O Victor Frankl γράφει:
«Η θρησκεία δεν πεθαίνει, και στο βαθμό στον οποίο αυτό αληθεύει, ούτε ο Θεός είναι νεκρός, ούτε ακόμα και Μετά το Άουσβιτς (Auschwitz), για να αναφέρω τον τίτλο ενός βιβλίου.
Γιατί η θρησκευτική πίστη είτε υπάρχει χωρίς όρους είτε δεν είναι καθόλου θρησκευτική πεποίθηση.
Αν δεν υπόκηται σε όρους, θα σταθή και θα αντιμετωπίση το γεγονός, ότι έξι εκατομμύρια πέθαναν στο ολοκαύτωμα των Nazi· αν δεν είναι ανεπιφύλακτη, θα εξαφανίζεται κάθε φορά κατά την οποία ένα απλό κι αθώο παιδί βρίσκει βίαιο θάνατο – για να χρησιμοποιήσω το επιχείρημα το οποίο πρόβαλε κάποτε ο Dostoyevski.
Δεν έχει καμμιά έννοια να παζαρεύουμε με το Θεό, για παράδειγμα, με το επιχείρημα: "Ως τις έξι χιλιάδες ή ακόμα το ένα εκατομμύριο θύματα του ολοκαυτώματος διατηρώ την πίστη μου σε Σένα· αλλά πάνω από το εκατομμύριο τίποτε δεν γίνεται, και λυπούμαι, αλλά πρέπει να αποκηρύξω την πίστη μου σε Σένα".
Η αλήθεια είναι πως ανάμεσα σ’ αυτούς που δοκίμασαν στην πράξι την εμπειρία του Auschwitz, ο αριθμός εκείνων που η θρησκευτική ζωή τους πήρε μεγαλύτερο βάθος –παρά την εμπειρία, για να μην πω, εξαιτίας της εμπειρίας, είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό εκείνων που εγκατέλειψαν την πίστι τους.
Για να παραφράσω την παρατήρησι την οποία ο La Rochefoucauld έκανε κάποτε σχετικά με την αγάπη, μπορούμε να πούμε ότι ακριβώς όπως η μικρή φωτιά σβήνεται από την καταιγίδα ενώ η μεγάλη φωτιά δυναμώνει απ’ αυτήν – έτσι και μια αδύνατη πίστι αδυνατίζει από τις δυσχέρειες και τις καταστροφές, ενώ η δυνατή πίστι ενισχύεται απ’ αυτές» (F, 15).
(στο βιβλίο Πιστεύω στο Θεό, αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Σταμάτα 2016 σελ. 116 όπου αναγράφεται η ακριβής παραπομπή)