Τα χέρια του Θεού.
Όταν ήμουν μικρός — διηγείτο ένας σοφός — πήγαινα μπρός στη μητέρα μου και της ζητούσα κάτι να μου δώση. Εκείνη έκρυβε πίσω και τα δυό της χέρια και μου έλεγε: «δεξιά ή αριστερά;». «Μητέρα, δεξιά» απαντούσα και μου έδιδε ωραία φουντούκια. Τότε έπαιρνα θάρρος και έλεγα: «και στο αριστερό μητέρα;» Και να! είχε να μου δώση κάτι ακόμη...
Έτσι γίνεται και με την προσευχή, έλεγε ο ίδιος ο σοφός. Τα χέρια του Θεού είναι γεμάτα για μας. Μερικές φορές φαίνεται ότι τα κρύβει, ώστε να νομίζωμε ότι η προσευχή μας πήγε χαμένη. Όταν όμως επιμείνωμε, τότε μας δίδει πάντα «υπερεκπερισσού» από εκείνο που ζητούσαμε.
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973 Νο260)
Μαθητής και διδάσκαλος
«Μετά οσίου όσιος έση» (Ψαλμ. ιζ' 26)
Ο Φρειδερίκος Οζανάμ ένα βράδυ, καθώς μπήκε σε μια εκκλησία, βρέθηκε μπροστά στο εξής εκπληκτικό θέαμα. Σε μια γωνιά, γονατιστός, προσευχόταν ευλαβικά, ο πιο μεγάλος φυσικός της εποχής του, ο Αμπέρ. Το θέαμα τον συγκίνησε τόσο βαθειά, που αμέσως πήρε θέσι πίσω από το μεγάλο σοφό και γονατιστός τον εμιμήθηκε σε μια προσευχή γεμάτη πίστι.
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973 Νο243)
Ο μεγαλύτερος συνήγορος
Ο μεγάλος Ιρλανδός πολιτικός Οκόννελ συνήθιζε να ετοιμάζεται για την Πασχαλινή του Κοινωνία με περισυλλογή, που διαρκούσε 15 η μέρες. Ένας φίλος του όμως τον διέκοψε και του ανεκοίνωσε, πως πρέπει απαραίτητα να εμφανισθή στη Βουλή, γιατί οι αντίπαλοί του θα του εκμηδενίσουν όλες του τις επιτυχίες.
— Μυλόρδε, απάντησε ο Κόννελ, η προσευχή μου είναι ο μεγαλύτερος συνήγορος στο Θεό για την υπόθεσή μας. Γονατιστός είμαι περισσότερο ισχυρός, παρά όρθιος και με τεντωμένο χέρι για πόλεμο.
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο546)