«Αποτελείται μεν -όπως υπολογίζουν ένα κανονικό σώμα- από 45 κιλά νερό, από τόσο κάρβουνο όσο χρειάζεται για να γίνουν 9.000 μολύβια, από τόσο λίπος, όσο απαιτείται για 7 κομμάτια σαπούνι, από φώσφορο, το οποίο αρκεί για 2.200 σπίρτα, από τόσο σίδηρο, όσος απαιτείται για ένα καρφί και από τόσο ασβέστη, όσος χρειάζεται για το άσπρισμα των τοίχων ενός δωματίου, αλλά αυτή η πολύπλοκη χημική σύνθεση αισθάνεται! Διανοείται και φιλοσοφεί! Σκιρτά από χαρά! Πενθεί, συγκλονίζεται, ενθουσιάζεται, επικοινωνεί με το Θεό Δημιουργό Του… Ο άνθρωπος είναι «χους, αλλά και πνοή θεία συγχρόνως· κτήνος, αλλά και άγγελος· δένδρο με τις ρίζες βυθισμένες στη γη, από την οποία αντλεί την υλική του τροφή, αλλά και με τα κλαδιά τεντωμένα στον ουρανό», από τον οποίο δέχεται τις μυστικές ακτίνες του θείου φωτός· «καλάμι, όπως έξυπνα είπε ο Πασκάλ, το ασθενέστερο από τα καλάμια, αλλά και καλάμι σκεπτόμενο»
(Κ.Καλλινίκου, Τα θεμέλια της Πίστεως σελ. 88)
«Λένε πως πρώτα ο Θεός έπλασε τα ζώα και τα προίκισε με διάφορα χαρίσματα, το ένα με δύναμη, το άλλο με ταχύτητα, το άλλο με φτερά. Μόνο ο άνθρωπος πλάστηκε γυμνός και παραπονέθηκε: «Μόνο εμένα άφησες χωρίς ένα χάρισμα».
Τότε ο Δίας του λέει:
«Δεν έχεις αντιληφθεί τη δωρεά μου, παρόλο που είναι η πιο μεγάλη. Γιατί έχεις πάρει τη λογική, που έχει δύναμη και στους θεούς και στους ανθρώπους. Αυτή είναι η πιο δυνατή από τα δυνατά και η πιο γρήγορη από τα γρήγορα». Τότε ο άνθρωπος συνειδητοποίησε την αξία του δώρου, τον προσκύνησε, τον ευχαρίστησε και έφυγε»
(Αίσωπος, Άνθρωποι και Ζευς, στο Σταλαγμοί αρχαίας σοφίας, Αγγελική Ζαχαριά σελ.257)
«Την αξιότητά μου δεν πρέπει να την αναζητήσω στο χώρο, αλλά στη ρύθμιση της σκέψης μου. Δε θα μου πρόσθετε τίποτα η κτήση όλης της γης. Δια του χώρου, το σύμπαν με περιέχει και με καταπίνει σαν ένα στίγμα· δια της σκέψεως, το περιέχω εγώ»
(Πασκάλ Μπλέζ, Σκέψεις (265) σελ. 104, εκδ. Καστανιώτη)
«Υπάρχει μία θεότης μέσα στο στήθος μας» (Οβίδιος)
«Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνω σε δύο πράγματα τόσο περισσότερο γεμίζουν τη ζωή μου με όλο και μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Το πρώτο είναι ο ουρανός από πάνω μου και το δεύτερο είναι ο ηθικός νόμος μέσα μου» (Κάντ)
«Μία και μόνη ψυχή, δημιουργημένη «κατ εικόνα» Θεού, είναι πολυτιμότερη για το Θεό από ότι δέκα χιλιάδες κόσμοι με όλο τους το περιεχόμενο»
(Αποφθέγματα Πατέρων στο Η εντός ημων Βασιλεία, Καλλίστου Ware σελ. 51)