Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, μέρος 2ο.  Η προσευχή είναι μια περιπέτεια η οποία δεν προκαλεί μόνο συγκινήσεις στην ψυχή, αλλά την επιφορτίζει με νέες ευθύνες. Όσο ζούμε σε πνευματική άγνοια, δεν ζητάει κανείς τίποτα από μας. Όταν όμως αρχίζουμε προοδευτικά να κατανοούμε τα πνευματικά πράγματα, είμαστε πλέον υπόλογοι για το πώς αξιοποιούμε αυτή τη γνώση. Παρόλο ότι η πνευματική γνώση είναι θείο δώρο, όμως εμείς είμαστε υπεύθυνοι ακόμα και για την παραμικρή αλήθεια που έχουμε κατανοήσει. Eφόσον αυτή έγινε κτήμα μας, δεν μπορούμε να την αφήσουμε αργή, αλλά πρέπει να την εντάξουμε στην καθημερινή ζωή μας. Αυτό το νόημα έχει…

1. Οι Άγιοι δεν απουσιάζουν, ανάμεσά μας, ακόμη και μετά την κοίμησί τους. Έτσι, συχνά ακούω στην εκκλησία τη Θεοτόκο να ψάλλη τη θεσπέσια Ωδή της, που είπε στο σπίτι της συγγένισσάς της της Ελισάβετ, μετά τον Ευαγγελισμό. Άλλοτε, ακούω την Ωδή του Μωϋσέως. Ή την Ωδή του Ζαχαρίου, του πατέρα του Τιμίου Προδρόμου. Ή την Ωδή της Άννης, της μητέρας του Προφήτου Σαμουήλ. Ή την Ωδή των Τριών Παίδων. Ή την Ωδή της Μαριάμ, της αδελφής του Μωϋσέως. Και πόσα άλλα πρόσωπα της Αγίας Γραφής πλημμυρίζουν ολόκληρη την Εκκλησία, σε όλα τα πλάτη της γης, με τα ιερά τους…

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.  Στο Ευαγγέλιο του Ευαγγελιστή Ματθαίου, στις πρώτες κιόλας σελίδες του βλέπουμε να γίνεται λόγος για το πιο βαθύ και το πιο ουσιαστικό νόημα της προσευχής.Οι Μάγοι είδαν το αστέρι που από τα πολύ παλιά χρόνια περίμεναν οι ειδικοί. Αμέσως τότε ξεκίνησαν, χωρίς καμιά καθυστέρηση, για να βρουν το βασιλιά. Έφτασαν στη φάτνη, γονάτισαν, τον προσκύνησαν λατρευτικά και του πρόσφεραν τα δώρα τους. Η προσευχή τους δηλαδή εκφράστηκε με πληρότητα. 'Η πληρότητα αυτή της βιωματικής αίσθησης της παρουσίας του βρίσκεται στο συνδυασμό της θέας του Θεού και της λατρείας του.Συχνά, όταν μας μιλούν με λιγότερο η περισσότερο…

Καί όταν βέβαια ύπάρχει τάξη, άνάμικτη μέ φόβο Θεοϋ, όλη ή άδελφότητά μας φαίνεται σάν μιά θάλασσα γαληνεμένη, πού πηγαινο-έρχεται, αλλά σχηματίζοντας άπαλά κύματα, σάν νά κινείται από τό άγιο Πνεύμα. Ενώ όταν υπεισέρχεται από απροσεξία αταξία, σάν νά φυσούν δυνατοί άνεμοι καί καταιγίδες, ταράζεται καί φουσκώνει, προκαλώντας μισητές καί αποκρουστικές καί υποβρύχιες τρικυμίες στο σκάφος τής ψυχής. Μήπως δέν βλέπουμε κάτι τέτοιο, όταν από τις κραυγές καί τούς θορύβους, από τά γέλια καί τις βρισιές, από τις προσκρούσεις καί συμπιέσεις, από τά σπρωξίματα καί αντισπρωξίματα, καί ταραζόμαστε καί αλλοιωνόμαστε; Καί γιά νά αναφέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα, τί έγινε κατά…

Όταν με γέννησε πρώτον, δεν έκανε αυτό που έκαναν οι άλλες γυναίκες, να χρησιμοποιήσει δηλαδή, όπως συνήθιζαν εκείνες να χρησιμοποιούν, με δαιμονική παρακίνηση, μαντείες και φυλαχτά και κάποιες άλλες μαγγανείες στα καροτσάκια και τα υπνοδωμάτια, και να κρεμούν γύρω από το λαιμό τους κοσμήματα και φυλακτά (χαϊμαλιά), αλλά θεωρούσε επαρκές να μας περιτειχίζει μόνο με τη σφραγίδα του ζωοποιού σταυρού, προβάλλοντας αυτόν αντί για κάποιο όπλο και ασπίδα που είναι ανίκανα για τη φύλαξή μας. Γι’ αυτό, ενώ όλες οι άλλες γυναίκες προσκυνούσαν και πήγαιναν, μόλις εμφανιζόταν το παιδί, στην αυτοδίδακτη μυσταγωγό και δασκάλα όλων αυτών, μόνο η δική μας…

