Υπακοή Δόθηκε στην υπακοή και την αγάπη του γερο-Ιωσήφ με όλη την ατόφια καρδιά του. Μετά χαράς δεχόταν την καθοδήγησή του. Με ακρίβεια του εξέθετε τους λογισμούς του και την κατάσταση του την πνευματική. Άκοπα ανεβοκατέβαινε νυχτιάτικα στον Αη Βασίλη, και μετά το 1938 στις σπηλιές της Μικρής Αγίας Άννας όπου μετοίκησε ο Γέροντας, για να τον λειτουργήσει και να τον μεταλάβει. Αλλά και άλλους κόπους έκανε με ευγνώμονα διάθεση. Έτσι, όταν εγκατέλειψε τον Άγιο Βασίλειο ο γερο-Ιωσήφ και κατέβηκε στη Μικρή Αγία Άννα, προσπάθησε να κτίσει ένα καλυβάκι και μια μικρή εκκλησούλα στην εσοχή ενός βράχου, χρησιμοποιώντας για οικοδομικά…

Άλλοτε πάλι πήγαν με τον π. Νικηφόρο για δουλειές στην Αγία Άννα. Νομίζοντας ότι στην επιστροφή δεν θα φάνε, έφαγε μερικά σύκα περισσότερα. Όμως γυρνώντας στα Κατουνάκια πρόλαβαν την τράπεζα κι έφαγαν κανονικά. Η αγωνιστική συνείδηση του Ευάγγελου δεν αναπαύθηκε, μέχρι που βάζοντας το δάχτυλο στον λαιμό εξέμεσε ό,τι έφαγε. Κατόπιν τα ανέφερε όλα στον γερο- Εφραίμ.----------------Εκείνο τον καιρό έκαναν μονίμως ενάτη* . Ο Ευάγγελος ως νέος δυσκολευόταν όλη μέρα νηστικός, αλλά συστελλόταν να ζητήσει κάτι ιδιαίτερο για τον εαυτό του.Από την άλλη κάθε λίγο έτρεχε στην Αγία Άννα για κηπουρικά και για να αλέσει το σιτάρι. Πήγαινε και στη…

Αγώνας αρχαρίουΤο 1933 που προσήλθε ο Γέροντας, βρήκε τον γερο-Εφραίμ υπερήλικα, πάνω από τα 80, τον παπα-Νικηφόρο και τον π. Προκόπιο μεσήλικες. Τους είχε γνωρίσει ήδη στη Θήβα, είχε συνδεθεί μαζί τους και γι’ αυτό ήρθε κοντά τους.Ο γερο-Εφραίμ ήταν καλός αλλά σκληροτράχηλος μοναχός. Η υποταγή του νεαρού, μορφωμένου και μαθημένου στην αγάπη της οικογένειας Ευάγγελου παρουσίασε εξαρχής τις δυσκολίες της. Θυμόταν ο Γέροντας ότι τον ανέπαυε, όταν εξομολογούνταν τους λογισμούς του, αλλά στα καθημερινά ήταν απαιτητικός, αυστηρός και δηκτικός πέραν του δέοντος.− Δεν ξέρεις να ζυμώνεις; Δεν ξέρεις να ζυμώνεις; ρωτούσε απαιτητικά ο παππούς.−Βρε, αυτός θα με γηροκομήσει εμένα;…

                                                                                                            Κατουνάκια Αγίου Όρους τη 21 Νοεμβρίου 1980Πολυσεβαστή μου- πολυαγαπημένη μουχρυσή μου- γλυκειά μου Μαννούλα,Μάννα μου γλυκειά,Με πολύν σεβασμόν και με μεγάλην αγάπην γονατίζω νοερώς μπροστά σου, και φιλώ τα δυο σου χεράκια, φιλώ τα δυο σου ματάκια που ολο κλαιν, φιλώ και την Μητρικήν σου καρδία,…

                                                                                                                                Άγιον Όρος, της Πεντηκοστής, 1979Εν ΧριστώΑγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ πάτερ Κ.Με πολλήν αγάπην σε ασπάζομαι αδελφικά, ευχόμενος όπως ο γλυκύς μας Ιησούς εξαποστείλη τον Άγγελον Αυτού και κατευθύνη τα διαβήματά σου και διανοήματά σου κατά το άγιον…

