Υπέροχο παράπονο.
Κάποτε ένας άθεος παρασύρθηκε από ευσεβή γνωστό του και πήγε μαζί του στην Εκκλησία, όπου είχε να πατήση το πόδι του από πολλά χρόνια.
Στην έξοδό τους, είπε ειρωνικά στον πιστό.
- Οι προσευχές σας μου φαίνονται πολύ μακρές. Δεν θα μπορούσαν να ναι πιο σύντομες;
Κι ο πιστός του απάντησε:
- Γιατί όχι; Αλλά, να ξέρεις, αυτό συμβαίνει για τον εξής λόγο: όσο περισσότεροι λείπουν από την Εκκλησία, τόσο πιο πολλά είναι αναγκασμένοι οι παρόντες να λένε στον Θεό. Διότι λένε κι αυτά που θάλεγαν οι απόντες αδελφοί τους.
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973 Νο594)
Τα αίτια της απιστίας
Ο ιεραπόστολος Μορφάτ εκήρυττε ανάμεσα στους αγρίους για την ανάσταση των νεκρών και την μελλοντική κρίση και όλοι τον άκουγαν με μεγάλη έκπληξη. Ο αρχηγός μάλιστα παραξενεύθηκε πολύ και άρχισε τις ερωτήσεις, όπως π.χ. αν θ' αναστηθούν όλοι, αν θ’ αναστηθή ο πατέρας του κλπ. Και ενώ ο ιεραπόστολος τον εβεβαίωνε, ο άγριος αρχηγός εφώναξε:
— Ξέρεις ότι σ’ αγαπώ πολύ. Αυτό όμως δεν το πιστεύω. Δεν θα γίνη. Δεν είναι δυνατόν να γίνη.
— Γιατί φίλε μου; είπε ο Μορφάτ.
—Έχω σφάξει τόσες χιλιάδες. Θ’ αναστηθούν όλοι λοιπόν; Να, η αίτια της απιστίας στην χαρμόσυνη αυτή αλήθεια. Πόσοι άλλοι «πολιτισμένοι» προσπαθούν να την απορρίψουν ακριβώς γιατί δεν τους συμφέρει!...
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο470)
Ηττημένος νικητής
«Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ήμών» (A’ Ιωαν. ε’ 4)
Στα 1867 ιδρύθη στην Αγγλία ένας σύλλογος απίστων με επικεφαλής τον φιλόσοφο Μπράϊτον. Ο άπιστος φιλόσοφος σε μια ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, υποσχέθηκε να κρημνίση την πίστι στην ανάστασι του Χριστού.
Στις 3 Μαΐου του 1870 οι εφημερίδες εκαλούσαν τον μορφωμένο κόσμο στον οποίον θα εξέθετε ο φιλόσοφος τα πορίσματα των ερευνών του, που έκαμε επί τρία χρόνια. Ανάμεσα στο πυκνό ακροατήριό του εμφανίσθη ο Μπράΐτον να κηρύξη την νίκη, αλλά από την αντίστροφο πλευρά.
Κύριοι, τρία χρόνια εργάσθηκα για την αποψινή μου ομιλία. Θέλησα να νικήσω την πίστι στην ανάστασι του Χριστού, μα εκείνη με ενίκησε...
...«Και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής!».
(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο571)