Όταν πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα την πνευματική μου ζωή έβαλα ξανά στην καθημερινότητα μου την προσευχή που την είχα αφήσει δυστυχώς μεγαλώνοντας κάπου πίσω, εκεί γύρω στα δέκα μου χρόνια, όταν κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ προσευχόμουν στο Χριστούλη και την Παναγίτσα μου στην εικόνα που είχα πάνω από το κρεβάτι μου! Τώρα όμως είναι διαφορετικά! Άνοιξε μπροστά μου ένας καινούριος κόσμος πνευματικός, ένας θησαυρός, ένας πλούτος προσευχών… παρακλήσεις στην Παναγία, παρακλητικοί Αγίων, απόδειπνο, ψαλμοί! Προσευχή είναι ακόμα και το άνοιγμα της καρδιάς μας στο Θεό, να Του πούμε τον πόνο μας, τα βάσανα μας! Ακόμα κι ένας στεναγμός της ψυχής…

Αποφάσισα να γράψω λίγα λόγια για σένα Παναγία μου μα με το που ξεκίνησα να γράφω δείλιασα! Τί να γράψω εγώ για σένα; Και πώς να εκφράσω αυτά που έχω μέσα μου για σένα; Νιώθω όμως έντονη την επιθυμία να σου αποτίσω ένα φόρο τιμής εγώ η μηδαμινή για όλα όσα έχεις κάνει και εξακολουθείς να κάνεις για μένα! Οπότε θα προσπαθήσω να καταγράψω κάποιες σκέψεις μου…Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που οι γονείς μου ευλαβούνταν πολύ την Παναγία και ιδιαίτερα η μητέρα μου καθώς ήταν και εξακολουθεί να είναι η προστάτιδα της! Όταν ξεκίνησα την πνευματική μου ζωή άρχισα να…

Στην πέμπτη δημοτικού του 3ου σχολείου Νέας Σμύρνης όλη η τάξη πήγαινε στο κατηχητικό της Αγίας Φωτεινής. Tο ίδιο έκανα κι εγώ. Παίζαμε μπάλα, πηγαίναμε εκδρομές αλλά ακούγαμε και τα κηρύγματα. Διδασκαλίες που μου αγγιξαν την καρδιά και που με έκαναν να αγαπήσω τον Κύριο.Μεγάλωσα όμως σε μια οικογένεια που και οι δυο γονείς ήταν άθεοι. Επιστήμονες, του πολυτεχνείου και του πανεπιστημίου πίστευαν ότι η ζωή στην γη ήταν προϊόν της εξέλιξης των ειδών, ότι η θρησκεία είναι το αποκούμπι των κακόμοιρων και οτι ο Χριστιανισμός ιδιαίτερα μια θρησκεία που ευθυνόταν για σωρεία εγκλημάτων.Με το που πήγα στο γυμνάσιο λοιπόν…

ΠΑΝΤΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΩΝ Η ΧΑΡΑ... Αισθάνομαι πολλές φορές την ανάγκη να μιλήσω για τη Θεοτόκο και τις απέραντες ευεργεσίες της προς εμένα και τους αγαπημένους μου, αλλά πάντα διστάζω! Σκέφτομαι ‘ τί να πω εγώ γι’αυτήν που τη δόξασε η Αγία Τριάδα όσο κανένα ν άνθρωπο, που την υμνούν οι Άγγελοι στον Ουρανό και που όλοι οι Άγιοι την τίμησαν με τη ζωή τους αλλά και πάλι παραδέχονταν πόσο αδύναμοι ήταν να μιλήσουν γι’ αυτήν! Πόσο μάλλον εγώ!’ Μερικές φορές νιώθω ότι είμαστε τα δύο άκρα στην Εκκλησία! Αυτή στο ανώτατο άκρο, εκεί που κανένας άλλος άνθρωπος δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ,…

«ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε» (Ίω. β' 5).Είναι ο μοναδικός λόγος της Θεοτόκου περί του Ιησού. Και ο λόγος αυτός είναι σύστασις υπακοής σ’ Αυτόν.Η Θεοτόκος πρεσβεύει υπέρ ημών στον Κύριο. Τον παρακαλεί να δείξη την παντοδύναμη αγάπη του και να καλύψη έτσι τις ανάγκες μας και να λύση τα προβλήματα μας. ΙΙέρα όμως από τη μεσιτεία της Θεοτόκου υπάρχει και κάτι άλλο που η Ίδια μας το υποδεικνύει: είναι η πρόθυμη υπακοή μας στις εντολές Του Θεού: «ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε»!Συνήθως οι χριστιανοί αρκούνται στην υποβολή αιτημάτων στην Παναγία, τους Αγίους και τον Κύριο. Ζητούν το ένα, το…