"Το μοναχικό ταξίδι της ψυχής μου"
μοναχή η ψυχή μου ταξιδεύει
σε μια βάρκα μεσοπέλαγα,
προσμένοντας την αρχή ή το τέλος..
αγναντεύω τον ορίζοντα και ποθώ..
αφουγκράζομαι τις αισθήσεις της γης και του ουρανού,
ακούραστος συνοδευτής
τ’ αγέρωχο δεντρί μου,
ρίζες του τ’ απέραντα της θάλασσας,
σκιά και καταφύγιό μου,
καταμεσής του διαπερνά φως ιλαρό,
η θαλπωρή στο ρίγος της καρδιάς μου·
μόνη τραβάω στ’ ανοιχτά,
μόνη γελάω κι απορώ..
που πήγε ο φόβος ο παλιός;
κι όταν τα κύματα θεριά,
μέσα μου πάντα ξαστεριά..
εντός μου Εκείνος κατοικεί,
είναι η μορφή Του οδηγός,
Αυτός πατέρας κι αδελφός,
Νυμφίος και Θεμέλιος·
Θεία ευωδιά η πλάση όλη·
αγναντεύω τον ορίζοντα και ποθώ..
στην αγκαλιά Του να βρεθώ…