«Η επιστήμη χωρίς τη θρησκεία είναι χωλή (=κουτσή), η θρησκεία χωρίς την επιστήμη είναι τυφλή» (Αϊνστάιν)
«Σύμφωνα με τον Krister Stendahl, πρώην κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Harvard, οι συγκρούσεις μεταξύ θρησκείας και επιστήμης μπορούν να κατανοηθούν πολύ απλά: συμβαίνουν όταν μια θρησκευτική παράδοση γίνεται υπερασπιστής παρωχημένων επιστημονικών απόψεων.Η σύγκρουση είναι πάντοτε θέμα επιστημονικής βραδυπορίας των εκκλησιών» (Ανθρωπος στον Ορίζοντα σελ. 302, π. Βασιλείου Θερμού)
«Σε ζητήματα που είναι τόσο σκοτεινά και πέρα από την όρασή μας, βρίσκουμε στην Αγία Γραφή εδάφια που μπορεί να ερμηνευτούν με πολύ διαφορετικούς τρόπους χωρίς προκατάληψη για την πίστη που έχουμε δεχτεί. Σε τέτοιες περιπτώσεις ας μην σπεύδουμε απερίσκεπτα να παίρνουμε θέση σε μια πλευρά, που αν η πρόοδος στην αναζήτηση της αλήθειας ορθώς ανατρέψει αυτήν την θέση θα πέσουμε και εμείς μαζί της… Τι είδους ημέρες ήταν αυτές (οι μέρες της Δημιουργίας στην Εξαήμερο) είναι εξαιρετικά δύσκολο ή ίσως αδύνατο για μας να συλλάβουμε… Εχοντας στο νου μου αυτά τα γεγονότα, επεξεργάστηκα και παρουσίασα τις αποκαλύψεις του βιβλίου της Γενέσεως με ποικίλους τρόπους, ανάλογα με την ικανότητά μου. Και ερμηνεύοντας λέξεις που έχουν γραφτεί δυσνόητα με το σκοπό να δώσουν ερεθίσματα στη σκέψη μας, δεν έχω πάρει μαχητική θέση ενάντια σε μια διαφορετική ερμηνεία, που θα μπορούσε ενδεχόμενα να είναι καλύτερη»
(Ιερός Αυγουστίνος στο Η Γλώσσα του Θεού, Francis S. Collins σελ. 81,136)
«Πρέπει να σας πω -έγραφε ο Γαλιλαίος- κάτι, το οποίο άκουσα από έναν διάσημο εκκλησιαστικό άνδρα της εποχής μου, τον Καρδινάλιο Βαρόνιο: «Πρόθεση του Αγίου Πνεύματος είναι να μας διδάξει πώς πηγαίνει ένας προς τον ουρανό, και όχι πώς κινούνται οι ουρανοί» (how one goes to heaven, not how heavens go)
(Η χριστιανική πίστη στον αιώνα της Επιστήμης, σελ. 149, Νικολάου Βασιλειάδη)
«…δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα συμπεράσματα του Γαλιλαίου έγιναν δεκτά με ταραχή από πολλούς θεολογικούς κύκλους. Αυτό δεν οφειλόταν εξ ολοκλήρου σε θρησκευτικά επιχειρήματα. Πράγματι οι παρατηρήσεις του έγιναν δεκτές από πολλούς Ιησουίτες αστρονόμους, αλλά αποκρούστηκαν από ακαδημαϊκούς αντιπάλους, που παρακίνησαν την Εκκλησία να επέμβει. Ο Δομινικανός πατήρ Caccini έσπευσε. Σε ένα κήρυγμα, δείχνοντας κατευθείαν το Γαλιλαίο, ο μοναχός επέμεινε ότι «η γεωμετρία είναι του διαβόλου» και ότι «οι μαθηματικοί πρέπει να εξοριστούν σαν αίτιοι όλων των αιρέσεων» ….
«Αν ως Χριστιανοί πρέπει να πάρουμε μια θέση ανταγωνισμού προς τις αλήθειες της λογικής, ή τις αλήθειες της φιλοσοφίας, ή τις αλήθειες της επιστήμης, ή τις αλήθειες της ιστορίας, ή τις αλήθειες της κριτικής, ως παιδιά του φωτός πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, να μένουμε ανοικτοί σε κάθε ακτίνα φωτός. Ας καλλιεργήσουμε λοιπόν ένα θάρρος απέναντι στις έρευνες της εποχής μας. Κανείς να μην είναι πιο πρόθυμος σε αυτές από εμάς. Κανείς να μην είναι τόσο γρήγορος στο να διακρίνει την αλήθεια σε κάθε πεδίο, πιο φιλόξενος να την δεχτεί, πιο πιστός να την ακολουθήσει οπουδήποτε αυτή οδηγεί»
(στο Η Γλώσσα του Θεού, Francis S. Collins σελ. 138,159)
«Όταν οι άθεοι του Ροβεσπιέρου έγιναν κύριοι της Γαλλικής Επανάστασης, θεώρησαν την περίσταση κατάλληλη για να εξουδετερώσουν την πίστη από τις τάξεις των επιστημόνων. Ετσι συνέλαβαν τον πιστό Λαβουαζιέ (1743-1794), τον μεγάλο εκείνο χημικό και ιδρυτή της νεώτερης Χημείας, και τον εκτέλεσαν! Και ενώ ο Λαβουαζιέ ζητούσε να αναβληθεί η εκτέλεσή του για λίγες μέρες, ώστε να τελειώσει τη μελέτη του «Περί αναπνοής των ζώων», το δικαστήριο των αθέων του έδινε την απάντηση: «Η δημοκρατία δεν χρειάζεται πλέον επιστήμονες»! Οι άθεοι της Γαλλικής επανάστασης έτρεμαν τη συνεργασία πίστης και επιστήμης…
Εχουμε όμως και σύγχρονα παραδείγματα. Ο κομμουνισμός της Ρωσίας εξαπέλυσε δεινό πόλεμο κατά του βιολόγου Ν. Βαβύλωφ (1887-1942), ο οποίος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες του κόσμου. Γιατί; Διότι ο Βαβύλωφ υποστήριζε -κατόπιν αντικειμενικών επιστημονικών παρατηρήσεων- την διευθυνόμενη εξέλιξη των ειδών, δηλαδή την τελεολογία στη φύση. Αλλά έτσι ερχόταν σε αντίθεση με τον υλισμό. Για αυτό το άθεο κομμουνιστικό κράτος τον απομάκρυνε από τη θέση του και τον εξόρισε στη Σιβηρία (υπάρχει η πεποίθηση ότι τον δολοφόνησαν).
(Η χριστιανική πίστη στον αιώνα της Επιστήμης, σελ. 38-39, Νικολάου Βασιλειάδη)