175. «η προ τόκου και «εν τόκω» και «μετά τόκον» πάλιν ούσα Παρθένος.   Το κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό της Θεοτόκου είναι η «αειπαρθενία» της, το ότι δηλαδή ήταν παρθένος «προ τόκου» (ante partum), «εν τόκω» (in partum) και «μετά τόκον» (post partum). Ο ι. Αυγουστίνος τονίζει: Η Θεοτόκος virgo concepit (παρθένος συνέβαλε), virgo peperit (παρθένος έτεκε), virgo permansit (παρθένος έμεινε). «Η ονομασία Αειπάρθενος αποκλείει πρωτ’ απ’ όλα κάθε "ερωτική" περιπλοκή, οποιεσδήποτε αισθησιακές και ατομικές επιθυμίες και πάθη, οποιοδήποτε περισπασμό της καρδιάς και του νου. Η σωματική ακεραιότητα ή αφθαρσία δεν είναι παρά το εξωτερικό σημάδι της εσωτερικής καθαρότητας. Το κύριο…

174. «Το μεσότοιχον της έχθρας καθελούσα ειρήνην αντεισήξε»    Μετά την πτώσι και ειδικώτερα μετά τον Πύργο της Βαβέλ, οι άνθρωποι διαιρέθηκαν και χωρίσθηκαν σε εχθρικά και αντίπαλα στρατόπεδα. Έχτιζαν μάλιστα ψηλά τείχη, ώστε να μη υπάρχει καμμία επικοινωνία ανάμεσά τους. Από καιρό δε σε καιρό έρχονταν σε φοβερές και αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ τους... Την κατάστασι αυτή της ανθρωπότητος άλλαξε η Θεοτόκος «δυνάμει», με τη συμβολή της στην Ενανθρώπησι του Θεού. Η Θεοτόκος με τη συνεργία της στην Ενσάρκωσι του Θεού συνέβαλε στο να έλθη «επί γης ειρήνη» (Λουκ. β' 14). Και πράγματι «ο Χριστός, η ειρήνη ημών, εποίησε τα…

173. «το κάλλος το φυσικόν, ωραιότερον ανέδειξας, εξαστράπτουσα σάρκα θεότητος».   Η Παρθένος Μαρία ήταν ωραία και όμορφη. Το φυσικό της κάλλος ήταν αντανάκλασις της σωματικής της αγνότητος και της ψυχικής της καθαρότητος. Εκείνο όμως που την έκανε πιο ωραία και πιο όμορφη ήταν η Ενσάρκωσις. «Η Θεοτόκος, αφ’ ης στιγμής "εύρε χάριν παρά Θεώ” και έτεκεν, είτα, τον Σωτήρα, προσέλαβε και τον θείον κάλλος κατ’ αποκλειστικότητα εις τον γυναικείον κόσμον». Η σύλληψις, η κυοφορία και η γέννησις του Ιησού πρόσθεσε ανυπέρβλητο κάλλος στην ύπαρξί της. Τότε το κάλλος της Θεοτόκου έγινε αστραπηβόλο, εκτυφλωτικό. Και τούτο γιατί το πανάγιο σώμα…

Είναι ασφάλεια η προσευχήΠώς θα νιώσουμε, Γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στον στρατό, εν καιρώ πολέμου, όταν ήμασταν σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με το Κέντρο, είχαμε περισσότερη σιγουριά. Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δυο ώρες, νιώθαμε μια ανασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δυο φορές την ήμερα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή.Αν βρισκώμαστε σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με τον Θεό, θα προλαβαίνουμε κάθε κακό. Μια φορά μέσα…

Έχουμε εμείς υποχρέωση να γιορτάζουμε με εγκώμια τη μνήμη του Ιωάννη, που βρίσκεται στην πιο ψηλή κορφή, πάνω απ' όλους τους οσίους και τους δικαίους...του Ιωάννη που από Αυτόν τον Θεό Λόγο επίσης ανακηρύχθηκε και ομολογήθηκε δημόσια ως ανώτερος απ' όλους τους προφήτες, τους δικαίους και τους οσίους όλων των αιώνων... ολόκληρη η ζωή του μεγαλύτερου απ' όλους όσους ποτέ γεννήθηκαν πάνω στη γη, ξεπερνάει κάθε θαύμα. …«Ήταν το χέρι του Θεού επάνω του», όπως λέει η Αγ. Γραφή, επιτελώντας και πάλι, όπως και πριν από τη γέννησή του, πράγματα θαυμαστά. Το στόμα του πατέρα του που είχε κλειστεί, επειδή…