Κατουνάκια Αγίου Όρους τη 18-3-1963Πολυαγαπημένη μου αδελφούλα μου Ε. και συ, Χ., και συ, Ν., και συ Ε., και συ, Β.Όλους σας από μακριά σας αγκαλιάζω και σας γλυκοφιλώ, με αμέτρητα φιλιά, με αγάπην και δάκρυα.Αδελφούλα μου Ε.Ήθελα να σου γράψω από χθες αυτό μου το γράμμα και να σε παρηγορήσω, επειδή σε βλέπω πολύ καταβεβλημένην από τον πόνο της ψυχής σου και την λύπην δια την φυγήν της απειροσέβαστής μας μαννούλας. Αλλά και γω δεν μπορώ, πνίγομαι. Και τώρα που σου γράφω, προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτόν μου.Αδελφούλα μου, αυτός είναι ο κόσμος: γεμάτος θλίψεις και βάσανα. Όποιος θέλη…

ΔάκρυαΜαζί με την ευχούλα-τώρα δεν μπορούμε να πούμε και λεπτομέρειες, αυτό όταν το βρεις μονάχος σου, έχει περισσότερη δύναμη παρά όταν το ακούσεις από τον άλλον- έρχονται τα δάκρυα. Τα οποία δάκρυα λίγο, λίγο, λίγο από εσένα εξαρτάται να τα αυξήσεις.Πιστεύσατέ με ότι τα δάκρυα δεν είναι τίποτες άλλο, συνήθεια είναι. Αν συνηθίσεις να κλαις, την άλλη μέρα θα κλαις, και την άλλη μέρα θα κλαις, και θα φτάσεις σ’ ένα σημείο θα πεις: «Γιατί κλαίω; Κι εγώ δεν ξέρω». Ναι, αλλά με τα δάκρυα ξέρεις πόσος καθαρισμός γίνεται μέσα; Πως πλένεις τη φανέλα σου, το μαντήλι σου με το…

Υπομονή  Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισα εκεί και λέει:－Θέλω να εξομολογηθώ.－Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλόγριες;－Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.－Ε, πες τον λογισμό σου.Αφού είπε και εκείνη τα βάσανα της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει: «Είδα σαν ένα όραμα, ότι απάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:－Οι Πατριάρχαι είσαστε;－Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.－Να ‘ρθω κι εγώ εκεί;－Έλα.－Από πού να ‘ρθω;－Να, από κει, από τον δρόμο.－Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.－Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.－Μα, δεν βλέπω…

Υπομονή Αχ τι να σας πω τώρα. Να σας πω και αυτό, καίτοι αυτό είναι ένα απόρρητο της ζωής μου, αλλά για την αγάπη σας, να πούμε, γιατί κι εσείς ανηψάκια μου είσαστε, θα σας το πω. Το έκζεμα το οποίο έχω, αυτήν την πληγή που έχω στο ποδάρι, το ΄χω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία, τότες περισσότερο επιδεινώθη το πράγμα. Καθήμενος στο κρεβάτι, το ονομάζω «το κρεβάτι του πόνου» εγώ. Διότι να καθίσω όπως καθόσαστε εσείς, δεν μπορώ. Θα καθίσω λίγο, δεν μπορώ, κατεβαίνουν τα αίματα και πονάει περισσότερο η πληγή, ενώ…

ΑποταγήΌταν πήρα τον πρώτο ζήλο να γίνω κι εγώ καλόγερος, τον εφανέρωσα σε κάτι άλλους. Και ένας ήτανε σωφέρ, μου λέει: −Άκουσε, Ευάγγελε (με λέγανε κοσμικά), εγώ θα περάσω, λέει, με τ΄ αυτοκίνητό μου να πάω στα τάδε χωριά και περίπου κατ΄ αυτήν την ώρα, τη σημερινή την αγιορείτικη, περίπου πέντε-έξι το μεσημέρι, θα περάσω, να είσαι εκεί, να σε πάρω να πάμε στο μοναστήρι.−Εντάξει.Πήρα κι εγώ μία μπλούζα, κοσμικό παιδί, κάτι τέτοιο, και πήγα και κάθισα σ΄ ένα βραχάκι και έβλεπα μακριά τον δρόμο. Προτού να ΄ρθει η ορισμένη ώρα, σηκώθηκα κι έφυγα. Όταν ήρθε η ώρα, λέει, ήθελαν…