167.«το εργαστήριον της ενώσεως των δύο φύσεων»
Η Θεοτόκος με τη συνεργία της στο μυστήριο της Ενσαρκώσεως αποδείχθηκε «εργαστήριον της ενώσεως των δύο φύσεων», της θείας και της ανθρώπινης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, η Θεοτόκος υπήρξε ο έμψυχος αργαλειός, στον οποίο υφάνθηκε το ανεπανάληπτο αριστούργημα, η μεγαλειώδης θεανθρώπινη μορφή του Ιησού Χριστού. Η Θεοτόκος ύφανε τον «άρραφο χιτώνα» των δυο φύσεων του Χριστού επί εννέα ολόκληρους μήνες, κάτω απ την επισκίασι του Αγίου Πνεύματος. Όταν τελείωσε η μυστική αυτή ύφανσις την νύχτα εκείνη των Χριστουγέννων, άγγελοι και άνθρωποι δοξολόγησαν τον Θεό για το μοναδικό αυτό καλλιτέχνημα της αγάπης και της σοφίας του.
Το πώς έγινε η Ενσάρκωσις και πώς κατορθώθηκε η συνύφανσις δύο διαφορετικών φύσεων σε ένα πρόσωπο μας είναι εντελώς άγνωστο και ακατάληπτο. Γνωρίζομε όμως τα επί μέρους χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού. Διακρίνομε, θα λέγαμε, τα επί μέρους χρώματα, τα οποία είχε ο υφαντός χιτώνας του Κυρίου. Μια τέτοια περιγραφή των επί μέρους στοιχείων της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού βρίσκομε στον επόμενο ύμνο:
«Σάρκα εξ αίματος παρθενικού είληφας Χριστέ
άσπορον (βλ. προηγούμενο σημείωμα)
άχραντον (=αμόλυντη) και ενυπόστατον (=πραγματική)
λογικήν (=έλλογη) και νοεράν (=νοητική).
εμψυχωμένην (=ζωντανή)
ενεργή (=δραστήρια)
θελκτικήν (=ελκυστική)
αυτοδέσποτον (=απόλυτα αυτοκυριαρχημένη) και αυτεξούσιον (=ελεύθερη).
Ο υφαντός χιτώνας του Κυρίου Ιησού ήταν πράγματι «ποικίλος» (=πολύχρωμος, Γεν. λζ' 31), όπως ήταν «πεποικιλμένη» (=καταστόλιστη, Ψαλμ. 44,10) και Εκείνη που τον ύφανε...
(Μητροπολίτου Αχελώου Ευθυμίου Στυλίου, Η Πρώτη, εκδ. Γρηγόρη)