169.     «θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως δια σου»   Η ένωσις της θείας φύσεως του Υιού και Λόγου του Θεού με την ανθρώπινη φύσι είχε σαν συνέπεια και την θέωσι της δεύτερης από την πρώτη, όπως προσημειώθηκε. Η «υποστατική» όμως ένωσις της ανθρωπίνης φύσεως με τη θεία είχε σαν συνέπεια και την ηθική  ένωσι του ανθρώπου με τον Θεό. Χάρις δηλαδή στην Ενσάρκωσι του Θεού μπορεί πια και ο άνθρωπος να υψωθή στη σφαίρα του Θεού και να συμμετάσχη στη ζωή της Παναγίας Τριάδος. Η ηθική και πνευματική αυτή εξύψωσις της ανθρωπίνης φύσεως λέγεται στη γλώσσα της Εκκλησίας «θέωσις»! Σ’…

Να νιώσουμε την προσευχή ως ανάγκη“Γέροντα, δεν έχω μεγάλη πίστη και νιώθω αδύναμη.Ξέρεις τι να κάνης; Να κρεμασθείς από τον Θεό, όπως κρεμιέται το παιδάκι από τον λαιμό του πατέρα του, και να Τον σφίξης έτσι που να μην μπορεί να σε απομακρύνει από κοντά του. Τότε θα νιώσεις σιγουριά και δύναμη.Νιώθω, Γέροντα, την ανάγκη να ακουμπήσω στον Θεό, αλλά δυσκολεύομαι.Να σηκώνεις τα χέρια σου ψηλά έτσι σιγά σιγά θα μεγαλώσουν και θα πιασθείς από τον Θεό.Γέροντα, όταν δεν έχω πολύ χρόνο και βιάζομαι στην προσευχή, μήπως κλέβω τον χρόνο που πρέπει να δώσω στον Χριστό;Ο Χριστός έχει πολλά όσα…

168.    «όλον μεν τον άνθρωπον εν τη γαστρί σου ανέπλασεν»   Ο Θεός, στο «εργαστήριον» της Θεοτόκου εργάσθηκε και άλλα θαυμαστά έργα. Ένα τέτοιο βασικό έργο ήταν και η ανάπλασις του πεσμένου ανθρώπου. Ο Κύριος, με αλλά λόγια, μέσα στο «νοητόν παράδεισον», τη Θεοτόκο αναδημιούργησε τον Αδάμ, χρησιμοποιώντας εντελώς νέα υλικά: Στη δεύτερη αυτή δημιουργία του ανθρώπου, ο Θεός χρησιμοποιεί για δομικό υλικό όχι πλέον τον «χουν από της γης» (Γεν. β' 7) , αλλά την άχραντη σάρκα της Παρθένου, την οποία ενώνει με τη θεία φύσι του Υιού και Λόγου. Έτσι δημιουργείται μια καινούργια ανθρώπινη ύπαρξις, όπως τη…

167.«το εργαστήριον της ενώσεως των δύο φύσεων»   Η Θεοτόκος με τη συνεργία της στο μυστήριο της Ενσαρκώσεως αποδείχθηκε «εργαστήριον της ενώσεως των δύο φύσεων», της θείας και της ανθρώπινης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, η Θεοτόκος υπήρξε ο έμψυχος αργαλειός, στον οποίο υφάνθηκε το ανεπανάληπτο αριστούργημα, η μεγαλειώδης θεανθρώπινη μορφή του Ιησού Χριστού. Η Θεοτόκος ύφανε τον «άρραφο χιτώνα» των δυο φύσεων του Χριστού επί εννέα ολόκληρους μήνες, κάτω απ την επισκίασι του Αγίου Πνεύματος. Όταν τελείωσε η μυστική αυτή ύφανσις την νύχτα εκείνη των Χριστουγέννων, άγγελοι και άνθρωποι δοξολόγησαν τον Θεό για το μοναδικό αυτό…

166.   «έσχες σαις αγίαις αγκάλαις υιόν τον πάντων Θεόν»   Η Θεοτόκος αξιώθηκε να κρατήση στην αγκαλιά της τον Υιόν του Θεού. Στην Ενσάρκωσι «ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου» έγινε. Ο Κύριος, σαν Υιός του Θεού βρισκόταν πάντα στον «κόλπο του Πατρός» (=αχώριστος πάντοτε από τον Θεό Πατέρα, Ιωάν, α' 18). Σαν «Υιός του Ανθρώπου» (Ματθ. η' 20) κρατείται για λίγο στους αγίους κόλπους της Θεομήτορος: «Κόλπων ουκ εκστάς, ανάρχου Γεννήτορος, εν κόλποις αγνής Κόρης υλίζεται» (II) . Γεμάτος έκστασι και απορία για το άρρητο αυτό μυστήριο, ο ιερός υμνωδός ψάλλει: «Ο εν κόλποις του Πατρός, πώς εν…