο χέρι του και ν’ αγωνίζεται νύχτα-μέρα να κόψει ένα δέντρο και να μην το κατορθώνει, κι άλλον πάλι, έμπειρο σε τέτοια, να το ρίχνει κάτω με λίγα χτυπήματα, συνήθιζε να λέει ο Αββάς Άμμωνάς. Έμπειρο…

Αγώναςπνευματικός συνεχήςΤου πνευματικού αγώνα το είδος δεν ανέχεται άοπλον αγωνιστή. Τότε σταματά η προετοιμασία του αγώνα, όταν κλείνη η αυλαία της παρούσης ζωής. Και κλείνει η αυλαία, όταν ή ψυχή βγαίνη απ’ το σώμα. Όσο, λοιπόν, βρισκόμαστε εδώ, είναι ανάγκη να πυγμαχούμε, κι όταν είμαστε στο σπίτι κι όταν είμαστε έξω στην αγορά. Ε.Π.Ε. 5,240 μέχρις αίματοςΠολλοί θυσίασαν και χρήματα και καλοπέραση και δόξα. Λύγισαν όμως μπροστά στο θάνατο. Ο Παύλος λέει: Θέλω τον αγωνιστή να παλεύη μέχρις αίματος, οι αγώνες να φτάνουν μέχρι θυσίας, μέχρι σφαγής. Κι αν χρειαστή να υπομένουμε θάνατο, είτε ατιμωτικό, είτε επικατάρατο, είτε να διασύρεται…

…Και ήταν ευλογημένη αυτή η συγκυρία της συνάντησης μας, ώστε να ακούσουμε “ιδίοις ωσί” ένα συγκλονιστικό θαύμα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας που βίωσε η ίδια η Μαρκέλλα με το σύζυγό της Γεώργιο πριν από δεκαοκτώ χρόνια!!Ένα θαύμα που προφανώς την στερέωσε πνευματικά και την έκανε να αντιληφτεί την τεράστια δύναμη που έχουν οι Xαιρετισμοί της Παναγίας μας, έτσι ώστε σήμερα, μετά από 20 περίπου χρόνια, να συνεχίζει με περισσό ιεραποστολικό ζήλο να προτρέπει όλες κι όλους να διαβάζουν καθημερινά τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και να τους διανέμει τα δωρεάν τευχίδια με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών! Θα σας…

Η μανιασμένη θάλασσα  Ενώ ο όσιος Ιλαρίων βρισκόταν στην Επίδαυρο της Δαλματίας, έγινε ένας τρομερός σεισμός! Συγκλονίσθηκε όλη η περιοχή. Ακόμη και η θάλασσα άφρισε σαν να κόχλαζε, και τραβήχθηκε πολλά μέτρα από την παραλία. Σχηματίσθηκε ένα φρικτό χάος στα σημεία που άδειασαν από τα νερά. Ένας ισχυρός άνεμος άρπαξε τα πλοία και τα πέταξε με ορμή στους γκρεμούς και τα φαράγγια της ακτής. Έγιναν όλα συντρίμμια! Οι κάτοικοι της Επιδαύρου βλέποντας τη θάλασσα να μαίνεται κατατρόμαξαν. Φοβήθηκαν μήπως ανατραπή η στεριά και βυθιστούν όλοι στο βάραθρο που φάνηκε. Κλαίγοντας για τον επικείμενο φρικτό θάνατο έτρεχαν στον όσιο Ιλαρίωνα και…

Μια μέρα περνούσε ο όσιος Ανδρέας, ο δια Χριστόν σαλός, μπροστά από τα σπίτια της αμαρτίας και έκανε πως παίζει. Τον είδε κάποια από τις άσεμνες γυναίκες να συμπεριφέρεται έτσι και τον έσυρε στο καταγώγιο της. Εκείνος τότε δεν αντέδρασε, αλλά την ακολούθησε. Καθώς μπήκε μέσα, μαζεύτηκαν γύρω του και οι άλλες πόρνες. -Πώς το έπαθες αυτό; τον ρώτησαν κοροϊδευτικά. Εκείνος χαμογέλασε, αλλά δεν αποκρίθηκε τίποτε. Μερικές τον χτύπησαν, ενώ άλλες δοκίμαζαν με πολλά χάδια και φιλήματα να τον παρασύρουν στην αμαρτία. Όταν τον είδαν τελείως απαθή, έλεγαν: -Αυτός ή νεκρός είναι ή ξύλινος ή πέτρινος! Ο όσιος έβλεπε ανάμεσα…

-    Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε, όταν μας έρχωνται λογισμοί υπερηφανείας;-    Όπως οι άλλοι γελούν, όταν μας βλέπουν να υπερηφανευώμαστε, έτσι κι εμείς να γελούμε με τους λογισμούς υπερηφανείας.-    Στον ταπεινό έρχονται υπερήφανοι λογισμοί;-    Έρχονται, αλλά γελάει, γιατί γνωρίζει τον εαυτό του.-    Γέροντα, κάπου διάβασα ότι τον λογισμό της υπερηφανείας πρέπει να τον διώχνουμε αμέσως όπως τον αισχρό λογισμό.-    Το θέμα είναι ότι τον αισχρό λογισμό τον καταλαβαίνεις εύκολα, ενώ τον λογισμό της υπερηφανείας, για να τον καταλάβης, χρειάζεται πολλή εγρήγορση. Αν λ.χ. την ώρα της προσευχής περάση ένας άσχημος λογισμός από τον νού σου, θα τον καταλάβης και θα…

ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ που οι Λογγοβάρδοι λυμαίνονταν τις επαρχίες της Βορείου Ιταλίας, συνέβη κι αυτό το περιστατικό. Έπιασαν αιχμάλωτο έναν Διάκονο κι είχαν αποφασίσει να τον βασανίσουν. Ο Σάγκτουλος, ένας χριστιανός Λογγοβάρδος, που οι συμπατριώτες του τον σέβονταν σαν Άγιο, για την πολλή ευλάβεια και την μεγάλη αρετή του, έκανε πολλά διαβήματα στους αρχηγούς, για να σώσει την ζωή του αιχμαλώτου. Μα δεν κατόρθωσε τίποτε άλλο, εκτός από την χάρη να μείνει αυτός φρουρός κοντά στον μελλοθάνατο, την τελευταία νύχτα. Μείνε, τον προειδοποίησε ο αρχηγός, αλλά αν ξεφύγει να ξέρεις πως θα βασανιστείς εσύ στην θέση του. Ο Σάγκτουλος συμφώνησε κι…

Αυτοθυσία  Ο νυν μοναχός Αρσένιος από την Κέρκυρα και τότε κ. Παντελής Τζέκος, συστρατιώτης του Γέροντα, διηγείται: «Στη Ναύπακτο, ενώ έπαιρνα ένα σήμα από την Πάτρα, με πλησιάζει ο Αρσένιος και μου λέει:— Ξέρεις; Είμαστε αδέλφια.— Από που είμαστε αδέλφια;Μου προτείνει τα δυο χοντρά δάχτυλα1 και μου λέει:—Έχομε τα ίδια δάχτυλα, όμοια τα δικά σου και τα δικά μου, γι’ αυτό είμαστε αδέλφια». Ενώθηκαν με αδελφική φιλία και κάποτε ο Αρσένιος με κίνδυνο της ζωής του τον έσωσε. Η διήγηση είναι αυτούσια του κ. Παντελή, μόνο που διακόπτεται από λυγμούς και άφθονα δάκρυα συγκινήσεως και ευγνωμοσύνης για τον φίλο και…